Szukaj
Adwentowy Dzień Skupienia u Świętej Rodziny
8 grudnia 2019|21:24
W sobotni poranek 7 grudnia 2019 r. zebraliśmy się w kościele pw. Świętej Rodziny na dorocznym dniu skupienia, który rozpoczął się uwielbieniem Chrystusa Eucharystycznego podczas adoracji, przygotowanej przez POAK działający przy parafii.
„Choćby ci Pan dał chleb ucisku i wodę utrapienia, twój Nauczyciel już nie odstąpi, a oczy twoje patrzeć będą na twego Mistrza. Twoje uszy usłyszą słowa rozlegające się za tobą: «To jest droga, idźcie nią»”.
W homilii wygłoszonej przez ks. Romana Dworackiego, Asystenta DIAK podczas mszy św. usłyszeliśmy wezwanie do gotowości głoszenia Królestwa Bożego. Liturgia słowa ukazuje konieczność oparcia życia na Chrystusie – to On posyła uczniów i udziela im władzy, aby ich misja okazała się owocna: „Idźcie do owiec, które poginęły z domu Izraela. Idźcie i głoście: Bliskie już jest królestwo niebieskie. Uzdrawiajcie chorych, wskrzeszajcie umarłych, oczyszczajcie trędowatych, wypędzajcie złe duchy. Darmo otrzymaliście, darmo dawajcie”.
Ks. Dworacki przywołał również słowa encykliki papieża Piusa XI „Ubi arcano Dei” z 1922 r., ukazujące przejawy i formy działania „ducha apostolstwa”: „Tej to pobożności objawem jest duch apostolstwa, szerzący się daleko więcej aniżeli dawniej, a pragnący, aby w sercach jednostek jak w rodzinie i w państwie oddawana była Boskiemu Sercu Jezusowemu należna Mu jako naszemu Królowi miłość, cześć i uległość. Do tego celu dąży się za pomocą przede wszystkim gorącej modlitwy i przykładnego życia, a potem za pomocą dobrego słowa: i pisma i innych uczynków miłosiernych. Tutaj należy także wymienić one „dobre potykanie” czyli walkę podjętą w obronie ołtarzy i ognisk domowych, walkę różnorodną o prawa społeczności religijnej i domowej, tj. Kościoła i rodziny, z ustanowienia Bożego i natury pochodzących i o wychowanie dzieci. Dotąd w końcu należy cały zakres instytucji, komitetów i dzieł objętych nazwą akcji katolickiej, tak bardzo drogiej sercu Naszemu.”
Słowa te, jakże dzisiaj aktualne, szczególnego znaczenia nabierają w rozpoczynającym się roku liturgicznym, którego hasło „Wielka tajemnica wiary” z mottem biblijnym: „[…] abyście uwierzyli w Tego, którego [Bóg] posłał” (J 6,29) odnoszące się do trzyletniego programu duszpasterskiego na lata 2019-22 pt. „Eucharystia daje życie”, wskazuje na Chrystusa Eucharystycznego, jako Tego, którego powinniśmy coraz bardziej kochać, poznawać, kontemplować i uwielbiać, by móc żyć Jego Obecnością na co dzień i zapalać tą miłością innych.
Spotkanie z Prymasem Tysiąclecia
Po przerwie na poczęstunek i filiżankę kawy, przybyły na nasze zgromadzenie gość, ks. prof. dr hab. Paweł Bortkiewicz, zaprosił nas na niezwykłe spotkanie z wielką postacią naszej historii i historii Kościoła, większości zapewne w dużym stopniu znaną osobą ks. Kardynała Stefana Wyszyńskiego, którego beatyfikacji oczekujemy już 7 czerwca 2020 roku.
Ks. Bortkiewicz przywołał najważniejsze fakty z życia Sługi Bożego, które miały wpływ na jego późniejszą drogę i formację, podkreślając m. in. kult Matki Bożej wyniesiony z domu rodzinnego, czy wybór seminarium we Włocławku, jako silnego ośrodka życia duchowego. Również późniejsze zainteresowania, widoczne zaangażowanie w pracę społeczną, czy wybór tematu pracy habilitacyjnej, zaowocowały chociażby zbiorem konferencji, zebranych później w książce pt. „Duch pracy ludzkiej”.
Prelegent skupił się na największych zasługach ks. Kardynała, zwanego Prymasem Tysiąclecia, na znak hołdu i uznania jego roli w Kościele polskim i powszechnym.
- Przeprowadzenie reformy soborowej w polskim Kościele prelegent wymienił na pierwszym miejscu, zaznaczając tym samym wagę dzieła, dzięki mądrości Prymasa zainicjowanego i zrealizowanego bez napięć, tak widocznych w Kościele zachodnim. Ks. kard. Wyszyński umiejętnie wprowadzał zmiany soborowe, jednocześnie wzmacniając i dbając o formy tradycyjnej pobożności, w tym kultu maryjnego i kultu świętych. Udało mu się pogodzić dążenia progresistów i konserwatystów oraz ocalić i scalić w jedno nowatorstwo Soboru i tradycyjną pobożność ludową.
- Wpływ na pokojowy upadek komunizmu w Polsce to druga z zasług ks. Prymasa Wyszyńskiego. Uważał, że walka powinna toczyć się przede wszystkim na płaszczyźnie moralnej i duchowej, należy natomiast unikać konfrontacji i walki fizycznej. Jednocześnie Ks. kard. Wyszyński popierał ruch solidarnościowy i działania podejmowane przez ludzi Solidarności w latach 80. XX wieku. Przeciwstawiał prawa stanowione przez państwo koncepcji praw człowieka wynikających z godności osoby.
- Mariologia w ujęciu ks. Prymasa, jak się okazało, miała olbrzymi wpływ na najnowszą historię Polski i narodu polskiego. Trzy lata odosobnienia zaowocowały w sposób niezwykły: powstał program dla Polski – obchody Milenium Chrztu Polski i Jasnogórskie Śluby Narodu. Wpisując się w tradycję polskiej teologii narodu, wyznawanej m.in. przez Zmartwychwstańców, C.K. Norwida, kard. A. Hlonda, uważał, że naród, jako naturalna wspólnota, jest nośnikiem wartości nadprzyrodzonych.
- Zasługi dla kultury materialnej to nic innego jak zaangażowanie ks. Prymasa
w odbudowę kościołów, by w pełni ukazać spuściznę tysiącletniej historii chrześcijaństwa na ziemiach polskich. - Szczególnego rodzaju świadectwem pozostają „Zapiski więzienne”, powstałe w czasie internowania Prymasa, zawierające przemyślenia i refleksje nad sytuacją Kościoła w Polsce, które ukazują sposób myślenia kard. Wyszyńskiego.
Zbliżająca się beatyfikacja Prymasa Tysiąclecia to z pewnością okazja do przypomnienia i przybliżenia zarówno tej niezwykłej Osoby, jak i spuścizny, którą po sobie pozostawił kard. Wyszyński. Z pewnością i dziś jest dla nas inspiracją.
Beata Jańczak
zdjęcia Edward Makowski i Emilia Rogalińska