CURRENDA 06/2013

KOMUNIKATY

SPOTKANIE RADY DIAK

W sobotę, 22 czerwca br. Mszą św. o godz. 9.30 w kościele Bożego Ciała w Poznaniu rozpoczniemy szkoleniowe spotkanie Rady DIAK. Zapraszamy również do udziału w tym spotkaniu członków Zarządów  parafialnych oddziałów naszej archidiecezji.

Do nabycia w biurze DIAK

• Statut Akcji Katolickiej
• Wydawnictwa z serii Biblioteka DIAK Poznań

Dyżury skarbnika zarządu DIAK

Dyżur zawieszony do odwołania

Numer konta bankowego DIAK

Bank PEKAO S.A. II o. Poznań
10 1240 1763 1111 0000 1812 9605

Godziny pracy biura DIAK

wtorek 16.00 ÷ 18.00
czwartek 15.00 ÷ 17.00

Dyżury asystenta DIAK

Drugi czwartek miesiąca od 15.30 ÷16.30

Słowo Księdza Asystenta

Obecność chrześcijan na areopagach kulturowych współczesnego świata

(nauka, sztuka, środki przekazu)

 
Kościół a nauka i sztuka?
 
Kościół był na przestrzeni wieków orędownikiem rozwoju nauki, zakładał pierwsze szkoły i uniwersytety, był mecenasem sztuki. Prawdziwy, kulturowy dramat współczesności polega na tym, że wspomniane idee często dzisiaj przeciwstawia się chrześcijaństwu, podczas gdy są one głęboko zakorzenione w tradycji chrześcijańskiej.

Skąd nazwa „areopag” i co oznacza w kontekście tematu tej katechezy?

Św. Paweł nie tylko apostołował w Atenach w synagodze żydowskiej, ale wszędzie tam, gdzie znajdowali się ludzie (Dz 17, 19–32). Tak samo i my, wszędzie tam, gdzie nas Bóg stawia, mamy ewangelizować (areopagi współczesności). Szczególnym miejscem głoszenia Ewangelii winny być: nauka, sztuka i środki przekazu. Czy tak rzeczywiście jest? Jakie są niebezpieczeństwa? Jakie powinny im towarzyszyć przymioty?
 
Nauka a wiara. Szkodliwe ujęcia ich relacji.
 
W historii zbawienia dokonuje się ustawiczna konfrontacja nauki objawionej (Pisma Świętego) z aktualną rzeczywistością (znaki czasu). Nauka i wiara powinny ze sobą „współpracować”. Jedno nie wyklucza drugiego, co więcej, to jakby dwa skrzydła… o których mówił Jan Paweł II. Tymczasem różnie to w historii bywało:
– przesadny racjonalizm – radykalizacja stanowisk i powstanie filozofii praktycznie oderwanej i całkowicie autonomicznej w stosunku do treści wiary
– przejawy radykalizacji – konsekwencja przesadnego racjonalizmu, prowadzącego rozwój znacznej części nowożytnej myśli filozoficznej do oddalania się od chrześcijańskiego Objawienia
– idealizm – stara się na różny sposób przekształcić wiarę i jej treści w struktury dialektyczne poddające się pojmowaniu racjonalnemu
– różne formy humanizmu ateistycznego – uznają wiarę za czynnik alienujący i szkodliwy dla rozwoju pełnej racjonalności
– nihilizm – nie istnieje nadzieja ani możliwość osiągnięcia celu, jakim jest prawda. Poszukiwanie stanowi cel sam w sobie. Nie należy podejmować żadnych trwałych zobowiązań, ponieważ wszystko jest ulotne
i tymczasowe.

Co dzisiaj możemy powiedzieć o nauce, sztuce i środkach przekazu?
 
Przeżywają one aktualnie intensywny okres rozwoju. W naukach obok filozofii i teologii, matematyki, logiki, nauk humanistycznych, przyrodniczych i technicznych pojawiły się nauki interdyscyplinarne. Co więcej, z jednej strony jest fascynacja możliwościami poznania i intensywny rozwój nauki, a z drugiej zauważa się wzrost pesymizmu związany z faktem, że nauka zaczyna odkrywać coraz poważniejsze problemy, z którymi człowiek nie potrafi sobie poradzić. Dwa główne wymiary nauki, sztuki i mediów to problemy: etyczny i technologiczny.

Głębokim przemianom podlega także współczesna sztuka. Dotychczas starała się uszlachetniać
i idealizować rzeczywistość, aktualnie usiłuje rzeczywistość komentować, a nawet kreować. Sztuka staje się bliższa życiu – to pozytyw. Negatyw to fakt, że sztuka dzisiaj stwarza niebezpieczeństwo rehabilitacji zła, kiczu i brzydoty.

Media stwarzają wielką szansę edukacyjną, ale niosą też niebezpieczeństwo manipulowania słuchaczem.
Co winny mieć na uwadze środki przekazu?
Przede wszystkim: cel, osoby, miejsca, czas, w jakich dokonują przekazu.

Jakie powinny być przekazywane informacje?
 
Prawdziwe i pełne, zachowujące sprawiedliwość i miłość, przestrzegające zasad moralnych oraz słusznych praw i godności człowieka.

Jakie obowiązki ciążą na wszystkich odbiorcach?
 
Winni kształtować w sobie prawe sumienie co do właściwego korzystania ze środków przekazu, korzystać
z nich z umiarem i poczuciem karności, starać się dogłębnie zrozumieć to, co jako odbiorcy oglądają, czego słuchają i co czytają.

Co ma wspólnego areopag z nauką, sztuką i środkami społecznego przekazu?
 
Areopag był miejscem publicznym, w którym znajdowało się środowisko pluralistyczne. Podobnie jest dzisiaj. Ludzie nauki, sztuki i mediów reprezentują wszystkie możliwe typy myślenia i zachowań. Areopag za czasów św. Pawła i „współczesne areopagi” są środowiskami opiniotwórczymi. Nauka, sztuka i media to wielkie arterie współczesnego świata.

Kościół a środki społecznego przekazu?
 
Kościół docenia je, widząc w nich szansę rozwoju osobowego ludzi, czynnik stymulujący ich życie wspólnotowe i dialog międzyludzkich odniesień. Szczególnie Kościół liczy na pomoc mediów
w ewangelizacji. Jednak ma świadomość, że nie tylko środki przekazu ale także nauka i sztuka wymagają gruntownego przemyślenia. Chodzi przede wszystkim o przemyślenie systemu oświaty, kształtowania wrażliwości estetycznej (ideę piękna należy rozważać nie tylko w kategoriach estetycznych, ale trzeba ją poddać także moralnej percepcji) oraz wychowania do uczestnictwa w świecie medialnym (wychowanie do: zdrowego zainteresowania człowiekiem, nastawienia na dialog oraz misji ewangelizacyjnej).

PYTANIA, DYSKUSJA:

1. Jakie spotykamy dzisiaj szczególnie trudne „areopagi”, na których trzeba bronić nauki Kościoła?
2. Co zrobić, by autentyczne relacje ludzkie nie ucierpiały przez dużą siłę oddziaływania i przyciągania ze strony nauki, sztuki i mediów?
3. Jakie wartości chrześcijańskie – lokalne powinniśmy dzisiaj promować w mediach?
4. Jak korzystam z Internetu? Czy Internet pomaga mi w spotkaniu z Chrystusem?
5. Co Twój POAK może uczynić na płaszczyźnie promocji dobrej nauki, transcendentnej sztuki
   i obiektywnych mediów?

Ks. Krzysztof Michalczak

czerwiec 2013 currenda