Myślenie o śmierci daje miłość życia

Listopad jest czasem zadumy nad przemijaniem, nad życiem i śmiercią. Zmusza do refleksji, ale przede wszystkim przypomina nam, żyjącym w Kościele pielgrzymującym, że do nas należy pamięć i modlitwa za tych, którzy poprzedzili nas w drodze do Nieba.

W 1980 roku w Monachium św. Jan Paweł II mówił: „Ostatnia pociecha, której wszyscy oczekujemy, moi umiłowani współpielgrzymi, na tym <łez padole> (Salve Regina), to pociecha w obliczu śmierci. Od samych narodzin zbliżamy się ku śmierci, ale w wieku podeszłym jesteśmy z roku na rok coraz bardziej świadomi jej bliskości – jeżeli tylko siłą nie odsuwamy od siebie takich myśli i uczuć. Stwórca tak sprawił, że starość niemal w naturalny sposób oswaja człowieka ze śmiercią”. Odnieśmy tę wypowiedź również do obecnej sytuacji. Świadomi naszej śmiertelności żyjmy tak, aby móc przekroczyć próg życia w każdym momencie. Pamiętajmy o modlitwie za umierających i zmarłych. Tak więc wykorzystajmy możliwość uzyskania odpustu, aby zmarli z naszych rodzin, wspólnot parafialnych, Akcji Katolickiej, jak również kapłani, nie pozostali bez modlitewnego wsparcia.

W Dekrecie Penitencjarii Apostolskiej na listopadowe święta czytamy: „Odpust zupełny związany z dniem 2 listopada, ustanowiony na Wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych dla tych, którzy pobożnie nawiedzają kościół lub kaplicę i odmawiają tam „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”, może być przeniesiony nie tylko na niedzielę poprzedzającą lub następującą, albo na sam dzień Uroczystości Wszystkich Świętych, ale także na inny dzień listopada, dowolnie wybrany przez poszczególnych wiernych.

Osoby starsze, chore i ci wszyscy, którzy z poważnych powodów nie mogą opuścić domu, na przykład ze względu na zakazy gromadzenia się licznych wiernych w miejscach świętych, będą mogli uzyskać odpust zupełny, jeśli tylko łącząc się duchowo z tymi wiernymi, którzy pobożnie nawiedzają miejsca święte, oraz wykluczając wszelkie przywiązanie do jakiegokolwiek grzechu i mając intencję kiedy to tylko będzie możliwe spełnić trzy zwyczajne warunki (spowiedź sakramentalna, Komunia eucharystyczna i modlitwa w intencjach Ojca Świętego), odmówią pobożnie modlitwy za zmarłych przed obrazem Pana Jezusa lub Najświętszej Maryi Panny (na przykład jutrznię i nieszpory z oficjum Liturgii godzin za zmarłych, Różaniec, Koronkę do Bożego Miłosierdzia i inne modlitwy za zmarłych bliskich ich sercu), albo jeśli podejmą medytacyjną lekturę jednego z fragmentów Ewangelii z liturgii za zmarłych, lub też jeśli wypełnią uczynki miłosierdzia poprzez ofiarowanie Bogu cierpień i niedogodności swego życia”. (https://episkopat.pl/stolica-apostolska-odpust-dla-wiernych-zmarlych-przez-caly-listopad-2/)