DZIĘKCZYNIENIE W 24 ROCZNICĘ REAKTYWOWANIA AKCJI KATOLICKIEJ ARCHIDIECEZJI POZNAŃSKIEJ

„Panie, nie jestem godzien…”
Dziękczynienie w 24. rocznicę reaktywowania Akcji Katolickiej Archidiecezji Poznańskiej (24.06.1996 r.)

Mszą świętą w poznańskiej Katedrze, podczas której dziękowaliśmy za reaktywowanie Akcji Katolickiej Archidiecezji Poznańskiej, rozpoczęliśmy nasze sobotnie spotkanie. Eucharystii przewodniczył Asystent AK, ks. Roman Dworacki, który w homilii wezwał nas do działania, przestrzegając zarazem przed postawą bezradności i strachu.

Musimy iść naprzód

Pierwsze czytanie z Księgi Lamentacji ukazujące obraz zburzonej Jerozolimy oraz uczucie strachu, bezradności i beznadziei wobec ruiny Świętego Miasta łatwo odnieść do dzisiejszej sytuacji w świecie zagrożonego wciąż pandemią, niepewności i lęku o jutro. Odpowiedź na pytanie, co czynić, znajdujemy w Ewangelii wg św. Mateusza o uzdrowieniu sługi setnika. Żołnierz nie jest bezradny, lecz działa – prosi Jezusa o uzdrowienie sługi, jednocześnie wyznając wiarę w moc Chrystusa: „Panie, nie jestem godzien, abyś wszedł pod dach mój, ale powiedz tylko słowo…”. Znamienne, że tymi słowami wyznajemy wiarę w obecność Pana w Eucharystii, przychodzącego do nas w Komunii św.

Jan Paweł II podczas Audiencji generalnej (21.04.2004 r.), analizując Psalm 27, zwrócił uwagę na doświadczenia, które czekają ludzi wierzących, ale zarazem na konieczność zaufania Chrystusowi:

„Człowiek wierzący, który konsekwentnie żyje duchem Ewangelii, narażony jest na różne napięcia i przeciwności. Za swoją postawę może być odrzucony i prześladowany. Jest ona bowiem upomnieniem i wyzwaniem dla źle postępujących.(…) Wewnętrzny pokój w jego sercu rodzi świadomość, że «Pan jest światłem i zbawieniem, obrońcą życia» (por. w. 1) człowieka sprawiedliwego. Dlatego ufnie powtarza: «przed kim miałbym czuć trwogę? (…) moje serce nie poczuje strachu. (…) nawet wtedy ufność swą zachowam» (ww. 1. 3).”

Ksiądz Roman przywołał również postać podróżnika Marka Kamińskiego, odnosząc jego życiowe prawdy do życia duchowego każdego z nas: musimy iść naprzód, gdyż świat się nie zatrzymuje; trzeba jednak zawierzać Bogu, nie sobie; zdobywanie dla siebie i własnej satysfakcji to pułapka; roztrwonienie energii na rzeczy nieistotne pozbawi jej nas w sprawach ważnych oraz to, że dobro wraca do nas podwojone.

Na zakończenie Homilii ks. Dworacki przytoczył słowa Doksologii, czyli uwielbienia Boga za Jego dzieła, zamykającej modlitwę eucharystyczną: „Przez Chrystusa, w Chrystusie i z Chrystusem, Tobie, Boże, Ojcze wszechmogący, w jedności Ducha Świętego wszelka cześć i chwała przez wszystkie wieki wieków”. Nazwał ją przemodlonym dogmatem, który ma być przeżywany przez każdego z nas, co wyrażamy końcowym „amen”.

Zbliżam się w pokorze…

Tematem konferencji wygłoszonej przez ks. Romana po mszy świętej była tajemnica śmierci i zmartwychwstania, unaoczniona w tajemnicy Eucharystii i Komunii świętej.
Ks. Dworacki odwołał się do ostatnich badań Całunu Turyńskiego, w których prof. Bernardo Hontanilla dostrzegł na płótnie znaki zarazem śmierci Ukrzyżowanego, ale i zmartwychwstania. Zwrócił uwagę na pozycję Ciała, wskazując na ruch człowieka, który próbuje wstać.

Prawda śmierci i zmartwychwstania uobecniana jest również podczas Eucharystii: o ile podczas konsekracji Ciało i Krew pozostają rozdzielone, co symbolizuje śmierć, to przed Komunią kapłan cząstkę Hostii wpuszcza do kielicha – połączenie oznacza życie, w tym momencie natomiast zmartwychwstanie Chrystusa.

Ciekawym rozwinięciem znaczenia poszczególnych przedmiotów używanych w liturgii eucharystycznej było odwołanie się do myśli średniowiecznego teologa i filozofa Hugona od św. Wiktora. Kielich ma symbolizować grób Jezusa, patena – kamień grobowy, korporał (kwadratowa chusta) oznacza całun, natomiast puryfikator to ręcznik, którym obmyto Ciało Pana. Palka (mały kwadratowy, usztywniony materiał służący do przykrywania kielicha) symbolizuje chustę na głowie Chrystusa.

Chrystus jest obecny w Eucharystii rzeczywiście i substancjalnie; udziela się nam wszystkim jako dar. Pozostaje nam w pokorze i uwielbieniu powtórzyć za św. Tomaszem: Zbliżam się w pokorze i niskości swej…

Po konferencji odbyło się posiedzenie Rady, na którym m. in. zaproponowano nowennę miesięcy przed Najświętszym Sakramentem, w związku z przygotowaniami do 25. rocznicy reaktywowania Akcji Katolickiej w naszej diecezji.

Spotkanie zakończyło nabożeństwo do Serca Pana Jezusa.

                                                                                               Beata Jańczak