CURRENDA 09/2013
15 września 2013|23:38
(…) Życie pokazuje, że obecnie wychowanie skierowane jest przede wszystkim na wartości praktyczne, materialne i sprawiające przyjemność. Wydaje się, że problemem jest również brak zgodności między wartościami deklarowanymi i rzeczywiście przekazywanymi, co wywołuje dezorientację wśród dzieci i młodzieży. Sytuacja taka prowadzi z kolei do wzrostu nieufności, poczucia uczestnictwa w grze pozorów, a w rezultacie do cynizmu i agresji wobec wszelkich przekazów związanych z wartościami. Dotyczy to w pierwszym rzędzie rodziny i szkoły, wobec których oczekiwania są przecież największe, a rozczarowania najbardziej bolesne.
Wśród wartości niezbędnych w życiu chrześcijanina trzeba wskazać – obok pokory – na związane z nią: łagodność, dobroć, cierpliwość, gotowość do wybaczania, wierność, uprzejmość, opanowanie (por. Ga 5,22-24 i Kol 3,12-14). Są one dziś szczególnie zagrożone wszechobecną agresją, brutalnością słów i zachowań, a także bezwzględną walką o własne korzyści, obojętnością na sytuację słabszych, powszechną nieufnością, a nawet wzajemną nienawiścią. Taka sytuacja wymaga od wszystkich środowisk wychowawczych ogromnego wysiłku wychowywania do wartości i postaw chroniących relacje międzyludzkie.
Wychowanie do wartości rozpoczyna się w rodzinie. Ceńmy zatem czas wspólnych rodzinnych spotkań, rozmów, posiłku, wspólnego wypoczywania. Codzienne bycie razem uczy bowiem wzajemnego zrozumienia, zaufania, ofiarnej miłości i prawdziwej przyjaźni. Wspólne przebywanie kształtuje ponadto postawę służby i dobroci gotowej na dzielenie się radością, a jednocześnie odpornej na trudne problemy i emocje. W rodzinie powinniśmy uczyć się zwracania do siebie z miłością, szacunkiem i serdecznością.(…)
List Pasterski Episkopatu Polski z okazji III Tygodnia Wychowania
(15-21 września 2013 r.)
KOMUNIKATY
Ks. bp Marek Solarczyk – nowy Asystent Krajowy Akcji Katolickiej w Polsce
Podczas 362. Zebrania Plenarnego Konferencji Episkopatu Polski, które odbyło się w Wieliczce koło Krakowa nowym Krajowym Asystentem Akcji Katolickiej przy KEP został wybrany biskup pomocniczy diecezji warszawsko-praskiej Marek Solarczyk.
Zdaniem bp. Solarczyka rola świeckich w życiu Kościoła jest ogromna. Podobnie jak duchowieństwo także oni mają swoje zadania, w których nikt inny nie jest w stanie ich zastąpić zarówno w samym życiu duszpasterskim jak i poza oficjalnymi strukturami Kościoła. Jeżeli są dobrze przygotowani i uformowani, jeżeli są ludźmi Kościoła
i wychodzą do tzw. ‚świata’ to Boże dzieło się dokonuje – podkreślił nowo mianowany Krajowy Asystent Akcji Katolickiej. Nawiązując do swoich osobistych doświadczeń bp Solarczyk zwrócił uwagę, że patrząc tylko na życie parafialne często to właśnie członkowie Akcji Katolickiej mocno angażują się zarówno w to, co dzieje się w Kościele, jak i lokalnej społeczności.
(źródło: http://www.ak.org.pl/index1.php )
SESJA „WIERZĘ W SYNA BOŻEGO”
Poznań, 28 września 2013 r.
Bardzo serdecznie zapraszamy do udziału we wrześniowym Forum Duszpasterskim. Sesję rozpocznie o godz. 10.00 Msza św. koncelebrowana w kościele pw. św. Rocha w Poznaniu pod przewodnictwem i z homilią ks. abpa Celestino Migliore, Nuncjusza Apostolskiego w Polsce.
Od godz. 11.50 w auli Centrum Konferencyjnego Politechniki Poznańskiej przy ul. Piotrowo 2 rozpoczną się obrady. Szczegółowy program podany został w poprzedniej currendzie.
Przypominamy, że wpisowe od osoby wynosi 10 zł. Ze względów organizacyjnych prosimy o zgłoszenie, dokonanie wpłaty i odebranie zaproszeń (w miarę możliwości dla wszystkich przedstawicieli z POAK-u)
w biurze DIAK, w godzinach urzędowania.
Zgłoszenia można dokonać również elektronicznie na adres: diak@poznan.ak.org.pl lub blacka@go2.pl albo faxem:
61 852 97 66 wpłacając wpisowe na konto DIAK z dopiskiem „Sesja” do dnia 20 września br. Zaproszenia będą do odbioru przed sesją w recepcji.
Numer konta bankowego DIAK
Bank PEKAO S.A. II o. Poznań
10 1240 1763 1111 0000 1812 9605
Godziny pracy biura DIAK
wtorek 16.00 ÷ 18.00
czwartek 15.00 ÷ 17.00
Dyżury asystenta DIAK
Drugi czwartek miesiąca od 15.30 ÷16.30
Słowo Księdza Asystenta
Prymat pracy ludzkiej nad kapitałem
Co na temat pracy ludzkiej mówi Pismo Święte?
Stary Testament pokazuje, że Bóg stworzył człowieka na swój obraz i podobieństwo i dał ziemię z jej bogactwami ludziom, by ją uprawiali i czynili sobie poddaną (por. Rdz 1, 26–31). Ponieważ jednak człowiek nie był wierny Stwórcy, całe jego życie zostało naznaczone trudem zdobywania pożywienia, a tym samym pracę musi on wykonywać w pocie czoła (por. Rdz 3, 17–19). Nowy Testament z kolei poucza, że każdy ma na siebie pracować i dla nikogo nie mamy być ciężarem. „Kto nie chce pracować, niech też nie je” (por. 2 Tes 3, 10–14; 1 Tes 2, 9–12).
Jakie jest nauczanie Kościoła na temat pracy?
Praca jest dla człowieka trudem. Nie zmienia to jednak faktu, że jest ona drogą, na której człowiek realizuje właściwe sobie „panowanie” w świecie. Praca jest także dobrem człowieka, przez którą urzeczywistnia on siebie jako istota ludzka. Poniekąd dzięki niej staje się bardziej człowiekiem. Praca jednak, przez którą materia doznaje uszlachetnienia, nie może pomniejszać jego godności. Nie wolno jej używać przeciw człowiekowi.
Czy Kościół daje definicje pracy?
Tak. W encyklice Laborem exercens (nr 1) Jan Paweł II stwierdza, że praca to „każda działalność, jaką człowiek spełnia, bez względu na jej charakter i okoliczności, to znaczy każda działalność człowieka, którą za pracę uznać można i uznać należy pośród całego bogactwa czynności, do jakich jest zdolny i dysponowany poprzez samą swoją naturę, poprzez samo człowieczeństwo”.
Co znaczy, że Kościół jest przekonany o pierwszeństwie pracy ludzkiej w stosunku do kapitału?
Kościół podkreśla, że każdy człowiek jest w procesie produkcyjnym prawdziwym podmiotem sprawczym. Trzeba podkreślać pierwszeństwo człowieka, prymat osoby wobec rzeczy. Nie można też przeciwstawiać pracy kapitałowi ani kapitału pracy. Człowiek jest „panem” stworzeń oddanych do jego dyspozycji. Jeżeli jest jakaś zależność w procesie pracy, to tylko od Dawcy.
Jakie zadania stoją przed nami dzisiaj w kontekście tematu tej katechezy?
- Człowiek ma prawo do pracy.
- Należy podjąć głęboką refleksję nad personalistycznym wymiarem pracy. Trzeba nieustannie przypominać i walczyć o zasadę pierwszeństwa człowieka w polityce pracy.
- Winno się upominać o poszanowanie godności człowieka pracy.
- Podkreślać należy, że praca musi być urzeczywistnieniem człowieczeństwa i spełnieniem osobowego powołania człowieka stworzonego na obraz i podobieństwo Boga.
- Kościół powinien kształtować duchowość pracy, by ona pomagała ludziom przybliżyć się do Boga – Stwórcy i Odkupiciela, a także uświadamiać pracownikowi, że przez pracę realizuje on siebie dla drugiego człowieka, a nie pracuje tylko po to, by zarobić pieniądze na własne utrzymanie.
- Pracodawca ma obowiązek zapewnić godne wynagrodzenie podwładnemu za pracę, bezpieczeństwo podczas pracy i prawo do należnego wypoczynku.
Pytania, dyskusja:
- Czy współcześnie nie został zagubiony sens pracy?
- Jak traktować problem bezrobocia? Są bowiem tacy, którzy nie mogą znaleźć pracy, ale są też tacy, którzy z pokolenia na pokolenie są niejako programowo bezrobotni. Bezrobocie wyzwala – poza jej złymi skutkami – zainteresowanie pracą.
- Trzeba podkreślać pierwszeństwo człowieka, prymat osoby wobec rzeczy. Nie można też przeciwstawiać pracy kapitałowi ani kapitału pracy – stwierdziliśmy powyżej. Pracodawcy jednak bardzo podkreślają, że musi być niezbędny kapitał, by była praca dla ludzi. Jak pogodzić jedno z drugim?
- Czy tylko bogaci (pracodawcy) wykorzystują biednych (pracowników)? A może też biedni wykorzystują bogatych?! Im się należy, bo są biedni albo bez pracy?!
- Rodzi się też pytanie, czy pracownicy zawsze są dobrze przygotowani do podejmowanej pracy i rzetelnie ją wykonują?
- Wolny rynek pozwala na negocjacje. Czy nie targujemy się czasami zbyt mocno, by obniżyć cenę zakupu kosztem producenta?
Ks. Krzysztof
