Wszystkich Świętych

Nowe życie otrzymane na chrzcie, nie podlega zniszczeniu, ani władzy śmierci. Dla tego, kto żyje w Chrystusie, śmierć jest przejściem od pielgrzymowania ziemskiego, do ojczyzny niebieskiej, gdzie Ojciec przyjmuje wszystkie swoje dzieci (Ap 7,9). Dlatego jest bardzo znaczące i stosowne, że po uroczystości Wszystkich Świętych jutro będziemy obchodzić liturgiczne wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych. „Świętych obcowanie”, w które wierzymy, jak wyznajemy w Credo, jest rzeczywistością powstającą tu na ziemi, lecz w pełni stanie się ona widoczna, kiedy zobaczymy Boga „takim, jakim jest” (1J 3,2). Jest to rzeczywistość jednej rodziny, związanej głęboką więzią duchowej solidarności, łączącą wiernych zmarłych z tymi, którzy pielgrzymują po świecie. Jest to więź tajemnicza, lecz rzeczywista, umacniana przez modlitwę i uczestnictwo w sakramencie Eucharystii.

Benedykt XVI, Anioł Pański, 1 listopada 2005 r.

Z mądrego ustanowienia Kościoła, tuż po Wszystkich Świętych, obchodzone jest wspomnienie Wszystkich Wiernych Zmarłych. Do modlitwy, którą wielbimy Boga i oddajemy cześć błogosławionym duchom, nazywanym w dzisiejszej liturgii „wielkim tłumem, którego nie mógł nikt policzyć, z każdego narodu i wszystkich pokoleń, ludów i języków” (por. Ap 7,9), dołącza się modlitwa za dusze tych, którzy nas poprzedzili na drodze z tego świata do życia wiecznego. (…) W rzeczywistości każdego dnia Kościół zachęca nas, byśmy się za nich modlili, ofiarowując w ich intencji również codzienne cierpienia i trudy, aby w pełni oczyszczeni mogli na wieki cieszyć się światłem i pokojem Pana.

Benedykt XVI, Anioł Pański, 1 listopada 2007 r.

Pamiętajmy w tych dniach o zmarłych członkach i asystentach Akcji Katolickiej. Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie.