Currenda 12/2016

(…) W słowach Zwiastowania godność królewska Chrystusa wyrażona jest w sposób mesjański. To właśnie z królewskiego rodu Dawida miał się narodzić Ten, którego Bóg pośle jako Pomazańca, czyli Mesjasza, dla zbawienia swojego ludu. Ten, który przychodzi namaszczony Duchem Świętym i mocą.
Kiedy Jezus z Nazaretu objawiał swą moc mesjańską, czyniąc cuda i znaki wielkie między ludem, lud chciał Go uczynić królem. Jednakże Chrystus odsuwał się zawsze od zwolenników Jego ziemskiego królowania. A kiedy w czasie sądu – pod wpływem oskarżeń wrogów Jezusa – zapyta Go Piłat: „Czy Ty jesteś królem?” (J 18, 33), Chrystus odpowie: „Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom” (J 18, 36). Piłat słyszy w tej odpowiedzi stwierdzenie, że Jezus z Nazaretu nie jest królem „z tego świata”, a jednak mówi o swoim „królestwie”. I dlatego pyta powtórnie: Toś Ty jest królem? Odpowiada Chrystus: Ty powiadasz, że Ja jestem królem. Jam się na to narodził i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, który jest z prawdy, słucha głosu mego” (por. J 18, 37). Tak więc w znaczeniu doczesnym Chrystus nie przyjął na swą głowę żadnej korony. Przyjął tylko koronę z cierni, którą wtłoczono na Jego głowę, aby ośmieszyć „króla żydowskiego”. I z tą cierniową koroną na swej głowie Jezus z Nazaretu oddal duszę swoją w ręce Ojca na Kalwarii: ukrzyżowany Król. Bo przecież jeszcze nad głową Jego wypisano tytuł Jego winy: Jezus Nazarejczyk, król żydowski (J 19, 19).
(…) właśnie w tym uniżeniu ukrzyżowanego Króla nabierają pełnego znaczenia słowa: „Jego panowaniu nie będzie końca”. W zmartwychwstaniu Ukrzyżowany potwierdził, że jest Panem życia i śmierci. Panem, któremu w tajemnicy Odkupienia został oddany każdy człowiek. Panem, który ogarnia wszelki czas ludzkiego bytowania na ziemi, wprowadzając je do wieczności: „Jego panowaniu nie będzie końca”.

Św. Jan Paweł II, Jasna Góra 19 czerwca 1983 r.

KOMUNIKATY

►NARODOWE ŚWIĘTO NIEPODLEGŁOŚCI 11 listopada
Zachęcamy członków POAK do zorganizowania – wspólnie z innymi grupami duszpasterskimi, szkołą oraz Samorządem Pomocniczym – wieczornicy patriotycznej ze śpiewem pieśni patriotycznych.

►OGÓLNOPOLSKI KONCERT PIEŚNI PATRIOTYCZNEJ Warszawa, 13 listopada 2016
Ogólnopolski Koncert Pieśni Patriotycznej „Śpiewam mojej Ojczyźnie” odbędzie się w niedzielę, 13 listopada 2016 r. To patriotyczne spotkanie rozpocznie o godz. 11.00 uroczysta Msza Św. w intencji Ojczyzny w Bazylice Archikatedralnej św. Jana Chrzciciela w Warszawie. Wśród Wykonawców Koncertu są laureaci IV Archidiecezjalnego Przeglądu Poezji i Pieśni Patriotycznej: Zespół „Piątki” i solistka Monika Bździak z Grzebieniska oraz Zespół „Kameleon” z Sierakowa.

►UROCZYSTOŚĆ CHRYSTUSA KRÓLA WSZECHŚWIATA 20 listopada 2016
W związku z uroczystym zakończeniem roku Jubileuszu 1050.lecia Chrztu Polski 19 listopada br. w Sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach i obchodami centralnymi święta patronalnego Akcji Katolickiej w Krakowie-Łagiewnikach w tym roku nie będziemy obchodzić święta patronalnego w katedrze poznańskiej tylko we wspólnotach parafialnych.
Bardzo prosimy PT Prezesów, by w uzgodnieniu z Księżmi Proboszczami, Asystentami POAK, zorganizowali świąteczną oprawę Uroczystości Chrystusa Króla oraz okolicznościowe spotkanie. Niech to będzie Dzień Akcji Katolickiej w parafii.

►SPOTKANIE RADY DIAK Sobota, 26 listopada 2016
Serdecznie zapraszamy PT Członków Rady DIAK: Prezesów POAK oraz osoby nominowane przez Metropolitę Poznańskiego na spotkanie w sobotę, 26 listopada br. Rozpoczniemy je o 10.00 w kaplicy Krzyża Świętego w Katedrze Poznańskiej. Po Eucharystii obrady w Sali Archiwum Archidiecezjalnego. W programie m. in.: uchwalenie Programu działania, Kalendarium oraz Planu finansowego na 2017 rok. Szczegółowy program w załączeniu.
Bardzo prosimy wszystkich Członków Rady o udział w tym spotkaniu.

►DO NABYCIA W BIURZE DIAK
Informujemy, że w biurze DIAK, w godzinach urzędowania można odbierać zamówione na 2017 rok materiały formacyjne Idźcie i głoście. Akcja Katolicka szkołą wiary i apostolstwa.

►XV BAL KARNAWAŁOWY
Serdecznie zapraszamy członków, sympatyków i przyjaciół Akcji Katolickiej na XV Bal Karnawałowy, który odbędzie się w sobotę, 21 stycznia 2017 r. w sali bankietowej Domu Żołnierza w Poznaniu. Szczegóły w następnej currendzie.

►GODZINY PRACY BIURA DIAK

wtorek 13.00 ÷ 16.00
czwartek 13.00 ÷ 17.00

►NUMER KONTA BANKOWEGO DIAK

Bank PEKAO S.A. II/o Poznań
10 1240 1763 1111 0000 1812 9605

ks. Tadeusz BORUTKA, Katecheza XI / 2016:
Cywilizacyjne priorytety apostolatu indywidualnego i społecznego chrześcijan – streszczenie.

1. Z życia wzięte: Czy jedna mała łza może coś zmienić?
Dziennikarka Beata Sabała-Zielińska na swoim oficjalnym profilu facebookowym przeprosiła swoją niepełnosprawną córkę. „Kochani, muszę zrobić coś ważnego. Przeprosić moją córkę Aleksandrę Zielińską” – czytamy na profilu dziennikarki. Dla jednej z gazet powiedziała, że „jako matka chorego dziecka, znająca realia walki o zdrowie takiego dziecka, nigdy nie zmusiłabym kobiety by rodziła wbrew woli”. Wypowiedź odnalazła jej córka, Aleksandra, która urodziła się z rozszczepem kręgosłupa. „Kiedy Ola, po przeczytaniu tego tekstu, rozpłakała się, zrozumiałam, że zrobiłam coś strasznego – odwróciłam się od własnej córki i od wszystkich jej podobnym, chorym i słabszym” – napisała Sabała-Zielińska. Dodała, że teraz wstydzi się tego, „bo przecież nikt tak jak ja, nie wie, ile ci ludzie potrafią nam dać”. Podkreśliła, że często osoby niepełnosprawne zawstydzają nas swoją determinacją, siłą i zaufaniem do życia. „To oni uczą nas człowieczeństwa, wrażliwości i empatii. Bez nich bylibyśmy ludzkimi wydmuszkami, nastawionymi na własną wygodę”. Beata Sabała-Zielińska przez 12 lat była korespondentem Radia Zet na Podhalu. Pisze bloga, jest współautorką książek, które są autorskimi przewodnikami po Zakopanem (cytat za gosc.pl z dnia 12.10.2016).

2. Nowa ewangelizacja poprzez apostolstwo indywidualne i zespołowe:
Przyszłość ludzi wierzących winna być przeżywana w duchu nowej ewangelizacji. Ta nowa ewangelizacja to nie jest reklama wiary czy jej promocja, ale proklamacja. Zdaniem I Synodu Biskupów Europy, co podkreślono w dokumencie Ut testes sinus Christi…, nowa ewangelizacja jest przede wszystkim głoszeniem samego Chrystusa, a dopiero w konsekwencji wartości, które On głosił: miłości, sprawiedliwości czy pokoju. Spełnienie wielkiego zadania, jakim jest nowa ewangelizacja, nie powiedzie się bez świadomego i czynnego zaangażowania katolików świeckich. W Kościele niewątpliwie wybiła dzisiaj godzina laikatu. Sobór Watykański II mówi: „Nigdy […] nie może w Kościele zabraknąć apostolstwa świeckich, które wypływa z samego ich powołania chrześcijańskiego”. Ludzie świeccy zatem powinni zająć miejsce, jakie im przysługuje na mocy sakramentów chrztu i bierzmowania. Powołani zostali do tego, aby Kościół czynić obecnym i aktywnym w takich miejscach, w których jedynie przy ich pomocy stać się on może solą ziemi i światłem świata (por. Mt 5, 13-16). Współcześnie najbardziej pilnym zadaniem wszystkich ludzi wierzących jest troska o jakość życia religijnego, które powinno być przeżywane na miarę świadectwa. Chodzi o apostolstwo indywidualne oraz zespołowe.

a) Apostolstwo indywidualne.

Papież bł. Paweł VI zwykł mówić, że „świat współczesny bardziej potrzebuje świadków niż nauczycieli”. Powinno się rozpoznać, że ktoś jest chrześcijaninem, po samym sposobie jego życia, zanim się go jeszcze usłyszało. Ważne jest to, by dający ewangeliczne świadectwo Chrystusowi odznaczali się „zmysłem wiary” (sensus fidei), a także „zmysłem Kościoła” (sensus Ecclesiae). Przecież Chrystus żyje i nadal działa w swoim Kościele. Istotna uwaga, św. Jan Paweł II przypomina, iż trzeba pamiętać o duszach bliźnich, ale nie wolno zapominać o własnym zbawieniu.

b) Apostolstwo zespołowe.

Przypomnijmy słowa Pana Jezusa: „Gdzie […] dwaj albo trzej zgromadzeni są w imię moje, tam i ja jestem pośród nich» (Mt 18, 20)” Ta zdolność do zespołowego działania wypływa z nadprzyrodzonego źródła miłości wlanej w ludzkie serca przez Ducha Świętego (por. Rz 5, 5) oraz z przesłanek socjologicznych, takimi jak potrzeba przynależności – bycia potrzebnym, które skłaniają ludzi do jednoczenia się. Kościół potwierdza prawo ludzi do zakładania stowarzyszeń: „Zachowując należyty stosunek do władz kościelnych, mają świeccy prawo zakładać stowarzyszenia, kierować nimi i wstępować do już istniejących”. Dostrzegając różne formy zespołowego apostolskiego działania, należy zapytać o wynikającą z tego zaangażowania odpowiedzialność. Trzeba jednak wyraźnie zaznaczyć, że są różne stopnie odpowiedzialności. Rozróżnia się odpowiedzialność moralną i prawną. Odpowiedzialność moralna dotyczy wszystkich w Kościele. Natomiast odpowiedzialność prawna, mająca charakter regulacyjny i zwyczajowy, dotyczy stowarzyszeń, które działają niejako na zlecenie czy też raczej „z upoważnienia Kościoła”. Tego rodzaju odpowiedzialność spoczywa przede wszystkim na Akcji Katolickiej, która stanowi konkretną formę współpracy z apostolstwem hierarchicznym. Działalność zespołowa świeckich skupionych w szeregach Akcji Katolickiej ma zatem wymiar duchowy. Jej zadaniem jest skuteczne przemienianie świata, rozpoczynające się zawsze od nawrócenia samych członków. W integralności apostolstwa Akcji Katolickiej należy upatrywać jej specyfiki i w jakimś stopniu nadrzędności w stosunku do współczesnych wspólnot i ruchów, które albo są bardziej nastawione na osobiste nawrócenie za cenę zdystansowania się do spraw świata, albo bardziej angażują się w działalność charytatywną, w sprawy kultury, ekonomii czy polityki, a przesuwają na drugi plan indywidualne życie duchowe swoich członków. Akcja Katolicka łączy indywidualną i wspólnotową działalność apostolską świeckich.

3. Nasze zadania:

a. Istnieje wiele pięknych przykładów oddziaływania na innych świadectwem życia. Widać je w życiu osób wyniesionych do chwały ołtarzy. Trzeba zatem poznawać ich życiorysy. Należy wrócić do czytania i rozważania ich biografii, także w życiu rodzinnym.
b. Obecnie obserwujemy pewną bierność i apatię społeczną wśród wielu ludzi wierzących, którzy podczas długich lat realnego socjalizmu zostali odzwyczajeni od jakiejkolwiek aktywności w życiu Kościoła. Należy uświadamiać ludziom wierzącym, że mają nie tylko prawo, ale także obowiązek angażowania się na rzecz nowej ewangelizacji. W związku z tym należy zachęcać swoich bliskich i znajomych do udziału w apostolacie zespołowym jakim jest Akcja Katolicka.

Króluj nam Chryste! – Serdecznie pozdrawiam ks. Roman

2016 listopad