Currenda 12/2019

(…) W Adwencie żyjemy nie tylko w oczekiwaniu na Boże Narodzenie; jesteśmy również zachęcani do rozbudzenia oczekiwania na powrót Chrystusa w chwale – kiedy przyjdzie na końcu czasów – i przygotowania się na ostateczne spotkanie z Nim poprzez konsekwentne i odważne decyzje. Upamiętniamy Boże Narodzenie, oczekujemy na powrót Chrystusa w chwale, a także na nasze osobiste spotkanie w dniu, kiedy wezwie nas Pan. W ciągu tych czterech tygodni mamy wyrwać się z życia w sposób zrezygnowany i rutynowy, umacniając nadzieje i snując marzenia na nową przyszłość. (…) byśmy nie dali się zdominować przez egocentryczny styl życia i gorączkowy rytm dni. Szczególnie wyraziście brzmią słowa Jezusa: «Uważajcie na siebie, aby wasze serca nie były ociężałe wskutek obżarstwa, pijaństwa i trosk doczesnych, żeby ten dzień nie przypadł na was znienacka. (…) Czuwajcie więc i módlcie się w każdym czasie» (ww. 34. 36).
Czujność i modlitwa: tak właśnie należy przeżywać ten okres (…) do świąt Bożego Narodzenia.

Papież Franciszek, Rozważanie przed modlitwą Anioł Pański, 2 grudnia 2018

KOMUNIKATY

►ROZWAŻANIA I MODLITWA Z BŁ. EDMUNDEM BOJANOWSKIM
Tylko słabe drzewa wiatr potrafi za-chwiać i wywrócić, ale dobrze zakorzenione drzewa stać będą.

►UROCZYSTOŚĆ CHRYSTUSA KRÓLA WSZECHŚWIATA
Święto Patronalne, które przeżywamy każdego roku w uroczystość Chrystusa Króla jest szczególną okazją wyrażenia Bogu naszej wdzięczności za wszelkie dary, które otrzymaliśmy. Uczyniliśmy to podczas Eucharystii w katedrze poznańskiej. Podczas spotkania w auli Wydziału Teologicznego podziękowano też wszystkim członkom i asystentom Stowarzyszenia, a najbardziej zasłużonych uhonorowano.

Tytuł „Zasłużony dla Akcji Katolickiej Archidiecezji Poznańskiej” otrzymali:

• Gabriela Kmiecik i Jadwiga Nowakowska z POAK przy parafii pw. Nawrócenia św. Pawła w Poznaniu
• Irena Łoza i Franciszek Szymański z POAK przy parafii pw. św. Mateusza w Opalenicy.

Medal AD REGNUM DEI AUGENDUM odebrali:

• Ewa Jerszyńska – POAK przy parafii pw. św. Jerzego w Poznaniu
• Tadeusz Kieliszewski – POAK przy parafii pw. św. Stanisława Bpa i M. w Poznaniu
• Piotr Olejniczak – POAK przy parafii pw. św. Brata Alberta w Koziegłowach
• Jan Stefanek – parafia pw. Chrystusa Króla w Poznaniu

Serdecznie dziękujemy pocztom sztandarowym i wszystkim uczestnikom uroczystości.

►ADWENTOWY DZIEŃ SKUPIENIA 7 GRUDNIA 2019
W sobotę, 7 grudnia br. o godz. 10:00 w Kościele pw. Świętej Rodziny w Poznaniu, ul. Promienista 131 (os. Kopernika) rozpoczniemy Adwentowy Dzień Skupienia. W programie Adoracja Najświętszego Sakramentu, możliwość spowiedzi św., Msza św. Po Eucharystii – w ramach przygotowania do beatyfikacji kard. Stefana Wyszyńskiego, prymasa tysiąclecia – wysłuchamy konferencji, którą wygłosi ks. prof. Paweł Bortkiewicz, TChr. Bardzo serdecznie zapraszamy członków i sympatyków Akcji Katolickiej na modlitwę i refleksję.
Dojazd autobusami linii 150,164,169,179.

►MATERIAŁY FORMACYJNE
Prosimy o odebranie zamówionych materiałów formacyj-nych w biurze DIAK (w godzinach urzędowania).

►POSIEDZENIE RADY DIAK 11 STYCZNIA 2020
Serdecznie zapraszamy wszystkich członków Rady DIAK na sprawozdawczo-wyborcze spotkanie w sobotę, 11 stycznia 2020 r. Rozpoczniemy je o godz. 10:00 Mszą św. pod przewodnictwem ks. abpa Stanisława Gądeckiego, metropolity poznańskiego w kaplicy Wydziału Teologicz-nego w Poznaniu, ul. Wieżowa 2/4, budynek A. Następnie spotkanie kolędowe i obrady w auli A2. Szczegółowy program w załączeniu.

►MODLITWA PRZY RELIKWIACH ŚWIĘTEGO JANA PAWŁA II
W ramach przygotowania do 100.rocznicy urodzin Karola Wojtyły – św. Jana Pawła II, zbliżającego się 90.lecia powołania przez kard. Augusta Hlonda Akcji Katolickiej w Polsce oraz przypadającej w 2021 roku 25.rocznicy reaktywowania Akcji Katolickiej w Archidiecezji Poznańskiej rozpoczynamy modlitwę przy relikwiach naszego Świętego Patrona. Za wstawiennictwem św. Jana Pawła II pragniemy wraz z wspólnotą parafialną wypraszać wszel-kie łaski Boże dla członków AK, asystentów parafialnych i całego Kościoła świętego. Ufamy, że obecność Świętego Jana Pawła II w znaku relikwii przyczyni się do duchowe-go wzrostu członków Akcji Katolickiej, rozwoju Stowa-rzyszenia, oraz podejmowania systematycznej refleksji nad nauczaniem Wielkiego Papieża.

►SPRAWOZDANIA Z PRACY POAK
Przypominamy o złożeniu sprawozdań z pracy POAK za 2019 r. najpóźniej do 7 grudnia br.

►GODZINY PRACY BIURA DIAK

wtorek 13:00 ÷ 16:00
czwartek 13:00 ÷ 17:00

Ks. Przemysław SAWA, Katecheza XII / 2019:

Czystość duszy i ciała w życiu Oblubienicy Ducha Świętego wzorem dla chrześcijanina
(streszczenie / DIAK Poznań).

I. Z życia wzięte:

Pewien młody mnich, spoglądając na cudownie ukwieconą łąkę, powiedział do przełożonego: Ślub czystości jest ciężki dla nas, zakonników. To tak, jak mieć przed sobą obfitość wspaniałych, pachnących kwiatów, a nie móc zerwać nawet jednego… Przechodził tamtędy człowiek żonaty i, usłyszawszy te słowa, zauważył: A co powiedzieć o nas, żonatych mężczyznach? Zerwaliśmy jeden kwiatek, posmakowaliśmy jego zapachu, a silna jest nasza żądza poznania innych. Czy więc czystość właśnie dla nas nie jest trudniejsza? Pewna kobieta, wysłuchawszy tych wywodów, rzekła: Czy jest większe cierpienie nad to, że nie zrywa nas ten, którego chcemy, i wtedy, kiedy tego chcemy? Pan Bóg, słysząc to wszystko, pomyślał sobie: „Mają rację wszyscy troje. Życie w czystości jest trudne dla wszystkich. Dlatego obiecałem czystym w sercu, że ujrzą Moje oblicze”. Pier D’Aubrigy

II. Rozważanie:

1. Kwestie terminologiczne:
a) Czystość (gr. enkrateia) to wstrzemięźliwość, czyli zdolność panowania nad własnym ciałem, przede wszystkim w zakresie popędu płciowego, ale również w sposobie myślenia, reagowania, budowania relacji międzyludzkich. Osadza się to na harmonii wszystkich elementów tworzących człowieka. Czyste serce i myśli rzutują bowiem na całokształt istnienia i działania.
b) Czystość jako cnota pozwala nam traktować każdą napotkaną istotę jako osobę, której nie wolno nam zniewolić. Jako osobę, nie jako przedmiot czy rzecz, którą moglibyśmy wykorzystać dla własnej przyjemności.
c) Kościół czci Maryję, wyznając Ją jako niepokalaną i czystą dziewicę (określenia katolickie) czy jako przeczystą, przebłogosławioną, pełną chwały dziewicę (określenia z liturgii bizantyjskiej). Jej czystość obejmuje nie tylko kwestię dziewictwa, ale również myśli, pragnień, decyzji, co skutkowało prawdziwą wolnością. Ponadto dzięki mocy Ducha Świętego Bogurodzica uczestniczyła (i uczestniczy) w miłości Boga we wszystkich jej wymiarach – inicjatywie miłości (miłość Ojca), przyjęciu miłości (miłość Syna) oraz odwzajemnieniu miłości (miłość Ducha Świętego).

2. Czystość Maryi – różne wymiary:
Mając przed oczami Maryję, warto rozpoznać specyfikę czystości, jej różne wymiary i odniesienia do całokształtu życia człowieka:
a) Czystość serca, motywów, myśli
Czystość wewnętrzna obejmuje wiele wymiarów życia człowieka. Najpierw chodzi o czystość duszy, a więc. szczerość wobec Boga i ludzi oraz tę w postrzeganiu siebie. To wszystko tworzy zdrowie duchowe. Nie jest to możliwe bez czystości emocji i wszelkiego rodzaju poruszeń, a następnie emocji i myśli.
b) Czystość seksualna
Podstawą czystości duszy i ciała jest fakt zamieszkiwania w ochrzczonych Ducha Świętego – „Czyż nie wiecie, że ciało wasze jest świątynią Ducha Świętego… (1 Kor 6, 19-20). To słowo nie pozwala dyskredytować ciała i seksualności, wręcz przeciwnie, podkreśla jego wartość i godność. Z tego powodu św. Augustyn napisał: „Zakaz odnosi się do pożądliwości, a nakaz do miłości. Czystość nie neguje oczywiście miłości i wzajemnego obdarowania. Pokazuje to wyraźnie świadectwo Maryi i Józefa. Trzeba więc widzieć w czystości zintegrowanie wewnętrzne wszystkich aspektów życia człowieka – duchowego, emocjonalno-uczuciowego, fizycznego, relacyjnego. Tylko wtedy, kiedy następuje jedność pomiędzy wszystkimi wymiarami, możliwe jest prawdziwie szczęśliwe życie, obiecane przez Jezusa w słowach: „przyszedłem po to, aby owce miały życie, i to życie w obfitości” (J 10, l0b).
c) Czystość (opanowanie) jako owoc Ducha Świętego
Maryja przyjęła łaskę darmo daną – niepokalane poczęcie. Później przez całe życie współpracowała z Duchem Świętym przez poddanie się Jego prowadzeniu, natchnieniom, działaniu, zwłaszcza przez Jego zstąpienie w chwili dziewiczego poczęcia Jezusa. To współdziałanie nie było bierne, ale na wskroś aktywne – podjęła akt wiary, przyjęła działanie Ducha Świętego, wzrastała w Jego mądrości. Cała życiowa postawa Bogurodzicy, Jej miłość do ludzi, osadza się na więzi z Bogiem oraz czystości serca i ciała. Jej świadectwo ukazuje piękno owoców Ducha Świętego w człowieku posłusznym i szukającym Boga. Konieczny jest oczywiście akt woli człowieka. To ukierunkowanie wzmacnia Duch Święty. Jednak szanując wolność człowieka, Bóg nie zachowa go w świętości wbrew jego woli. Dlatego ważna jest znajomość siebie oraz własnych procesów emocjonalnych i fizjologicznych.

3. Przyczyny i skutki nieczystości (zagrożenia):
Analizując piękno czystości jako owocu działania Ducha Świętego, warto uświadomić sobie przeciwstawną rzeczywistość – nieczystość, ma ona wiele przyczyn:
a) Po pierwsze należy widzieć zaburzenia w ocenie moralnej czynów seksualnych. Dawniej przesadnie akcentowano zagadnienie czystości, dopatrując się grzechów tam, gdzie nie było to uprawnione, oraz podkreślając zbytnią surowość i tłumiąc instynkt. Z kolei współcześnie, oddzielając płciowość od etyki, zdecydowana większość ludzi, także ochrzczonych, akcentuje (jeśli nie świadomie, to praktycznie) prymat konsumizmu, chwilowej przyjemności i tzw. wyzwolenia obyczajowego. Sprzyjają temu różne nałogi. Taka postawa generuje egoizm. W przypadku czystości seksualnej zauważa się współczesny kryzys małżeństwa i wszelkiej odpowiedzialności, co prowadzi do tzw. wolnej miłości oraz związków na próbę. Niejednokrotnie daje się tu zauważyć oddzielenie etyki od płciowości, niejako cywilizację użycia oraz mentalność antykoncepcyjną. W ten sposób człowiek ograbia siebie z głębokiego rozumienia swojej natury, przeznaczenia; w konsekwencji traci wolność i radość życia.
b) Przyczyną nieczystości są również błędy antropologiczne. Zauważmy sztuczny podział między duchowością a fizycznością, sferą sacrum i profanum. Jednocześnie niebezpieczne staje się skoncentrowanie na przeżyciu, doświadczeniu i subiektywnej moralności (etyki sytuacyjnej) z pominięciem obiektywnej prawdy, zakorzenionej poza samym człowiekiem. Takie rozumienie siebie prowadzi do fałszu. Stąd nietrudno o postępujący nihilizm i zniechęcenie, a rozwój takich destrukcyjnych postaw wiedzie do karykatury wolności, także w wymiarze płciowości
c) Oprócz kwestii duchowych nieczystość generuje jeszcze problemy wewnętrzne człowieka. Niewątpliwie skutkiem będzie obniżone poczucie własnej wartości, gdyż grzech w sferze seksualnej poniża ludzi, odbiera radość i pokój. Braki te stają się coraz bardziej dostrzegalne w przypadku życia pod dyktando pożądań. To również zabija zdolność do poświęcenia w różnych sferach życia, do nawiązywania zdrowych i stabilnych relacji międzyludzkich.
d) Jednocześnie nie można również zapomnieć o konsekwencjach zdrowotnych nieczystości. Rozprzestrzeniające się choroby przenoszone drogą płciową czy choroby układu rozrodczego dobitnie ilustrują niechlubne skutki rozwiązłości i ignorowania Bożych wskazówek.

4. Owoce czystości:
a) Patrząc na czystość jako wartość której świadectwem jest życie Maryi, trzeba przede wszystkim rozpoznać owoce opanowania myśli i ciała. Od strony naturalnej czystość przynosi wyzwolenie spod panowania ciała i pożądań. Następuje bowiem przemiana człowieka, który zaczyna żyć bardziej duchowo, bez tyranii cielesności, w otwartości na Boga i na ludzi, co sprzyja budowaniu trwałych i właściwych relacji. Wyzwala się też w człowieku kreatywność w różnych wymiarach życia. Przejawia się to również w szacunku wobec każdego ludzkiego życia oraz w otwartości na nie. Ta postawa jest zupełnie przeciwna wobec pseudokultury użycia i chwilowego zadowolenia.
b) Po drugie, o ile nieczystość degeneruje, o tyle czystość afirmuje godność człowieka. Dzięki temu coraz bardziej zyskuje on poczucie własnej wartości oraz misji, którą może pełnić. To zabezpiecza go przed fałszywymi i zgubnymi drogami pseudowartości. Nie ulega on też dominacji nieprawdziwych autorytetów, środowisk, wykorzystujących słabość jednostki.
c) Po trzecie, człowiek czysty bardziej świadomie we właściwy sposób ustawia priorytety wartości oraz liczy się z najgłębszą perspektywą życia – tym, co duchowe i ostateczne Dzięki temu życie staje się łatwiejsze, gdyż decyzje nie są podejmowane pod wpływem chwili czy pożądań. Czystość umożliwia prawdziwą ocenę rzeczywistości w zakresie potrzeb osobistych czy dotyczących społeczeństwa.
d) Wreszcie czystość prowadzi do doświadczenia Boga -„Błogosławieni czystego serca, albowiem oni Boga oglądać będą” (Mt 5,8). Oczywiście Bóg nie sprzeciwia się cielesności, ale wyraźnie nakazuje prymat tego, co duchowe. Życie czystością sprzyja więc modlitwie, skupieniu, szukaniu Boga, czytaniu słowa Bożego, adoracji i pragnieniu Eucharystii.

5. Środki zachowania czystości:
Widząc piękno czystości jako daru oraz znając biblijne świadectwa życia duchowego Maryi, warto postawić kwestię środków wzrastania w tej cnocie i trwania w niej.
a) Niezaprzeczalną podstawą jest oczywiście pomoc Ducha Świętego, który tworzy w człowieku stosowne uposażenie – „by żyć w sposób czysty, mężczyzna i kobieta muszą być stale oświecani światłem Ducha Świętego”.
b) Źródłem wiary i chrześcijańskiego życia jest oczywiście słowo Boże. Jednocześnie rozważanie słowa Bożego przynosi Bożą obecność oraz stanowi podstawę budowania relacji z Panem. Oczywiście jest to sprzężone z sakramentami, zwłaszcza z Eucharystią, przez które wierzący nawiązuje obiektywną relację z Panem.
c) Niemożliwe jest też zachowanie czystości bez umartwienia. Św. Paweł wyraźnie o tym przypomniał: „Bo jeżeli będziecie żyli według ciała, czeka was śmierć Jeżeli zaś przy pomocy Ducha uśmiercać będziecie popędy ciała – będziecie żyli” (Rz 8, 13). Ta asceza obejmować powinna nie tylko sferę czystości płciowej, istotna jest także kontrola spojrzenia, słuchania i mówienia to jest niezbędne dla całość życia.
d) Koniecznością jest także odpowiednie środowisko życia. Św. Franciszek Salezy jednoznacznie uczy adeptów życia duchowego: „Odwracaj się jak najspieszniej od wszystkiego, co by mogło w jakikolwiek sposób wzbudzać lubieżność, nęcić do niej lub przyciągać Zło to wkrada się bowiem niepostrzeżenie, od najdrobniejszych zaś początków doprowadza do największych upadków i w nie strąca. Łatwiej od złego stronić, niźli się obronić”.
e) Dla życia w czystości niezbędne są również znajomość i akceptacja seksualności. Dotyczy to każdego człowieka, niezależnie od stanu. W tym przypadku chodzi o pozytywną sublimację popędu, jego uduchowienie oraz skierowanie jego siły na inne pożyteczne działania. W przypadku małżonków chodzi o szczerą miłość, przyjęcie drugiej osoby oraz poszanowanie jej godności, przy zachowaniu Bożego Prawa. Dlatego każdy dojrzały człowiek, niezależnie od stanu życia, winien przeżywać siebie jako pełnowartościowego mężczyznę czy kobietę.
f) Wspólnota jako pomoc w zachowaniu czystości.
Maryja najpierw była we wspólnocie z Jezusem i Józefem, potem w gronie uczniów i podążających za Nauczycielem,aż wreszcie z Kościołem oczekującym na Ducha Świętego i przyjmującym Jego obdarowanie. Z tego świadectwa trzeba wyciągnąć wniosek, że nie można pozostać samemu, tym bardziej w przypadku każdego człowieka
obarczonego słabością. Budowanie zdrowych relacji, rozwijanie zainteresowań, wzajemne wsparcie oraz wspólne przeżywanie więzi z Bogiem staje się siłą pomagającą trwać w czystości myśli i ciała.

6. Naśladowanie Maryi drogą duchowości i moralności
Maryja stanowi wzór człowieka wyzwolonego oraz czystego. Trafnie ujął to św. Jan Paweł II: „chrześcijańska tradycja dostrzega w Maryi pierwowzór uległości wobec wewnętrznych poruszeń Ducha, przykład pełnego przyjęcia Jego darów. Duch wspomaga Jej wiarę, umacnia Jej nadzieję, podsyca w Niej płomień miłości. Duch Święty sprawia, że Jej dziewictwo staje się płodne, i to On jest natchnieniem dla Jej hymnu radości”. Warto więc troszczyć się o współpracę z Duchem Świętym, by żyć w czystości i opanowaniu. Jak zauważa Giuseppe D’Amore, „opanowanie jest wspaniałym owocem Ducha Świętego, który daje moc opierania się fascynacji zmysłów i niepodawania się zgubnym wpływom poniżającej człowieka nieczystości”.

III. Wnioski i postulaty pastoralne

1. Wyzwania duchowe:
a) Pierwszym wyzwaniem jest troska o życie w łasce uświęcającej. Wierzący wzrasta w tej więzi z Bogiem przez szczerą modlitwę, częste korzystanie z sakramentu pokuty i pojednania oraz przyjmowanie Komunii Świętej. Szczególną pomocą jest promowanie i podejmowanie adoracji Najświętszego Sakramentu. Warto więc dzieci, młodzież i dorosłych uczyć trwania przed Jezusem, gdyż wtedy następuje oczyszczenie myśli, uczuć, motywacji oraz stopniowa zmiana mentalności.
b) Kształtowanie prawego sumienia, dokonującego właściwej oceny czynów. Oprócz życia modlitewnego, uczenia codziennego rachunku sumienia jako drogi rozeznawania, konieczne jest ukazywanie moralności czynów. Dlatego Papieska Rada ds. Rodziny zwróciła uwagę na duchowe i moralne formowanie młodego pokolenia: „Wszystkie przekazywane młodym wyjaśnienia zawsze powinny posiadać wymiar moralny. Rodzice muszą ukazać, że chrześcijanie zostali wezwani do życia z otrzymanym darem płci według planu Boga, który jest Miłością. Mają ten plan urzeczywistniać bądź w małżeństwie, bądź w życiu konsekrowanym, bądź w celibacie. Trzeba kłaść nacisk na pozytywną wartość czystości i na jej zdolność rodzenia prawdziwej miłości wobec osób”.
c) Wstawiennictwo Maryi Niepokalanej oraz św. Józefa. Warto zwracać uwagę na ich potężne wstawiennictwo oraz wymowny przykład życia. Zwracanie uwagi młodych ludzi na ideał czystego życia zaowocuje bardziej odpowiedzialnymi decyzjami odnośnie do przyszłości.

2. Wyzwania formacyjno-edukacyjne
a) Troska o dojrzałość uczuciową, wspieranie ludzi w pokonywaniu własnych ograniczeń oraz budowanie zdrowych relacji międzyludzkich, opartych na prawdzie, zaufaniu i poszanowaniu bliźniego.
b) W zakresie formacji i edukacji współczesność domaga się też wyraźnego komunikatu ze strony ludzi wierzących Kościoła jako wspólnoty. Wiąże się z tym promocja życia w dziewictwie i celibacie, ale nie w opozycji wobec małżeństwa, lecz jako cennego uzupełnienia dla społeczeństwa.
c) Uwrażliwianie na skutki nieczystości w życiu osobistym, rodzinnym i społecznym oraz troska o godność kobiety w wielości jej powołania. Istotne jest w tym to, aby nie stosować jedynie teologicznej argumentacji, ale odnosić się do antropologii, socjologii czy psychologii. Wagę takiej edukacji widzi Stolica Apostolska. Papieska Rada ds. Rodziny postulaty edukacyjne zawarła w słowach: ,Wychowanie dzieci do czystości dąży do osiągnięcia trzech celów:

• zachowania w rodzinie pozytywnego klimatu miłości, cnoty i szacunku dla darów Bożych, zwłaszcza dla daru życia;
• stopniowego pomagania dzieciom w zrozumieniu wartości płciowości i czystości, przy podtrzymywaniu ich wzrostu oświeceniem, przykładem i modlitwą;
• pomagania w zrozumieniu i odkryciu własnego powołania do małżeństwa albo do dziewictwa konsekrowanego dla królestwa Bożego, w harmonii i w poszanowaniu ich uzdolnień, skłonności i darów Ducha”.

3. Wyzwania społeczne
a) Troska o środowisko, które będzie sprzyjało rozwojowi klimatu czystości. Kościół postuluje to wprost: „Zachowanie wstydliwości i skromności w mowie, postępowaniu i strojach jest bardzo ważne dla stworzenia odpowiedniego klimatu, koniecznego dla dojrzewania czystości. Trzeba jednak stwierdzić, że owo wzrastanie do czystości musi być silnie motywowane szacunkiem dla własnego ciała i dla godności innych ludzi. Jak już zostało powiedziane, rodzice powinni czuwać, aby pewne mody i niektóre zachowania moralne nie łamały integralności domu, zwłaszcza poprzez złe używanie mass mediów”. Dlatego niezbędny jest sprzeciw wobec powszechnie występującej promocji erotyzmu. Nabiera to szczególnego znaczenia w sferze mediów, w których panuje akceptacja różnych niemoralnych aktywności seksualnych, przede wszystkim nieczystości przedmałżeńskiej, niewierności małżeńskiej oraz zachowań homoseksualnych i transgenderowych.
b) Program formacji do czystości i wzrastania w niej w zwięzły sposób określiła Kongregacja Nauki Wiary. Jej zdaniem chrześcijanie „winni użyć zawsze zalecanych przez Kościół środków do prowadzenia czystego życia, jakimi są: karność zmysłów i ducha, czujność i roztropność w wystrzeganiu się okazji do grzechu, zachowanie wstydliwości, umiar w oddawaniu się rozrywkom, odpowiednie zajęcia, wytrwała modlitwa oraz częste korzystanie z Sakramentów Pokuty i Eucharystii. Zwłaszcza młodzież powinna gorliwie pielęgnować nabożeństwo do Niepokalanej Bożej Rodzicielki oraz naśladować życie świętych i innych chrześcijan – przede wszystkim młodych – którzy wyróżnili się praktykowaniem czystości. Szczególnie potrzeba, by wszyscy mieli wzniosłą ideę cnoty czystości, jej piękna i promieniującego blasku. Ta właśnie cnota stawia w szczególnym świetle człowieka i otwiera go na prawdziwą i wielkoduszną miłość, nie zabiegającą o własne korzyści i szanującą innych”.

Króluj nam Chryste! – ks. Roman

2019 grudzień currenda A

AK_Katecheza_2019_12_Currenda