CURRENDA 10/2013

27 września 2013|20:34

  (…) Jeśli modlitwa stanowi „duszę” ekumenicznej odnowy i dążenia do jedności, to w niej też zakorzenia się
i z niej czerpie moc to wszystko, co Sobór określa jako „dialog”. Określenie to nie pozostaje zapewne bez związku ze współczesną myślą personalistyczną. Postawa „dialogiczna” odpowiada naturze osoby i jej godności. Stanowisko to na terenie filozofii współczesnej spotyka się z chrześcijańską prawdą o człowieku wyrażoną przez Sobór: człowiek jest bowiem „jedynym na świecie stworzeniem, którego Bóg chciał dla niego samego”
i dlatego „nie może odnaleźć się w pełni inaczej, jak tylko poprzez bezinteresowny dar z siebie samego”. Dialog leży na jedynej drodze do samospełnienia człowieka: zarówno poszczególnych osób, jak też każdej ludzkiej wspólnoty. Chociaż w pojęciu „dialog” na pierwszy plan zdaje się wysuwać moment poznawczy (dia-logos), każdy dialog ma również wymiar całościowy, egzystencjalny. Angażuje cały ludzki podmiot; dialog między wspólnotami angażuje
w sposób szczególny podmiotowość każdej z nich.

Taką prawdę o dialogu, bardzo głęboko wyrażoną przez Papieża Pawła VI w Encyklice Ecclesiam suam, odnajdujemy też w doktrynie i praktyce ekumenicznej Soboru. Dialog nie jest tylko wymianą myśli, ale zawsze w jakiś sposób „wymianą darów”.

Jan Paweł II  ENCYKLIKA UT UNUM SINT

O działalności ekumenicznej, N. 28

KOMUNIKATY

DZIEŃ PAPIESKI 13 PAŹDZIERNIKA 2013
JAN PAWEŁ II – PAPIEŻ DIALOGU

XIII Dzień Papieski przeżywać będziemy pod hasłem Jan Paweł II – Papież Dialogu. Zachęcamy członków Akcji Katolickiej do włączenia się w przygotowanie na terenie parafii wydarzeń artystycznych, naukowych i kulturalnych związanych z Dniem Papieskim oraz do udziału w uroczystościach diecezjalnych.

Podejmijmy też lekturę dokumentów Jana Pawła II. Zaangażujmy się w zbiórkę pieniędzy na rzecz Fundacji „Dzieło Nowego Tysiąclecia”.

Z interpretacją hasła tegorocznego Dnia Papieskiego można zapoznać się na stronie

http://dzielo.pl/pl/strona/215/interpretacja-hasla-jan-pawel-ii-papiez-dialogu

LITURGICZNE WSPOMNIENIE BŁOGOSŁAWIONEGO JANA PAWŁA II

22 października

Niech ten dzień będzie naszym dziękczynieniem za dar odrodzonej Akcji Katolickiej. Módlmy się też o rozwój naszego Stowarzyszenia oraz o wszelkie potrzebne łaski dla  członków i naszych asystentów.

 

PRZYGOTOWANIE DO UROCZYSTOŚCI CHRYSTUSA KRÓLA WSZECHŚWIATA

 Wzorem lat ubiegłych serdecznie zapraszamy do udziału w spotkaniach formacyjnych, poprzez które pragniemy się przygotować do naszego święta patronalnego. Aby mogli w nich uczestniczyć wszyscy członkowie Akcji Katolickiej odbywać się będą w różnych miejscach naszej archidiecezji.

Ramowy program spotkań:

Część pierwsza – Msza św. z homilią oraz Droga Krzyżowa lub inne nabożeństwo (przed lub po Mszy św.
w zależności od miejsca
).  

Druga część – Konferencja i rozmowy o Akcji Katolickiej.

Plan spotkań (miejsce i godzina rozpoczęcia):

4  listopada  – Leszno, św. Kazimierza, godz. 17.30

5  listopada – Śrem, Najświętszego Serca Jezusa,
godz. 18.30

6  listopada – Oborniki, NMP Wniebowziętej, godz. 18.00

7  listopada – Opalenica, św. Mateusza  godz. 18.00

8  listopada – Poznań, Świętego Krzyża, godz. 18.00 

 Bardzo prosimy PT Prezesów o zachęcenie do udziału w tych spotkaniach członków oraz kandydatów i sympatyków naszego Stowarzyszenia ze swoich a także okolicznych POAK-ów. Serdecznie zapraszamy również Asystentów Parafialnych.

 

ŚWIĘTO NIEPODLEGŁOŚCI
11 LISTOPADA 2011 R.

Bardzo prosimy członków POAK o zorganizowanie – wspólnie z innymi grupami duszpasterskimi oraz szkołą i Samorządem Pomocniczym wieczornicy patriotycznej. Przypomnijmy również historię stojącego przed wojną w naszym mieście Pomnika Wdzięczności, tym bardziej że czynione są starania, by został przywrócony naszemu miastu.

 

 DO NABYCIA W BIURZE DIAK

 Wierzę w Syna Bożego. Akcja Katolicka szkołą wiary, świętości i apostolstwa. Materiały formacyjne na 2014 r.

Inne wydawnictwa z serii Biblioteka DIAK Poznań.

 

Numer konta bankowego DIAK

Bank PEKAO S.A. II o. Poznań
10 1240 1763 1111 0000 1812 9605

Godziny pracy biura DIAK

wtorek 16.00 ÷ 18.00
czwartek 15.00 ÷ 17.00

Dyżury asystenta DIAK

Drugi czwartek miesiąca od 15.30 ÷16.30

Dyżury skarbnika zarządu DIAK

Ostatni czwartek miesiąca od 15.30 ÷16.30


Słowo Księdza Asystenta

Świadomość i odpowiedzialność ekologiczna wyznawców Chrystusa

 

 Co to jest ekologia?

 Ekologia – najkrócej mówiąc – to nauka o strukturze i funkcjonowaniu przyrody, zajmująca się badaniem oddziaływań pomiędzy organizmami a ich środowiskiem oraz wzajemnie między tymi organizmami.

 

 Czy jest o tym mowa w Piśmie Świętym?

 Słowa „ekologia” Pismo Święte nie używa wprost. Jest jednak podstawą do poprawnego rozumienia ekologii. Już
w pierwszej biblijnej księdze znajdujemy prawdę o stworzeniu, które ma swoje źródło w Bogu i dlatego cechuje je ład
i sprawiedliwość. On stworzył niebo i ziemię i to, co na niej się znajduje. Kolejność działania stwórczego nie jest przypadkowa. Dlatego po przygotowaniu środowiska, które było dobre, w momencie kulminacyjnym pojawia się człowiek. Autor tej księgi podkreśla, że stworzenie stało się wtedy „bardzo dobre” (por. Rdz 1, 31). Ukazana jest wyższość człowieka nad innymi stworzeniami, jednak roślinność i zwierzęta są bogactwem ziemi. Nie wolno nam więc być obojętnymi na to, co czują zwierzęta i czy środowisko naturalne się nie degraduje.

 

Dlaczego przyrody nie można absolutyzować?

 Przyroda jest środowiskiem życia, wspólnym do­mem dla całej rodziny ludzkiej. Została stworzona przez Boga i stanowi Jego dar dla każdego człowieka. Człowiekowi, ze względu na duchowe wartości, przysługuje prymat (priorytet) nad przyrodą. Przyroda pozostaje w relacji instrumentalnej do człowieka. Z tego wzglę­du nie można przyrody absolutyzować i wy­nosić jej ponad godność samej osoby ludz­kiej. Panowanie człowieka nad przyrodą po­winno jednak mieć charakter moralny, nie może zatem polegać na jej gnębieniu czy nad­miernej eksploatacji. W encyklice Redemptor hominis Jan Paweł II podkreśla, że Stwórca chciał, aby człowiek obcował z przyro­dą jako jej rozumny i szlachetny <pan> i <stróż>, a nie jako bezwzględny eksplo­atator.

 

 Co jest przyczyną degradacji środowiska człowieka?

Przyczyną degradacji środowiska ludz­kiego są struktury grzechu, a zwłaszcza tzw. kultura śmierci, szerzona przez wielkie międzynarodowe korporacje. Przybiera ona społeczne i instytucjonalne pozory legalności, a nawet przedstawia się ją jako zdobycz w dziedzinie cywiliza­cji i praw człowieka, aby usprawiedliwić zbrodnie przeciw ludzkości: wojny, prze­moc, ludobójstwo, czystki etniczne, prze­rywanie ciąży, eutanazję. W tej sytuacji troska o właściwą ekologię ludzką musi być nacechowana zmaganiem z „kultu­rą śmierci” i promocją „kultury życia”.

 

Co to znaczy być odpowiedzialnym za środowisko?

Środowisko jest dobrem zbiorowym, przeznaczonym dla wszystkich, toteż i obowiązek jego posza­nowania jest wspólny i powszechny. Odpo­wiedzialność za środowisko obejmuje nie tylko wymogi teraźniejszości, ale rozciąga się również na przyszłość: obecne pokolenia ponoszą odpowiedzialność wobec pokoleń przyszłych.

 

 Dlaczego przyrodę możemy określać jako wielki warsztat pracy?

Panowanie nad przyrodą wyraża się głównie przez pracę. W encyklice Labo­rem exercens Jan Paweł II uczy, że w pro­cesie pracy „człowiek ujawnia siebie jako tego, który panuje, i potwierdza siebie jako tego, który panuje”, a zarazem czło­wiek „uczestniczy w dziele swego Stwór­cy – i na miarę swoich ludzkich możliwo­ści poniekąd dalej je rozwija
i dopełnia, postępując wciąż naprzód w odsłanianiu ukrytych w całym stworzeniu zasobów i wartości”. Toteż przyroda jawi się jako wielki warsztat pracy.

 

 Jaki styl życia proponuje w swojej nauce Jan Paweł II?

W ramach kształtowania postaw eko­logicznych Jan Paweł II między innymi wzywał do odrzucenia konsumpcjonizmu jako stylu życia i do równoczesnego przyj­mowania nowych stylów życia, w któ­rych szukanie prawdy, piękna i dobra oraz wspólnota ludzi dążących do wspólnego rozwoju byłyby elementami decydującymi o wyborze jakości konsumpcji, oszczędno­ści i inwestycji. Te style życia powinny być inspirowane powściągliwością, umiar­kowaniem
i samodyscypliną. Nie może też zabraknąć nam optymizmu, nadziei i kreatywności.

 

PYTANIA, DYSKUSJA:

  1. Dlaczego należy chronić przyrodę?
  2. Jakie największe zagrożenia ekologiczne widzę w otaczającym mnie środowisku? Co mogę zrobić?
  3. Czy nie ma przesady w zapędach ekologów? Czy nie traktuje się dzisiaj czasami człowieka jako największego pasożyta?
  4. Trzeba poddać ocenie moralnej nasz stosunek do przyrody. Ale czy zawsze jest to grzech ciężki?
  5. Dlaczego współczesny człowiek zatraca wrażliwość na piękno i bogactwo przyrody?

Ks. Krzysztof