Currenda 2/2015

(…) nawrócenie nie sprowadza się do form zewnętrznych lub niejasnych postanowień, lecz angażuje i przemienia całe istnienie, począwszy od centrum osoby, od sumienia. Jesteśmy zaproszeni do podjęcia drogi, podczas której, wbrew rutynie, usiłujemy otworzyć oczy i uszy, ale przede wszystkim serce, aby wyjść poza swój „ogródek”.
Otworzyć się na Boga i na braci. Żyjemy w świecie coraz bardziej sztucznym, w kulturze „robienia”, „tego, co użyteczne”, nie zdając sobie sprawy, że ze swego horyzontu wykluczamy Boga. Wielki Post wzywa nas do „przebudzenia”, przypomnienia sobie, że jesteśmy stworzeniami, że nie jesteśmy Bogiem. Gdy spoglądam na małe środowisko codzienne i widzę walkę o władzę, o miejsca, myślę: ludzie ci bawią się w Boga Stwórcę a jeszcze nie zdali sobie sprawy, że nie są Bogiem.
Grozi nam także zamknięcie, zapominanie o innych. Ale tylko wówczas, gdy trudności i cierpienia naszych braci są dla nas wyzwaniem, dopiero wtedy możemy rozpocząć drogę nawrócenia ku Świętom Paschalnym. Jest to droga obejmująca krzyż i wyrzeczenie.
(…) Pierwszym elementem jest modlitwa. Jest ona siłą chrześcijanina i każdej osoby wierzącej. W słabości i kruchości naszego życia możemy zwrócić się do Boga z ufnością dzieci i wejść z Nim w komunię. W obliczu tak wielu ran, które sprawiają nam ból i które mogłyby utwardzić serce, jesteśmy wezwani, by zanurzyć się w morzu modlitwy, które jest morzem bezgranicznej miłości Boga, aby zasmakować Jego czułości. Wielki Post to czas modlitwy, modlitwy bardziej intensywnej, gorliwszej, bardziej zdolnej unieść potrzeby braci, wstawiać się przed Bogiem za tak wiele sytuacji ubóstwa i cierpienia.
Drugim znaczącym elementem drogi wielkopostnej jest post. Musimy uważać, aby nie uprawiać postu formalnego, który w istocie nas „zaspokaja”, bo sprawia, że mamy dobre samopoczucie. Post ma sens, jeśli naprawdę uszczupla nasze bezpieczeństwo, a także jeśli wynika z niego jakaś korzyść dla innych, jeśli pomaga nam praktykować styl Miłosiernego Samarytanina, który pochyla się nad swoim bratem w potrzebie i troszczy się o niego. Post zakłada wybór życia wstrzemięźliwego, które nie marnotrawi i nie „odrzuca”. Poszczenie pomaga nam zaprawiać serce do tego, co najistotniejsze i do dzielenia się. Jest znakiem świadomości i odpowiedzialności w obliczu niesprawiedliwości, nadużyć, zwłaszcza wobec ubogich i maluczkich i jest znakiem naszej ufności, którą pokładamy w Bogu i Jego Opatrzności.
Trzecim elementem jest jałmużna: wskazuje ona na bezinteresowność, ponieważ w jałmużnie obdarowujemy kogoś, od kogo nie spodziewamy się otrzymania czegoś w zamian. Bezinteresowność powinna być jedną z cech chrześcijanina, który świadom tego, że wszystko otrzymał darmo od Boga, to znaczy bez żadnej zasługi, uczy się dawać innym za darmo. Dziś często bezinteresowność nie jest częścią życia codziennego, w którym wszystko kupuje się i sprzedaje. Wszystko się oblicza i mierzy. Jałmużna pomaga nam przeżywać bezinteresowność daru, która jest wolnością od obsesji posiadania, lęku przed utratą tego, co się ma, od smutku tych, którzy nie chcą się dzielić z innymi swoim dobrobytem (…).

Papież Franciszek, Bazylika św. Sabiny, 5.3.2014 r.

Komunikaty

REKOLEKCJE 2015 roku

Serdecznie zapraszamy na rekolekcje, które odbędą się w Domu Rekolekcyjnym w Rościnnie, w dniach 21-22 lutego 2015 roku (od soboty godz. 9.30 do niedzieli do godz. 14.00).
Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię (Mk 1, 15)

Program:

Sobota

09.30 – Zakwaterowanie
10.00 – Rozpoczęcie rekolekcji, konferencja I
11.30 – Msza św. z konferencją II
13.00 – Obiad
15.00 – Droga Krzyżowa (jako przygotowanie do sakramentu pokuty). Adoracja Najświętszego Sakramentu (okazja do spowiedzi św.)
17.00 – Nieszpory z konferencją III
18.00 – Kolacja
19.00 – Wieczorne rozmowy o Akcji Katolickiej
21.00 – Apel Jasnogórski

Niedziela

8.00 – Modlitwy poranne – jutrznia
8.30 – Śniadanie
9.15 – Gorzkie żale z konferencją IV
11.00 – Msza św. z konferencją V
12.15 – Obiad i zakończenie spotkania

Koszt uczestnictwa wynosi 85 zł. Zgłoszenia wraz z wpłatą, której można dokonać również na konto, przyjmujemy do końca stycznia w biurze DIAK. Osoby udające się na rekolekcje samochodem prosimy o zgłoszenie wolnych miejsc w swoich pojazdach.
Serdecznie zapraszamy do udziału.

POZNAŃSKIE DEBATY SPOŁECZNE

Kolejne spotkanie w ramach Poznańskich Debat Społecznych zaplanowane zostało na poniedziałek, 2 marca br. o godz. 19.00 w Sali Czerwonej Pałacu Działyńskich w Poznaniu. Szczegóły w następnej currendzie.

GODZINY PRACY BIURA DIAK

wtorek 13.00 ÷ 18.00
czwartek 13.00 ÷ 17.00

NUMER KONTA BANKOWEGO DIAK

Bank PEKAO S.A. II o. Poznań
10 1240 1763 1111 0000 1812 9605

Katecheza II: Społeczny wymiar grzechu

Króluj nam Chryste!
ks. Roman

1. Z życia wzięte:

Portal informacyjny ePoznan: Mimo wyraźnych znaków zakazu, wciąż zdarzają się kierowcy samochodów ciężarowych i autobusów, którzy próbują przejechać przez szykany na ulicy Krzywoustego. Tym razem do zdarzenia doszło w środę wieczorem na wjeździe na Trasę Katowicką od strony ronda Rataje. Kierowca autokaru prawdopodobnie nie zwrócił uwagi na znaki umieszczone przed wjazdem na trasę i zjechał z ronda Rataje w kierunku estakady katowickiej. Próbował się przecisnąć przez ustawione tu betonowe szykany, ale bezskutecznie. Ostatecznie postanowił wycofać się i zawrócić. W rejonie wjazdu na trasę tworzyły się korki – kierowcy musieli omijać przeszkodę jadąc po chodniku. W przypadku dłuższego blokowania szykan na miejsce wzywana jest policja. Za taki „wyczyn” można nawet stracić prawo jazdy. Wniosek: możemy rozróżnić dwojakie konsekwencje niezastosowania się do przepisów drogowych:

•  indywidualne: uszkodzenie samochodu, możliwość utraty prawa jazdy, mandat, stracony czas…
•  społeczne: korki, złość pozostałych kierowców, stracony czas, niszczenie chodników…

Jeśli brak respektowania przepisów o ruchu drogowym przez kierowcę, prowadzi do powstania skutków w wymiarze indywidualnym i społecznym, to przenosząc ten bardzo obrazowy przykład na grunt życia duchowego, można również mówić o skutkach grzechu w wymiarze indywidualnym i społecznym.

2. Pismo Święte:

•  „Jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to samych siebie oszukujemy…” (1 J 1,8-10).
•  „Dlatego też jak przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć…” (Rz 5,12)
•  „Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków…” (1 Kor 12,12-31).

3. Teologia:

a) Definicja grzechu: rani on naturę człowieka i godzi w ludzką solidarność [Katechizm Kościoła Katolickiego nr 1849KK].

b) Na tajemnicę grzechu składa się ta podwójna rana, którą grzesznik otwiera w sobie i w stosunkach z bliźnim. Stąd można mówić o grzechu osobistym i społecznym [ św. Jan Paweł II, Adhortacja apostolska Reconciliatio et paenitentia, nr 15 ].

c) św. Jan Paweł II wskazuje na trzy zasadnicze zakresy znaczeniowe pojęcia grzech społeczny:

•  grzech każdego człowieka, nawet gdy jest popełniony w ukryciu, dotyka w jakiś sposób innych, narusza elementarne zasady ludzkiej solidarności, przez co w konsekwencji rzutuje na całą rodzinę ludzką i w tym znaczeniu można powiedzieć, że każdy grzech ma charakter społeczny,
•  niektóre grzechy są wprost skierowane przeciwko bliźniemu, przeciw jego życiu lub zdrowiu,
  przeciwko jego prawu własności, trwałości jego rodziny, świętości małżeństwa i przez to są obrazą Boga,
•  grzechem społecznym jest to, co narusza dobre stosunki pomiędzy różnymi wspólnotami ludzkimi, takimi jak rodzina, współpracownicy, lokalna społeczność, różne grupy społeczne w łonie tego samego narodu, narody czy bloki państw. Jest to grzech strukturalny, pojawiający się w pewnym układzie zależności czy systemie prawnym. Wtedy trudno jest o prostą ocenę odpowiedzialności moralnej jednostki, choć to przecież poszczególni ludzie tworzą tego rodzaju sytuacje1.

d) Nasz grzech osłabia także świętość Kościoła, którego cząstką jest każdy z nas. Obrazowo tłumaczy to św. Paweł Apostoł mieszkańcom Koryntu. Według Pierwszego Listu do Koryntian (1 Kor 12,12-31), stanowimy jedno ciało, choć składa się ono z wielu cząstek i narządów. Gdy cierpi jedna cząstka, współcierpią wszystkie inne… Używając języka medycznego, można powiedzieć, że grzech określany jako ciężki stanowi rodzaj infekcji, groźnego wirusa. Choć atakuje jakiś konkretny organ, skutki jego niszczącego działania odczuwa cały nasz organizm2.

4. Refleksja:

•  Pytanie do osobistego rachunku sumienia: Na ile przez swoje grzechy skrzywdziłem bliźnich i osłabiłem społeczeństwo, w którym żyję?
•  Grzechy społeczne na które szczególnie trzeba zwrócić uwagę: bogacenie się za wszelką cenę, dążenie do władzy za wszelką cenę.
•  Czy dostrzegam różnice między krytyką i krytykanctwem?
•  Budowanie wiarygodnego wizerunku Kościoła to moja osobista praca.

—————————————–
1 „Wielka Encyklopedia Nauczania Jana Pawła II”, Polskie Wydawnictwo Encyklopedyczne, Radom 2014. Autor hasła: ks. Franciszek GRENIUK.
2 ks. Bogusław Nadolski TChr, „Społeczny wymiar grzechu i sakramentu pokuty”. [W:] „Msza Święta”, Poznań 5/2008, s. 9-10

2015 luty currenda

2015_Katecheza II