Currenda 1/2015

19 grudnia 2014|21:21

(…) «Przebudź się, człowiecze: dla ciebie Bóg stał się człowiekiem» (św. Augustyn, Kazanie 185). Zbudź się, człowieku trzeciego tysiąclecia! W Boże Narodzenie Wszechmocny staje się dzieckiem i prosi o pomoc i opiekę. Jego sposób bycia Bogiem poddaje krytyce nasz sposób bycia człowiekiem; Jego pukanie do naszych drzwi domaga się odpowiedzi na pytanie o naszą wolność i zrewidowania naszego stosunku do życia i jego pojmowania. Współczesny wiek jest często przedstawiany jako przebudzenie ze snu rozumu, jako wyjście ludzkości ku światłu, które miałoby przezierać z okresu ciemności. Jednak bez Chrystusa światło rozumu nie wystarczy, by oświecić człowieka i świat. Dlatego tym mocniej odbija się echem ewangeliczne słowo o Bożym narodzeniu, jako zapowiedź zbawienia wszystkich: «Była światłość prawdziwa, która oświeca każdego człowieka, gdy na świat przychodzi» (J 1, 9). «W istocie misterium człowieka wyjaśnia się prawdziwie jedynie w misterium Słowa Wcielonego» (Gaudium et spes, 22). (…)
Współczesny człowieku, dojrzały, ale często ograniczony w myśleniu i o słabej woli, pozwól wziąć się za rękę Dziecięciu z Betlejem; nie bój się, zaufaj Mu! Ożywcza moc Jego światła zachęca cię do wysiłku na rzecz tworzenia nowego porządku światowego, opartego na sprawiedliwych relacjach etycznych i ekonomicznych. Niech Jego miłość prowadzi narody i budzi we wszystkich świadomość, że jesteśmy «rodziną» wezwaną do budowania więzi pełnych zaufania i wzajemnego wsparcia. Ludzkość zjednoczona zdoła stawić czoło wielu niepokojącym problemom współczesnego świata: od zagrożenia terroryzmem do stanu upokarzającego ubóstwa, w jakim żyją miliony ludzi, od rozprzestrzeniania broni do epidemii i wyniszczenia środowiska naturalnego, co zagraża przyszłości planety.
(…) Z pasterzami wchodzimy do betlejemskiej stajni, gdzie spogląda na nas Maryja, milczący świadek cudownych narodzin. Niech Ona pomoże nam dobrze przeżywać święta Bożego Narodzenia; niech nas nauczy, jak zachować w sercu tajemnicę Boga, który dla nas stał się człowiekiem; niech nas prowadzi, abyśmy dawali światu świadectwo Jego prawdy, miłości i pokoju.

Benedykt XVI, 25 XII 2005 Bożonarodzeniowe orędzie «Urbi et Orbi»

KOMUNIKATY

SPOTKANIE OPŁATKOWE RADY DIAK
Serdecznie zapraszamy PT Członków Rady oraz przedstawicieli Zarządów POAK na szkoleniowe spotkanie Rady w sobotę 10 stycznia br. o godz. 13.00 do auli Wydziału Teologicznego UAM w Poznaniu, ul. Wieżowa 2/4.
Spotkanie w II części będzie miało charakter świąteczny.
O godz. 15.00 rozpoczniemy je Mszą św. pod przewodnictwem Metropolity Poznańskiego w kaplicy Wydziału, następnie okolicznościowe wystąpienie Księdza Arcybiskupa, wspólne kolędowanie i dzielenie się opłatkiem. Serdecznie zapraszamy członków Akcji Katolickiej oraz byłe i obecne osoby zaangażowane w życie publiczne.

SPOTKANIA KOLĘDOWE
Wzorem lat ubiegłych zachęcamy oddziały parafialne do organizowania spotkań kolędowych w łączności w innymi oddziałami Akcji Katolickiej lub grupami duszpasterskimi działającymi w parafii. Pielęgnujmy ten piękny zwyczaj również w naszych rodzinach.

XIII BAL AKCJI KATOLICKIEJ
Po raz kolejny Zarząd DIAK przygotowuje Bal Karnawałowy. Odbędzie się on w sobotę, 31 stycznia 2015 w Sali balowej Domu Żołnierza w Poznaniu, ul. Niezłomnych 1. Początek godz. 19.30. Zaproszenia w cenie 300 zł od pary można nabywać w biurze DIAK w godzinach urzędowania. Serdecznie zapraszamy naszych sympatyków i przyjaciół. Szczegółowe informacje pod numerem telefonu 604 434 885 lub 602 330 694 lub (61) 852 97 66 w godzinach urzędowania w biurze DIAK.

REKOLEKCJE 2015 roku
Uprzejmie informujemy, że rekolekcje dla członków i sympatyków Akcji Katolickiej odbędą się w Domu Rekolekcyjnym w Rościnnie, w ośrodku dobrze znanym nam z pierwszych lat działalności naszego Stowarzyszenia. Odbędą się one w dniach 21-22 lutego 2015 roku (od soboty godz. 10.00 do niedzieli do godz. 14.00).
Koszt uczestnictwa (dwa obiady, kolacja, śniadanie i nocleg) wynosi 85 zł.
Zgłoszenia wraz z wpłatą przyjmujemy w biurze DIAK do końca stycznia 2015 r.
Osoby udające się na rekolekcje samochodem prosimy o zgłoszenie wolnych miejsc w swoich pojazdach.
Serdecznie zapraszamy do udziału.

SPRAWOZDANIA Z DZIAŁALNOŚCI POAK
Przypominamy, że do 10 stycznia 2015 r. należy przesłać do biura DIAK sprawozdanie za 2014 rok wraz z Planem pracy na rok 2015.
Prosimy również o podanie, w jakich terminach odbywają się spotkania formacyjne oddziału.

GODZINY PRACY BIURA DIAK
wtorek 13.00 ÷ 18.00
czwartek 13.00 ÷ 17.00
Uprzejmie informujemy, że w dniach 23 oraz 30 grudnia 2014 biuro DIAK będzie nieczynne.

DO NABYCIA W BIURZE DIAK
Materiały formacyjne na 2015 r. Nawróćcie się i wierzcie w Ewangelię.

NUMER KONTA BANKOWEGO DIAK
Bank PEKAO S.A. II o. Poznań
10 1240 1763 1111 0000 1812 9605

2015/Katecheza I:

Personalistyczny wymiar grzechu, czyli degradacja osobowa i jej przezwyciężanie.

1. Z życia wzięte. Grzech rodzi się w sercu człowieka.
Czy wiesz, w jaki sposób robak dostaje się do jabłka? Może myślisz, że wgryza się do niego z zewnątrz. Nie, naukowcy odkryli, że robak wylęga się w środku owocu. Owad składa jajeczko na kwiecie jabłoni. Owoc, który zawiąże się z takiego kwiatu, będzie robaczywy. Grzech rodzi się w sercu człowieka i stamtąd wydostaje się na zewnątrz.
2. Personalistyczny wymiar grzechu – zmiana relacji: człowieka do Boga, do samego siebie, do drugiego człowieka i do świata (ks. Jacek Bramorski, Personalistyczny wymiar grzechu w świetle biblijnej relacji o upadku pierwszych rodziców, http://web.diecezja.wloclawek.pl/Ateneum/bramorski_554.htm):

a) Pismo Święte – Od pokusy, przez grzech do jego skutków:

POKUSA

  • A wąż był bardziej przebiegły niż wszystkie zwierzęta lądowe, które Pan Bóg stworzył…
  • Słowo „wąż” (hebrajskie „nahasz”), oznacza nie tylko, że zwierzę z gatunku gadów, ale także „wodzić na pokuszenie”. Wąż jest symbolem: podstępu, przewrotności, podejrzliwości, niezadowolenia, nieposłuszeństwa i kłamstwa, czyli rzeczywistości wrogiej człowiekowi.
  •  Słowo „przebiegły” (hebrajskie „arum”), oznacza inteligencję przewyższającą człowieka.

  • Czy rzeczywiście Bóg powiedział: Nie jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu?
  •  Styl, w jakim szatan zwraca się do człowieka: nie ma on nic wspólnego z agresją, ale próbuje stworzyć pozory życzliwego tonu przyjaciela, który chce służyć dyskretną radą.
  •  W pytaniu szatana użyta została formuła hebrajska „aph ki amar”, która podkreśla wyraz zdziwienia – „czy to prawda…?”, ale również może znaczyć: „nawet jeśli”, „gdyby nawet”.
  •  Tak sugestywnie sformułowane pytanie diabła, nie tylko ma sprowokować do rozmowy, ale i zasiać wątpliwości w rozumność i dobroć Bożego nakazu.
  •  Szatan chytrze podsuwa Ewie półprawdę. Jego słowa można, bowiem rozumieć także w tym znaczeniu, że Bóg w ogóle nie pozwolił człowiekowi korzystać z drzew ogrodu.
  •  Szatan pomija milczeniem wielką przestrzeń wolności i możliwości danych przez Boga człowiekowi, a akcentuje chytrze to, co w przykazaniu stanowi element zakazu.
  • Owoce z drzew tego ogrodu jeść możemy, tylko o owocach z drzewa, które jest w środku ogrodu, Bóg powiedział: Nie wolno wam jeść z niego, a nawet dotykać, abyście nie pomarli.
  •  Kłamstwo szatana nie pozostaje bez śladu. Ewa zaczyna myśleć według logiki kusiciela. Efekt, niewiasta próbuje sprostować wypowiedź kusiciela, lecz okazuje się, że i w jej ustach przykazanie Boże zostało sfałszowane. Boży zakaz, zostaje przez Ewę wyolbrzymiony, gdyż według jej relacji już nie tylko nie wolno spożyć owocu, ale „nawet go dotykać”.
  •  Pod wpływem sugestii diabła Ewa nie widzi już Boga jako miłującego Ojca, czyli Tego, który daje człowiekowi życie, lecz odbiera Jego przykazanie jako zakaz dostępu do pełni życia.
  • Na pewno nie pomrzecie! Ale wie Bóg, że gdy spożyjecie owoc z tego drzewa, otworzą się wam oczy i tak jak Bóg będziecie znali dobro i zło.
  • Szatan coraz odważniej sugeruje nową interpretację Bożych dzieł i nakazów. Jako przebiegły psycholog nie zachęca Ewy wprost do przekroczenia zakazu, lecz podważa w jej sercu zaufanie do Boga.
  • W wizji szatańskiej Bóg zostaje ukazany jako zazdrosny właściciel wszechświata.
  • Diabeł usiłuje zastąpić Boga w życiu człowieka, a podważając motywy wiary i miłości wobec Stwórcy, samemu zająć Jego miejsce.

GRZECH

  • Wtedy niewiasta spostrzegła, że drzewo to ma owoce dobre do jedzenia, że jest ono rozkoszą dla oczu i że owoce tego drzewa nadają się do zdobycia wiedzy. Zerwała zatem z niego owoc, skosztowała i dała swemu mężowi, który był z nią: a on zjadł.
  • Szatan coraz odważniej sugeruje nową interpretację Bożych dzieł i nakazów. Jako przebiegły psycholog nie zachęca Ewy wprost do przekroczenia zakazu, lecz podważa w jej sercu zaufanie do Boga.
  • Zwrot „rozkoszą dla oczu” (hebrajskie „nechmad le-haskil”), podkreśla postawę pożądania.
  • W sercu człowieka miejsce miłości zajęła pożądliwość. W tej zmianie miłości na pożądliwość leży istota grzesznej decyzji człowieka.
  • Chociaż kobieta pierwsza przekracza nakaz Boga, a dopiero potem czyni to mężczyzna, ich odpowiedzialność jest taka sama. Oboje dokonują świadomego i wolnego wyboru.

SKUTKI GRZECHU

Grzeszna decyzja pierwszych ludzi musiała pociągnąć za sobą konsekwencje na płaszczyźnie personalistycznej, które autor Księgi Rodzaju precyzyjnie wymienia. Następuje zmiana osobowego stosunku: człowieka do Boga, do samego siebie, do bliźniego, do świata.

  • Gdy zaś mężczyzna i jego żona usłyszeli kroki Pana Boga przechadzającego się po ogrodzie, w porze kiedy był powiew wiatru, skryli się przed Panem Bogiem wśród drzew ogrodu.
  • Pękła życiodajna więź miłości stworzenia ze Stwórcą. W wyniku grzechu człowiek boi się Boga i ukrywa się przed Nim. Zaczyna odczuwać nieznany dotąd smak lęku, samotności i zagubienia.
  • A wtedy otworzyły się im obojgu oczy i poznali, że są nadzy; spletli więc gałązki figowe i zrobili sobie przepaski.
  • Sprzeniewierzenie się prawdzie o Bogu spowodowało zatracenie prawdy o samym sobie. Symbolem tego jest uświadomienie sobie własnej nagości.
  • W hebrajskim oryginale występuje znamienna gra słów: arum (przebiegły, chytry, mądry) i erom (nagi). Wąż został określony jako arum. Człowiek zaś, ufając jego obietnicy, spodziewał się, że dzięki uzyskanej wiedzy także stanie się arum, a tymczasem stał się erom, czyli nagi i bezsilny.
  • Niewiasta, którą postawiłeś przy mnie, dała mi owoc z tego drzewa i zjadłem.
  • Nie doświadczając już swojej jedności z Bogiem, ludzie nie potrafią pozostawać w prawdziwej jedności między sobą. Wyrazem tego jest radykalna zmiana stosunku mężczyzny, który próbuje cała winę za zaistniała sytuacje zrzucić na kobietę.
  • Taka sytuacja zakłóciła międzyludzkie relacje, prowadząc do pożądania, podporządkowania, a nawet wykorzystywania drugiej osoby.
  • Przeklęta niech będzie ziemia z twego powodu: w trudzie będziesz zdobywał od niej pożywienie dla siebie po wszystkie dni twego życia.
  • Grzech człowieka dotyka także jego odniesienia do świata. Sama przyroda zaczyna jakby bronić się przed naznaczoną pożądliwym utylitaryzmem eksploatacją.

b) Święci:

  • św. Albert Wielki: W Ojcze nasz nie prośmy Boga, aby nie wystawiał nas na pokuszenie, ponieważ nikt nie może pokusy uniknąć, ale prośmy, abyśmy nie upadli przez drzwi i schody pokusy w winę.
  • Św. Jan Maria Vianney: Przeciw pokusie są koniecznie absolutnie trzy rzeczy: modlitwa, aby nas oświecić; sakramenty, aby nas umocnić i czujność, aby nas ustrzec.
  • Św. Ojciec Pio: Uważaj za niewzruszone, że im bardziej powiększają się ataki wroga, tym bardziej Bóg jest bliski twej duszy. Myśl i napełnij się tą wielką i pocieszająca prawdą.
  • Bł. Edmund Bojanowski: Stoi przede mną na stoliku krzyż, stoi i biała figura Najświętszej Panny – do nich się ucieknę i w modlitwie będę szukał pociechy.

c) Nauka Kościoła:

  •  Ten, kto grzeszy, rani cześć i miłość Boga, a także własną godność człowieka powołanego do synostwa Bożego oraz narusza duchowe dobro Kościoła, którego każdy chrześcijanin powinien być żywym kamieniem (Katechizm Kościoła Katolickiego, nr 1487).
  •  Grzech, będący czynem osoby, wywołuje najpierw i przede wszystkim skutki w samym grzeszniku: w jego relacjach z Bogiem, który jest fundamentem ludzkiego życia; w jego duszy, osłabiając wolę i zaciemniając rozum (św. Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Reconciliatio et paenitentia, nr 16).
  •  Jezus zdecydowanie odrzuca wszystkie te pokusy i podkreśla niewzruszoną wolę, by podążać drogą ustaloną przez Ojca, bez jakiegokolwiek kompromisu z grzechem oraz logiką świata. Dobrze zauważcie, jak odpowiada Jezus. Nie prowadzi On dialogu z szatanem, jak to uczyniła Ewę w ziemskim raju. Jezus dobrze wie, że z szatanem nie można prowadzić dialogu, bo jest on bardzo przebiegły. Dlatego Jezus, zamiast dialogować, jak czyniła to Ewa, postanawia schronić się w Słowie Bożym i odpowiada mocą tego Słowa. Pamiętajmy o tym: w chwili pokusy, naszych pokus, wobec szatana nie liczą się żadne argumenty, ale zawsze chroni nas Słowo Boże! Ono nas ocali (Papież Franciszek, rozważanie Anioł Pański,9 marca 2014 r.).

3. Nasze zadania:

  •  Świadomość: Podobnie jak dziecko nieposłuszne opiekuńczej miłości rodziców wyrządza sobie krzywd i sprawia im ból, tak i grzesznik, szkodząc sobie samemu obraża nieskończoną miłość swego Stworzyciela i Ojca. Warto pamiętać o tych negatywnych skutkach grzech dla samego siebie. I ilekroć przychodzi pokusa, by zrobi coś po swojemu, wbrew Bogu i bliźnim, warto uświadomić sobie fakt, że za wszystkie negatywne skutki swoich wyborów trzeba będzie brać pełną odpowiedzialność.
  •  Działanie. Teologia – gdy przychodzi pokusa potrzeba: czujności (szatan nie ustaje w swych wysiłkach), szybkości działania (nie zwlekać z odsunięciem) i bezdyskusyjności (nie przyglądać się). Z kusicielem nie wolno dyskutować!
  •  Świadectwo. Ks. Dariusz Gronowski: Ja walczę z diabłem i jego pokusami słowami „Jezu, ufam Tobie”. Czasem szukam też potężnego wstawiennictwa Matki Bożej i mówię „Mamo, Tobie się powierzam w opiekę”. Ale nigdy, przenigdy nie mogę dać się nabrać szatanowi i próbować walczyć z nim o własnych siłach.

Króluj nam Chryste!
ks. Roman

2015_Currenda_Styczen s.1

2015_Currenda_Styczen s.2