Currenda 10/2019
1 października 2019|16:07
30 listopada 2019 r. będziemy obchodzili setną rocznicę ogłoszenia Listu apostolskiego Maximum illud, którym Benedykt XV pragnął na nowo zdynamizować misyjną odpowiedzialność za głoszenie Ewangelii. Był rok 1919: pod koniec straszliwej wojny światowej, którą nazwał „bezsensowną rzezią”, Papież dostrzegał potrzebę ewangelicznego przekształcenia działalności misyjnej na świecie, tak aby została oczyszczona z wszelkiej kolonialnej spuścizny i trzymała się z dala od tych dążeń nacjonalistycznych i ekspansjonistycznych, które spowodowały wiele katastrof. „Kościół Boży jest powszechny i nie jest obcy żadnemu ludowi ani narodowi” – pisał, zachęcając także do odrzucenia wszelkich form interesowności, ponieważ tylko głoszenie i miłość Pana Jezusa, potwierdzone świętością życia i czynionym dobrem, są sensem misji. W ten sposób Benedykt XV dał więc szczególny impuls misji ad gentes, starając się za pomocą narzędzi pojęciowych i komunikacyjnych używanych w tamtym okresie rozbudzić, szczególnie wśród duchowieństwa, świadomość obowiązku misyjnego.
Jest to odpowiedź na wciąż aktualne wezwanie Jezusa: „Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu!” (Mk16,15). Posłuszeństwo temu poleceniu Pana nie jest dla Kościoła opcją: jest jego „niezbędnym zadaniem”, jak to przypomina Sobór Watykański II, ponieważ Kościół „z natury swojej jest misyjny”. „Obowiązek ewangelizacji należy uważać za łaskę i właściwe powołanie Kościoła; wyraża on najprawdziwszą jego właściwość. (…)
Z Listu Ojca Świętego Franciszka z okazji setnej rocznicy ogłoszenia Listu apostolskiego „Maximum illud” o działalności prowadzonej przez misjonarzy na świecie
KOMUNIKATY
►ROZWAŻANIA I MODLITWA Z BŁ. EDMUNDEM BOJANOWSKIM
październik: Kiedyż o Boże, zdołamy Ci się wywdzięczyć naszymi ubogimi służbami za tak mnogie skarby Miłosierdzia Twego.
►REKOLEKCJE CHLUDOWO, 4-6 PAŹDZIERNIKA 2019
W dniach od 4 do 6 października br. przeżywać będziemy rekolekcje w Domu Misyjnym Świętego Stanisława Kostki w Chludowie. Tegoroczny temat rekolekcji „Czyńcie to na moją pamiątkę” (1 Kor. 11,24) Eucharystia – Nawrócenie – Zmartwychwstanie podejmie ks. prof. Zbigniew Teinert oraz ks. Roman Dworacki, asystent DIAK.
►SPOTKANIE OKRĘGU II
W czwartek, 17 października 2019 r. odbędzie się spotkanie Okręgu II, podczas którego będziemy świętować 20 rocznicę utworzenia POAK w parafii pw. św. Mateusza Apostoła i Ewangelisty w Opalenicy. Rozpocznie je Msza św. o godz. 17.00 w kościele św. Mateusza w Opalenicy, następnie udamy się do auli Szkoły Podstawowej. Serdecznie zapraszamy członków i sympatyków Akcji Katolickiej na to spotkanie.
►NADZWYCZAJNY MIESIĄC MISYJNY PAŹDZIERNIK 2019
Miesiąc październik został ogłoszony przez papieża Franciszka Nadzwyczajnym Miesiącem Misyjnym. Wśród 25 świadków wiary znalazła się Polka, Poznanianka, dr Wanda Błeńska. Z tej okazji zaplanowane zostały liczne misyjne wydarzenia w Archidiecezji Poznańskiej.
Szczegóły podane są na stronie http://archpoznan.pl/pl/nadzwyczajny-miesiac-misyjny-w-archidiecezji-poznanskiej Zachęcamy do włączenia się w te inicjatywy. Biskupi polscy z okazji Nadzwyczajnego Miesiąca Misyjnego skierowali też do wiernych list pasterski.
►UROCZYSTOŚĆ CHRYSTUSA KRÓLA WSZECHŚWIATA
Informujemy, że w niedzielę 24 listopada br. będziemy obchodzić swoje święto patronalne. Rozpoczniemy Mszą św. w katedrze poznańskiej o godz. 10:00. Szczegółowy program w następnej currendzie.
►GODZINY PRACY BIURA DIAK
wtorek 13:00 ÷ 16:00
czwartek 13:00 ÷ 17:00
►NUMER KONTA BANKOWEGO DIAK
Bank PEKAO S.A. II/o Poznań 10 1240 1763 1111 0000 1812 9605
Katecheza X / 2019:
Ks. Przemysław Sawa, Duch Święty gwarantem ludzkiej skromności i prostoty.
(streszczenie DIAK Przemyśl / DIAK Poznań).
1. Z życia wzięte:
Elżbieta Catez, późniejsza karmelitanka, siostra Elżbieta od Trójcy Przenajświętszej, była panną nadzwyczaj szykowną i utalentowaną. Podczas wieczoru tanecznego młody człowiek, Charles Hallo, prawił jej wyszukane komplementy, na co przyszła święta z przekorą odpowiedziała: – Karolu, ty mnie zanudzasz!
2. Rozważanie:
Ważne miejsce w stylu życia chrześcijanina zajmują skromność i prostota. Cechy te nie mogą rozwijać się w pełni bez pomocy Ducha Świętego, który uzdalnia wierzącego do ewangelicznego życia. Skromność wypływa z serca pokornego, otwartego na bliźniego, przepełnionego życzliwością wobec innych. Szczególnym znakiem skromności i prostoty w relacjach międzyludzkich jest upomnienie braterskie, które powinno wypływać ze szczerej miłości bliźniego.
Skromność i prostota obejmują również kwestię wielowymiarowego ubóstwa. Oznacza ono wolność wobec rzeczy materialnych oraz odpowiednie korzystanie z dóbr. Skromność przejawia się w rezygnacji z epatowania dobrami i wyniosłości, schludnością urządzenia wnętrz, stroju, pojazdów itp. Skromność nie może być jednak synonimem biedy.
Jednym z przejawów skromności są odpowiednie akty strzegące czystości. Obejmują one sposób mówienia, zachowania w relacjach damsko-męskich oraz ubioru.
Skromność wyraża piękno człowieka, w wymiarze wewnętrznym i zewnętrznym. Podstawą rozwoju skromności i prostoty jest opanowanie. Wzrost w takiej postawie jest możliwy tylko przez badanie swojego serca, które stanowi źródło ludzkich działań, postaw, osądów i decyzji. Potrzeba także walki z następującymi grzechami:
- Zarozumiałość, czyli próżna chwała i wynoszenie się nad innymi ludźmi. Kult siebie i własnego „ego” wiedzie do wyniosłości, a z tej wady rodzą się inne nadużycia: poniżanie innych, zamknięcie w świecie własnych pragnień, znieczulenie na potrzeby ludzi, arogancja i oskarżanie innych. Skutkiem tego będzie także nieposłuszeństwo Bogu.
- Umiłowanie zaszczytów, godności i urzędów. Zapobieganie o odznaczenia, uznanie czy władzę uniemożliwia wzrost duchowy, psychiczny i międzyludzki. Człowiek mija się z prawdą i gotowy jest do zbytniego kompromisu moralnego.
- Despotyzm, czyli narzucanie swojego zdania i woli bliźniemu, różne formy ucisku wobec innych w wymiarze emocjonalnym, społecznym, zawodowym. Człowiek despotyczny nie liczy się z innymi. Utrwalony despotyzm wiedzie do tyranii i wzbudza lęk, co jest zaprzeczeniem miłości.
- Brak ubóstwa i rozrzutność. W rozrzutności nie ma mowy o odpowiedzialnej miłości, gdyż rozdawnictwem usiłuje się pozyskać przychylność drugiego, albo leczy się swoje kompleksy.
Współpraca z Duchem Świętym prowadzi człowieka do podejmowania właściwych postaw: potępiania nadużyć bez poniżania człowieka, umiejętności troski o dobro własne, poszanowanie godności bliźniego i uwzględniania realnych potrzeb bliźniego.
3. Wnioski i postulaty pastoralne:
A) Postulaty dotyczące duchowości:
- Pogłębianie znajomości Biblii, a przede wszystkim formacja zmierzająca do praktycznego przełożenia słowa Bożego na codzienne życie. Osiągnąć to można jedynie przez regularne, najlepiej codzienne, czytanie i rozważanie tekstów natchnionych.
- Konieczna jest również modlitwa o skromność i prostotę. Wołanie o Ducha Świętego zwraca bowiem wolę człowieka w stronę właściwych postaw.
B) Postulaty duszpastersko-formacyjne:
- Należy kształtować postawę wyrozumiałości wobec bliźniego. Jest to możliwe tylko w odkrywaniu prawdziwej miłości skierowanej do bliźniego. Pomocą będzie tu rozważanie przypowieści o drzewie figowym (Łk 13, 6-9) czy o nielitościwym słudze (Mt 18, 23-35), ukazujących wyrozumiałość Boga wobec grzesznika.
- Skromność i prostota współgrają z opanowaniem, które nie oznacza tłumienia emocji, ale ich zrównoważenie i
opanowanie. Jest to przejaw nowego człowieka. W celu osiągnięcia takiego poziomu reagowania niezbędny jest
regularny rachunek sumienia. - Kształtowanie skromności w ubiorze i stylu bycia, zwłaszcza wśród młodego pokolenia. Kościół przypomina bowiem, że „wstydliwość strzeże tajemnicy osób i ich miłości […]. Wstydliwość jest skromnością. Wpływa na wybór ubioru” (KKK 2522). Koniecznością jest w tym kontekście domaganie się odpowiednich regulacji w przestrzeni medialnej.
- Ważna jest także troska o prywatność w każdym wymiarze. Obejmuje to zachowywanie dyskrecji, unikanie wścibstwa oraz uczenie poszanowania swojej i cudzej intymności.
- Wyzwaniem pozostaje również formacja zmierzająca do skromności w wymiarze materialnym. Pomocą może być wskazanie św. Franciszka Salezego: „Pokochaj ubogich i ubóstwo, a tą miłością staniesz się naprawdę uboga, albowiem, jak mówi Pismo, stajemy się na podobieństwo rzeczy, które miłujemy”. Dlatego angażowanie dzieci, młodzieży i dorosłych w konkretne czyny wobec potrzebujących kształtować będą właściwe priorytety, co
zaowocuje skromnością życia w wielu wymiarach.
Podsumowując, w osiągnięciu skromności i prostoty życia konieczna jest formacja sumienia, które osądza „konkretne wybory, aprobując te, które są dobre, i potępiając te, które są złe” (KKK 1777). Edukacja, świadectwo życia oraz korygowanie złych postaw połączone z przyjmowaniem łaski Bożej prowadzą do właściwej formy życia ochrzczonych.
Króluj nam Chryste! – ks. Roman
