Currenda 10/2018

25 września 2018|18:03

(…) Istotnym znamieniem duchowości chrześcijańskiej jest wysiłek ucznia, by upodabniać się coraz bardziej do swego Mistrza (por. Rz 8, 29; Flp 3, 10. 21). Wylanie Ducha Świętego w chrzcie wszczepia wierzącego jako latorośl w krzew winny, którym jest Chrystus (por. J 15, 5), czyni go członkiem Jego mistycznego Ciała (por. 1 Kor 12, 12; Rz 12, 5). Tej istniejącej od początku jedności musi jednak odpowiadać droga coraz większego upodabniania się do Niego, które winno coraz bardziej ukierunkowywać postępowanie ucznia zgodnie z ‚logiką’ Chrystusa: «To dążenie niech was ożywia; ono też było w Chrystusie Jezusie» (Flp 2, 5). Zgodnie ze słowami Apostoła trzeba «przyoblec się w Chrystusa» (Rz 13, 14; Ga 3, 27). Na duchowej drodze różańca, opartej na nieustannym kontemplowaniu – razem z Maryją – Chrystusowego oblicza, ten wymagający ideał upodabniania się do Niego jest osiągany przez obcowanie, które moglibyśmy nazwać «przyjacielskim». Wprowadza nas ono w naturalny sposób w życie Chrystusa i pozwala nam jakby «oddychać» Jego uczuciami. W związku z tym bł. Bartłomiej Longo stwierdza: «Jak dwóch przyjaciół, którzy często razem przestają, zazwyczaj upodabnia się również w obyczajach, tak też my, prowadząc serdeczne rozmowy z Jezusem i Maryją przez medytowanie tajemnic różańca i rozwijając razem to samo życie przez komunię, możemy, na ile byłaby do tego zdolna nasza małość, stać się do Nich podobni i nauczyć się od tych najwyższych przykładów życia pokornego, ubogiego, ukrytego, cierpliwego i doskonałego»
(…) Różaniec przenosi nas mistycznie, byśmy stanęli u boku Maryi, troszczącej się o ludzkie wzrastanie Chrystusa w domu w Nazarecie. Pozwala Jej to wychowywać nas i kształtować z tą samą pieczołowitością, dopóki Chrystus w pełni się w nas nie «ukształtuje» (por. Ga 4, 19). To działanie Maryi, oparte całkowicie na działaniu Chrystusa i zupełnie Mu podporządkowane, «nie przeszkadza w żaden sposób bezpośredniej łączności wiernych z Chrystusem, ale ją umacnia». (…)
(…) Różaniec jest równocześnie medytacją i prośbą. Wytrwałe błaganie zanoszone do Matki Bożej opiera się na ufności, że macierzyńskie wstawiennictwo wszystko może uzyskać od Serca Syna.

Św. Jan Paweł II z Listu o różańcu świętym

KOMUNIKATY

►REKOLEKCJE JESIENNE CHLUDOWO, 12-14 PAŹDZIERNIKA 2018

Informujemy, że rekolekcje dla członków Akcji Katolickiej odbędą się w dniach 12-14 października br. w Domu Misyjnym w Chludowie, ul. Kościelna 15. Rozpoczniemy je w piątek o godz. 19:00 wspólnym posiłkiem. Modlitwę oraz konferencje poprowadzi biblista ks. prof. Piotr Ostański. Szczegółowy program otrzymają uczestnicy rekolekcji w Domu Misyjnym w Chludowie.

►40-lecie WYBORU KARD. KAROLA WOJTYŁY NA STOLICĘ PIOTROWĄ

16 października br. wspominać będziemy 40. rocznicę wyboru kard. Karola Wojtyły na Stolicę Piotrową. Zachęcamy do włączenia się w dziękczynną modlitwę za życie i działalność wielkiego papieża, a od roku też patrona Akcji Katolickiej w Polsce. Starajmy się przede wszystkim zgłębiać jego nauczanie. W roku odzyskania przez Polskę niepodległości przypomnijmy słowa naszego Patrona na temat Ojczyzny, patriotyzmu, wolności i odpowiedzialności. Zgodnie z wcześniejszymi sugestiami starajmy się przygotować w ramach Okręgu lub w oddziale spotkanie poświęcone św. Janowi Pawłowi II.
Włączmy się też aktywnie w obchody Dnia papieskiego, który przeżywać będziemy 14 października br. pod hasłem „Promieniowanie ojcostwa”. W przeżywaniu tych dni niech pomoże nam lektura książki zawierającej osobiste wspomnienia i przemyślenia papieża pt. „Wstańcie, chodźmy!”. W części IV „Ojcostwo biskupa” znajdziemy rozdział zatytułowany: „Ojcostwo na wzór św. Józefa”, w którym właśnie św. Józef jest postawiony za wzór dla „wszystkich powołanych do ojcostwa – w rodzinie, albo w kapłaństwie”.

►UROCZYSTOŚĆ CHRYSTUSA KRÓLA WSZECHŚWIATA Niedziela, 25 listopada 2018

Tradycyjnie, w uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata zgromadzimy się w katedrze poznańskiej o godz. 10:00 na Mszy św. z okazji naszego święta patronalnego. Po Eucharystii okolicznościowe spotkanie. Szczegóły w następnej currendzie.

►MATERIAŁY FORMACYJNE

Informujemy, że od 2 października br. w biurze DIAK można odbierać zamówione na 2019 r. materiały formacyjne. Cena nie ulega zmianie.

►GODZINY PRACY BIURA

wtorek 13.00 ÷ 16.00
czwartek 13.00 ÷ 17.00

►NUMER KONTA BANKOWEGO DIAK

Bank PEKAO S.A. II/o Poznań
10 1240 1763 1111 0000 1812 9605

 

Ks. Jan Orzeszyna, Katecheza X / 2018
Duch Święty udoskonala sprawiedliwość przez dar pobożności
(streszczenie).

I. Z życia wzięte:

Gorliwy wikariusz postanowił nadchodzący adwent podbudować codzienną wspólną medytacją. Niektórych parafian (wśród których spodziewał się pozytywnego echa) zapraszał osobiście. Ale kiedy miejscowy dyrektor wyznał mu, że jest zbyt zajęty, ksiądz stracił opanowanie i wypalił z rozbrajającą szczerością: Pan przypomina mi umęczonego drwala, który marnuje czas i siły, bo pracuje tępą siekierą, tłumacząc się przy tym, że nie ma czasu, aby usiąść i naostrzyć ostrze (K. Wójtowicz, Okruchy, Wrocław 1990, s. 87).

II. Dar pobożności i cnota sprawiedliwości:

Duch Święty swoimi siedmioma darami udoskonala moralne cnoty, czyli posiadane zdolności, do czynienia dobra. W katalogu cnót kardynalnych, stanowiących fundament moralnego życia człowieka, znajduje się cnota sprawiedliwości. Katechizm Kościoła Katolickiego przypomina, że „sprawiedliwość jest cnotą moralną, która polega na stałej i trwałej woli oddawania Bogu i bliźniemu tego, co im się należy. Sprawiedliwość w stosunku do Boga nazywana jest cnotą religijności.
Święty Tomasz z Akwinu podkreśla, że cnota sprawiedliwości odnosi się nie tylko do życia wspólnotowego, ale także do wspólnoty człowieka z Bogiem. Zauważmy, że dla dzisiejszego człowieka pobożność jest wiernym wypełnianiem praktyk religijnych, zredukowanych najczęściej do samych ćwiczeń pobożnościowych. Tymczasem pobożność nie może polegać jedynie na zewnętrznych obrzędach. Przykładem pobożności jest Jezus Chrystus. Jego synowska miłość pobudza Go do wypełnienia we wszystkim woli Ojca Niebieskiego. Św. Paweł przypomina: „Albowiem wszyscy ci, których prowadzi Duch boży, są synami Bożymi…” (Rz 8, 13-15). To właśnie dar pobożności czyni ludzką wolę bardziej łagodną, opanowaną i cichą. Dar ten łączy się zazwyczaj z błogosławieństwem, obiecanym ludziom cichym i nieszukającym rozgłosu. Natomiast ludzie pozbawieni daru pobożności są „samolubni, chciwi, wyniośli, pyszni… (2 Tym 3, 1-4).
Papież Franciszek wyjaśnia, że tej więzi z Bogiem, która leży u podstaw cnoty pobożności, nie należy rozumieć jako obowiązku czy czegoś narzuconego. Chodzi o relację przeżywaną sercem, czyli o przyjaźń z Bogiem. Kiedy Duch Święty sprawia, że człowiek dostrzega obecność Pana Boga i całą Jego miłość względem siebie, to rozpala jego serce i pobudza go niemal naturalnie do modlitwy i celebrowania. Zgodnie z nauczaniem papieża, dar pobożności jest niezbędny każdemu chrześcijaninowi do właściwego wypełniania jego obowiązków wobec Boga i zajmowania właściwej postawy wobec ludzi. Posiadaniu i rozwojowi daru pobożności sprzyja częste rozważanie tekstów biblijnych mówiących o ojcowskiej dobroci i miłosierdziu Boga. Pomocne są także w tym względzie ascetyczne ćwiczenia mające na celu utrzymywanie się w ustawicznym kontakcie z Bogiem, co sprawia, że całe ludzkie życie ma modlitewny charakter. Dlatego św. Paweł przypomina: „Sam zaś ćwicz się w pobożności! Bo ćwiczenie cielesne nie na wiele się przyda; pobożność zaś przydatna jest do wszystkiego, mając zapewnienie życia obecnego i tego, które ma nadejść” (1 Tym 4, 7-8). Zatem podstawowym wymaganiem życia według daru pobożności jest „uduchowienie”, to znaczy poddanie się Duchowi i wyzbycie „cielesnej” postawy oraz „cielesnego” sposobu myślenia. Walka przeciw nieporządkowi umysłu jest zatem jednym z najważniejszych zajęć dla każdego, kto pragnie przyjąć dar pobożności. Zdarza się bowiem, iż przychodzą takie myśli, które są wyraźnie skierowane przeciw rozwojowi życia duchowego człowieka. Przykładem mogą być chociażby brak akceptacji siebie, własnego wyglądu, rodziny, swojej życiowej historii… Poważną przeszkodą może być także brak akceptacji swojej grzeszności, nieprzyjmowanie do wiadomości, że się popełniło błędy. Należy zdecydowanie odrzucać takie negatywne myśli. Zauważmy nie wystarczy tylko odrzucać złe myśli. Niezbędne jest również pozytywne zaangażowanie się w umocnienie więzi z Jezusem. Niezwykle pomocna jest modlitwa, polegająca na przeniesieniu umysłu do serca, czyli na powstrzymaniu umysłu, by nie błąkał się po bezdrożach różnych myśli, ale skupił całkowicie na osobie Jezusa. Można także modlić się na różańcu, który jeśli jest pobożnie i z wiarą odmawiany, prowadzi do uspokojenia umysłu. Podobnie droga krzyżowa, która wzbudza współczucie dla Jezusa; jak również akty strzeliste i słowa psalmów powtarzane wielokrotnie są modlitwą serca.

III. Wnioski i nasze zadania:

1. Dar pobożności:
– po pierwsze jest łaską, która czyni nas dziećmi Boga i daje nam zdolność traktowania Go jako Ojca, czyli bycia wobec Niego na sposób synowski i wołania do Niego „Abba – Ojcze!” (por. Rz 8, 14-17),
– po drugie doskonali naszą wolę, czego bezpośrednim i najważniejszym skutkiem jest gotowość do oddawania czci Bogu. Bez tego daru nie potrafilibyśmy się modlić,
– po trzecie daje przeświadczenie, że Bóg jest Ojcem wszystkich ludzi i dlatego każdego człowieka należy traktować z szacunkiem, życzliwością, serdecznością, z miłością.

2. Być pobożnym to znaczy trwać w przyjaźni z Jezusem.
Pogłębianie tej przyjaźni dokonuje się przez systematyczną, codzienną modlitwę. Jest to też swoista pamięć o bliskości Pana i zadawanie sobie pytania, co na moim miejscu, w danej sytuacji zrobiłby Jezus?

3. Najpiękniejszym i najbardziej znamiennym ćwiczeniem daru pobożności jest adoracja.
Pobożności nie należy rozumieć jako obowiązku lub czegoś narzuconego. Winna to być relacja przeżywana sercem, która zmienia nasze życie i napełnia nas entuzjazmem i radością. Z tego powodu dar pobożności budzi w nas przede wszystkim wdzięczność i uwielbienie. To jest autentycznym motywem i sensem naszej czci i adoracji.

Króluj nam Chryste! – ks. Roman

2018 październik currenda s. 1

AK_Katecheza_2018_10_Currenda