Currenda 1/2018
18 grudnia 2017|23:22
(…) Tytuł «Boża Rodzicielka», tak ściśle związany ze świętami Bożego Narodzenia, jest zatem podstawowym tytułem, którym wspólnota wierzących od zawsze, moglibyśmy powiedzieć, czci Najświętszą Maryję Pannę. Dobrze wyraża on misję Maryi w dziejach zbawienia. Wszystkie inne tytuły przypisywane Maryi mają uzasadnienie w Jej byciu Matką Odkupiciela, stworzeniem ludzkim wybranym przez Boga do wypełnienia planu zbawienia, którego centralnym wydarzeniem jest wielka tajemnica wcielenia Słowa Bożego. W tych świątecznych dniach kontemplowaliśmy w szopce scenę narodzenia Chrystusa. Pośrodku widzimy Dziewicę Matkę, ukazującą Dzieciątko Jezus wszystkim, którzy przychodzą adorować Zbawiciela: pasterzom, ubogim mieszkańcom Betlejem, Mędrcom przybyłym ze Wschodu. Później, w święto Ofiarowania Pańskiego, które będziemy obchodzić 2 lutego, starzec Symeon i prorokini Anna będą adorowali Dzieciątko, które przyjmą z rąk Matki. W pobożności ludu chrześcijańskiego narodziny Jezusa i boskie macierzyństwo Maryi były zawsze traktowane jako dwa aspekty tej samej tajemnicy wcielenia Słowa Bożego, i dlatego Boże Narodzenie nigdy nie było postrzegane jako wydarzenie z przeszłości. Jesteśmy «współcześni» pasterzom, Mędrcom, Symeonowi i Annie, a gdy idziemy z nimi, przepełnia nas radość, bo Bóg zechciał być Bogiem z nami i ma On Matkę, która jest naszą Matką.
Z tytułu «Boża Rodzicielka» wynikają wszystkie pozostałe tytuły, którymi Kościół czci Maryję, ale ten jest najważniejszy. Pomyślmy o przywileju Niepokalanego Poczęcia, czyli o tym, że jest Ona wolna od grzechu już od swego poczęcia: Maryja została zachowana od wszelkiej skazy grzechu, ponieważ miała być Matką Odkupiciela. To samo dotyczy tytułu «Wniebowzięta»: nie mogła podlegać rozkładowi, będącemu skutkiem grzechu pierworodnego, Ta, która zrodziła Zbawiciela. Wiemy, że wszystkie te przywileje nie zostały udzielone Maryi po to, aby Ją od nas oddalić, lecz przeciwnie, aby Ją do nas przybliżyć. Dzięki temu bowiem, że jest w pełni z Bogiem, Niewiasta ta jest nam bardzo bliska i pomaga nam jako matka i siostra. Również jedyne i niepowtarzalne miejsce Maryi we wspólnocie wierzących wynika z Jej podstawowego powołania do bycia Matką Odkupiciela. I właśnie jako Matka Odkupiciela Maryja jest również Matką Mistycznego Ciała Chrystusa, którym jest Kościół. Słusznie zatem podczas Soboru Watykańskiego II, 21 listopada 1964 r., Paweł VI uroczyście nadał Maryi tytuł «Matki Kościoła».
Benedykt XVI, Audiencja generalna 2.01.2008r.
KOMUNIKATY
►SPOTKANIA FORMACYJNO-KOLĘDOWE
Serdecznie zapraszamy wszystkich członków Akcji Katolickiej do udziału w spotkaniu formacyjno-kolędowym. Proponujemy, aby spotkania te składały się z trzech części: udział we Mszy św. (jeśli w danej parafii jest Msza św. wieczorna), spotkanie formacyjne z katechezą na styczeń, wspólne śpiewanie kolęd.
- Spotkanie dla Poznania i okolic – środa, 17 stycznia 2018, kościół św. Rocha w Poznaniu, godz. 18:00 Msza św.
- Spotkanie Okręgu II – czwartek, 25 stycznia 2018 r. kościół św. Stanisława Bpa i M. w Buku, godz. 18:15
►ODPUST JUBILEUSZOWY W KATEDRZE POZNAŃSKIEJ
Z okazji Jubileuszu 1050-lecia biskupstwa poznańskiego papież Franciszek udzielił wszystkim wiernym nawiedzającym katedrę poznańską na Ostrowie Tumskim od 2 grudnia 2017 roku do 25 listopada 2018 roku odpustu zupełnego. Szczegółowe informacje: http://www.archpoznan.pl/content/view/4607/107/
►XVI BAL KARNAWAŁOWY
Informujemy, że XVI BAL KARNAWAŁOWY odbędzie się 10 lutego 2018 roku w Dworku Staropolskim w Poznaniu, ul. Krzywoustego 110. Szczegółowe informacje tel. 698 522 295. Serdecznie zapraszamy!
►SPRAWOZDAWCZE POSIEDZENIE RADY DIAK
Informujemy, że sprawozdawcze posiedzenie Rady DIAK odbędzie się w piątek 2 marca 2018 o godz. 18:00 w Domu Głównym Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej w Poznaniu, ul. Panny Marii 4. Będzie połączone z Zamyśleniami Wielkopostnymi dla wszystkich, które zakończymy w sobotę wieczorem. Noclegi wraz z wyżywieniem mamy zarezerwowane w Domu Głównym Towarzystwa Chrystusowego w Poznaniu.
Szczegółowy program posiedzenia Rady oraz program Zamyśleń Wielkopostnych zostanie podany w następnej currendzie. Ponieważ musimy podać, ile osób będzie korzystało z noclegu bardzo prosimy (szczególnie osoby spoza Poznania) o dokonanie takiego zgłoszenia do 20 stycznia 2018 tel. 668 385 356.
►GODZINY PRACY BIURA DIAK
wtorek 13.00 ÷ 16.00
czwartek 13.00 ÷ 17.00
►NUMER KONTA BANKOWEGO DIAK
Bank PEKAO S.A. II/o Poznań
10 1240 1763 1111 0000 1812 9605
Ks. Wiesław Łużyński, Katecheza I / 2018
Rola Ducha Świętego w życiu Trójcy Świętej
(streszczenie).
I. Z życia wzięte, czyli różne przykłady troistości:
W całym świecie rzeczy stworzonych można dostrzec jakby ślady Boga jedynego w Trójcy. Każdy byt ma troistą cechę: jedność, prawdziwość i dobroć. Przestrzeń jest współistnieniem trzech elementów: wysokości, szerokości i długości. Woda może występować w troistej postaci: wody, lodu i pary. Na czas składają się przeszłość, teraźniejszość i przyszłość. W każdym promieniu jest światło, ciepło i ruch. W rodzinie są ojciec, matka i dziecko. W świecie spotykamy troistość form życia: wegetatywnego, zmysłowego i duchowego. Przytoczone przykłady można potraktować jako pewne „sugestie” myśli Bożej w świecie. Pewnego rodzaju „ślady” Boga trójjedynego w stworzeniu. W Bogu jest jedna substancja, ale w trzech rzeczowych samoistnych relacjach, czyli jedna natura posiadana przez trzy osoby. Święty Grzegorz z Nyssy nauczał, że Ojciec, Syn i Duch Święty to jakby trzy pochodnie gorejące, z których druga zapala się od pierwszej, a trzecia od drugiej.
II. Duch Święty: między tajemnicą, a Osobą – Miłością, Darem niestworzonym.
1. Bóg nieprzeniknioną tajemnicą:
a) Prawda o Bogu w Trójcy Świętej Jedynym przekracza możliwości umysłu ludzkiego zarówno pod względem poznawalności faktu jej istnienia, jak i pod względem jej zgłębienia nawet po objawieniu. Samo pojęcie „Bóg” jest nieskończone i dla samego umysłu niemożliwe do istotowego poznania.
b) Warto zwrócić uwagę na fakt, że prawda o Trójcy Świętej została objawiona dopiero w Nowym Testamencie. Objawienie tej tajemnicy byłoby niebezpieczne dla narodu izraelskiego z powodu politeizmu narodów ościennych. Cześć oddawana wielu bóstwom była nieustannym zagrożeniem, z jakim zmagał się Izrael w swojej historii. Dlatego w Starym Testamencie występuje silne akcentowanie idei monoteizmu. Prawda o Trójcy Świętej mogłaby być błędnie interpretowana.
c) W niedzielnym credo wyznając wiarę w Boga mówimy: „wierzę w Ducha Świętego, Pana i Ożywiciela” i dodajemy: „który od Ojca i Syna pochodzi”. Szczególną Osobą Trójcy Świętej jest Duch Święty. Jest On jakby Osobą „zapomnianą”. Wydaje się, że mniej o Nim przepowiadamy, mniej się do Niego odwołujemy, że jest jakby mniej obecny w codziennej praktyce duszpasterskiej. Osoby Ojca i Syna są jakby bardziej obecne w katechezie, homilii, duszpasterstwie. Tym bardziej warto rozważyć zagadnienie Jego roli w życiu Trójcy Świętej.
d) Ponieważ prawda o Bogu jest nieprzeniknioną tajemnicą, dlatego próbując mówić o Trójcy Świętej starym się to czynić w oparciu o analogię do ludzkiego życia:
▪ Bóg Ojciec – rzeczywistość ojcostwa jest zrozumiała przez analogię z ojcostwem ludzkim, które jest odbiciem przedwiecznego ojcostwa Bożego (Ef 3,15).
▪ Jezus Chrystus – Syn Boży, przybierając ludzką postać, stał się widzialny. Ludzie mogli Go ujrzeć własnymi oczami i dotknąć rękoma (1J 1,1).
▪ Duch Święty – trudno jest znaleźć dla Osoby Ducha Świętego jakieś wyraźne analogie w świecie ludzkiego poznania, dlatego mówiąc o Duchu Świętym, odwołujemy się najczęściej do symboli, które ujawniają dynamizm Jego działania, ale także Jego samego jako Osobę działającą. Symbol wiatru podkreśla całkowitą spontaniczność i bezinteresowność działania, poprzez które ludzie otrzymują udział w życiu Bożym (Dz 2,2). Symbol gołębicy, która ukazuje się podczas chrztu Jezusa w Jordanie (Łk 3,22), mówi o prostocie i niewinności. Symbol ognia (źródło ciepła i światła, siła niszczycielskiego żywiołu), uosabia Miłość Ducha Świętego (Dz 2,3).
2. Duch Święty a Bóg Ojciec i Syn Boży:
a) Duch Święty Osobą
▪ Nie wyznajemy trzech Bogów, ale jednego Boga w trzech Osobach. Każda z nich jest całym Bogiem. Ojciec, Syn i Duch Święty nie są tylko imionami oznaczającymi sposoby istnienia Boskiego Bytu, ponieważ te osoby rzeczywiście różnią się między sobą. Ojciec nie jest tym samym, kim jest Syn, Syn tym samym, kim Ojciec ani Duch Święty tym samym, kim Ojciec czy Syn. Różnią się między sobą relacjami pochodzenia. Ojciec od nikogo nie pochodzi, Syn pochodzi od samego tylko Ojca, Duch Święty od Obydwóch, i to bez początku zawsze i bez końca. Pochodzenie Ducha Świętego nie jest zrodzeniem, lecz tchnieniem. Duch Święty nie jest zrodzony, przeto nie odtwarza stosunku synostwa; pochodzenie Ducha Świętego nazywamy więc osobną nazwą – tchnienie. Duch Święty wiecznie pochodzi od Ojca i Syna; nie jak od dwóch zasad, lecz jak od jednej zasady. Ojciec Rodziciel, Syn zrodzony, Duch Święty pochodzący są współistotni i równi sobie, współwszechmocni i współwiekuiści. Każde uzewnętrznienie działania którejkolwiek z Osób Trójcy Świętej jest wynikiem działania całej natury Bożej. Ta zaś jest jedyna, a przeto każdy jej akt jest wynikiem działania całej Trójcy Świętej.
▪ Pisarze chrześcijańscy starali się przypisać poszczególnym Osobom Trójcy określone cechy lub przymioty, by w pewien sposób ukazać odmienność i specyfikę Osób pozostających w jedności. Święty Hilary widzi w Ojcu odwieczność, w Synu piękno, a w Duchu Świętym – doznanie darów. Święty Augustyn łączy osobę Ojca z mocą, osobę Syna z mądrością, a osobę Ducha Świętego z dobrocią. Tradycyjnie w katechizmie Ojciec jest określany jako Stwórca, Syn jako Zbawiciel, natomiast Duch Święty mianem Uświęciciela.
▪ Chrystus nakazuje uczniom głosić Ewangelię i chrzcić nawróconych w imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Tekst mówi o imieniu. W Biblii imię stosuje się w odniesieniu do osób. Imię w jakiś sposób wyraża osobę, informuje o jej posłannictwie lub jest zwiastunem jakiejś ważnej, charakterystycznej cechy osoby. Duch Święty jest trzecią osobą Boską, ściśle związaną z Ojcem i Synem w jedności jednego Boskiego imienia.
▪ Duch Święty objawia się jako Osoba, która działa w całej misji Chrystusa i która w życiu i w dziejach Jego naśladowców wyzwala z mocy zła, daje siłę do walki z duchem ciemności, pomnaża nadprzyrodzoną radość z poznania Boga i z dawania o Nim świadectwa także w trudnych doświadczeniach.
▪ Pan Jezus wspomina również o grzechu przeciwko Duchowi Świętemu: „jeśli ktoś powie słowo przeciw Synowi Człowieczemu, będzie mu odpuszczone, lecz jeśli powie przeciw Duchowi Świętemu, nie będzie mu odpuszczone ani w tym wieku, ani w przyszłym” (Mt 12, 32).
▪ W czasie mowy pożegnalnej w Wieczerniku Chrystus zapowiada uczniom, że pośle im Pocieszyciela (J14,16). Greckie słowo Parakletos odnosi się zawsze do osoby i znaczy: adwokat, obrońca, pocieszyciel. Taką funkcję może spełniać tylko osoba.
▪ We wspomnianej mowie pożegnalnej Duch Święty jest także wielokrotnie przywoływany jako Duch Prawdy. Ojciec pośle Go uczniom i Duch nauczy i przypomni im wszystko, co Jezus im powiedział (J14,26). Duch Święty jest niewidzialnym nauczycielem, który nieustannie z pokolenia na pokolenie szerzy naukę o Chrystusie. Duch będzie czuwał w Kościele nad trwałością i tożsamością prawdy o Chrystusie. Duch poprowadzi ludzkość do zwycięstwa nad złem i nad sprawcą zła w świecie.
b) Duch Święty – Miłością
Duch Święty jest Miłością Ojca i Syna. Wzajemna miłość Ojca i Syna istnieje w Nich i od Nich pochodzi jako osoba: Ojciec i Syn „tchną” Ducha Miłości, który jest im współistotny. Trzecia Osoba jawi się jako wzajemna Miłość i więź jedności między Ojcem i Synem w komunii Trójcy. Duch jest czymś wspólnym Ojcu i Synowi, jest samą współistotną i współwieczną komunią. Święty Augustyn naucza, że są Trzy Osoby: jedna, która miłuje tego, który jest z niej; druga, która miłuje tego, od którego bierze początek i sama miłość. Jest jednością między Ojcem i Synem, więzią łączącą Trójcę. Jeśli Bóg w Najświętszej Trójcy jest miłością, to Duch Święty jest Miłością miłości. Miłość jest z Boga i jest Bogiem: jest nią właśnie Duch Święty, przez którego miłość Boża rozlewa się w sercach naszych i sprawia, że mieszka w nas Trójca.
c) Duch Święty Darem niestworzonym.
Duch Święty, ponieważ jest Miłością, jest Darem. Jest Darem niestworzonym i przedwiecznym, którym Boskie Osoby obdarowują się w wewnętrznym życiu Trójjedynego Boga. Być miłością i być Darem znaczy tutaj to samo. Przez Ducha Świętego Bóg bytuje na sposób daru. Duch Święty jest osobowym wyrazem tego obdarowywania się, tego bycia Miłością. Jest Osobą – Miłością i Darem. Dajemy komuś darmowo podarunek, bo mu życzymy dobra. Tak więc pierwsze i najważniejsze, co w darze niesiemy, to miłość, która życzy bliźniemu dobra. Miłość stanowi pierwszy i podstawowy dar. Ponieważ Duch Święty pochodzi w postaci Miłości, pochodzi też w postaci Daru. Duch Święty, Osoba – Miłość, Dar niestworzony, jest jakby źródłem, z którego wszystko pochodzi w stworzeniu; jest jakby ogniem miłości, który rozsiewa iskry rzeczywistości i dobra we wszystkich rzeczach. Jest to udzielanie istnienia poprzez akt stworzenia, udzielanie łaski aniołom i ludziom w ekonomii zbawienia.
III. Wnioski i nasze zadania:
➢ Niewątpliwie, by Duch Święty nie był Osobą „zapomnianą”, potrzeba działania. Stąd propozycja by w naszym życiu obecna była modlitwa do Duch Świętego, np. modlitwa św. Augustyna: Duchu Święty, Boże, tchnij we mnie swoim tchnieniem, abym myślał o tym, co jest święte. Prowadź mnie, Duchu Święty, abym czynił to, co jest święte. Przyciągaj mnie do siebie, Duchu Święty, abym kochał to, co jest święte. Umacniaj mnie, Duchu Święty, abym strzegł tego, co jest święte. Strzeż mnie, Duchu Święty, abym nigdy nie utracił tego, co jest święte. Amen.
➢ Zostaliśmy ochrzczeni w imię Trójcy Przenajświętszej. Należy zatem zwrócić uwagę na znak krzyża, który czynimy na początku i końcu Mszy świętej i każdej modlitwy. To znak, który mówi o naszej tożsamości. Wykonujmy go z uwagą, starannością, ze świadomością, że wyznajemy w ten sposób wiarę w Trójcę Świętą.
➢ Innym ważnym wnioskiem jest kształtowanie postawy szacunku dla tajemnicy Boga, dla sacrum, dla tego, co święte i nieogarnione. Pamiętajmy o godnym zachowaniu w świątyni i o szacunku, jaki należy okazać Najświętszemu Sakramentowi.
➢ Jesteśmy stworzeni na obraz i podobieństwo Boga. On natomiast nie jest samotnikiem. Jest Trójcą miłujących się Osób. Duch jest więzią miłości między osobami Trójcy Świętej. Zwróćmy więc uwagę na jakość naszych relacji międzyludzkich. Uczyńmy rachunek sumienia z naszych obowiązków względem bliźnich. Może warto odnowić relacje zaniedbane, odwiedzić kogoś, z kim już długo się nie widzieliśmy Może trzeba zadzwonić lub napisać list. Warto tę refleksję odnieść do naszych oddziałów parafialnych. Należy zainteresować się osobami, które oddalają się od wspólnoty, rzadziej uczestniczą w spotkaniach lub realizowanych przez oddział dziełach.
➢ Duch Święty jest Darem. Warto zwrócić uwagę na bezinteresowność naszych działań, inicjatyw i wypełnianych dzieł. W świecie komercji warto dawać świadectwo bezinteresownego zaangażowania. Nie pytajmy o korzyści wynikające z naszej obecności i pracy w Akcji Katolickiej.
Króluj nam Chryste! – ks. Roman
