Currenda 2/2017
18 stycznia 2017|00:52
(…)11 lutego (…) będzie obchodzony w całym Kościele, a zwłaszcza w Lourdes, XXV Światowy Dzień Chore-go, na temat: „Zdumienie tym, czego dokonuje Bóg: «wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny» (Łk 1,49)”. (…) dzień ten jest okazją do zwrócenia szczególnej uwagi na sytuację chorych, a ogólniej rzecz biorąc cierpiących. Jednocześnie zachęca tych, którzy poświęcają się na ich rzecz, począwszy od ich rodzin, pracowników służby zdrowia i wolontariuszy, do dziękowania za otrzymane od Pana powołanie towarzyszenia chorym braciom. Ponadto obchody te odnawiają w Kościele dynamikę duchową, aby coraz lepiej wypełniać tę zasadniczą część jego misji, która obejmuje posługę ostatnim, chorym, cierpiącym, wykluczonym i usuwanym na margines (por. JAN PAWEŁ II, Motu proprio, Dolentium hominum, 11 luty 1985, 1). Z pewnością czas modlitwy, liturgii eucharystycznej i namaszczenia chorych, dzielenie się z chorymi a także pogłębienie wiedzy bioetycznej i teologiczno-pastoralnej, które będą miały miejsce w tych dniach w Lourdes wniosą nowy ważny wkład w tę posługę.(…)
(…) Spojrzenie Maryi, Pocieszycielki strapionych, rozświetla oblicze Kościoła w jego codziennym zaangażowaniu na rzecz potrzebujących i cierpiących. Cenne owoce tej troski Kościoła dla świata cierpienia i choroby są powodem do dziękczynienia Panu Jezusowi, który stał się solidarny z nami, będąc posłusznym woli Ojca, aż do śmierci na krzyżu, aby ludzkość została odkupiona. Solidarność Chrystusa, Syna Bożego narodzonego z Maryi, jest wyrazem miłosiernej wszechmocy Boga, która przejawia się w naszym życiu – szczególnie gdy jest ono kruche, zranione, upokorzone, usunięte na margines, naznaczone cierpieniem – zaszczepiając w nim moc nadziei, która nas podnosi i wspiera.
(…) Z okazji Światowego Dnia Chorego możemy odnaleźć nowy impuls, aby przyczynić się do upowszechnienia kultury szacunku dla życia, zdrowia i środowiska; nowy impuls do walki o poszanowanie integralności i godności osoby, w tym poprzez właściwe podejście do kwestii bioetycznych, ochrony najsłabszych i troski o środowisko naturalne.(…)
Z Orędzia papieża Franciszka na XXV Światowy Dzień Chorego, Watykan, 8 grudnia 2016 r.
KOMUNIKATY
► ŚWIATOWY DZIEŃ CHOREGO 11 LUTEGO 2017 R.
Z okazji Światowego Dnia Chorego zachęcamy oddziały parafialne do włączenia się w przygotowanie parafialnego dnia chorych oraz zorganizowania ogólnoparafialnego spotkania z lekarzem i kapelanem na temat chrześcijańskiego wymiaru przeżywania czasu choroby i cierpienia.
► MIĘDZYDIECEZJLANE SPOTKANIE FORMACYJNE DLA PRZEDSTAWICIELI RADY DIAK
W dniach 24-26 lutego br. w Toruniu odbędą się rekolekcje dla przedstawicieli DIAK-ów z dziewięciu diecezji, w tym dla archidiecezji poznańskiej. Koszt uczestnictwa wynosi 130 zł. Z uwagi na ograniczoną liczbę miejsc zgłoszenia przyjmujemy do końca stycznia br. Szczegółowe informacje w biurze DIAK.
► SPRAWOZDAWCZE POSIEDZENIE RADY DIAK
Sprawozdawcze posiedzenie Rady DIAK odbędzie się w sobotę, 4 marca 2017 r. w sali przy kościele pw. Matki Boskiej Bolesnej w Poznaniu przy ul. Głogowskiej 97. Rozpoczniemy je o godz. 14.00 (po zakończeniu dnia skupienia). Podczas spotkania odbędą się też wybory uzupełniające do Zarządu DIAK. Szczegółowy program w załączeniu. Bardzo prosimy wszystkich PT Członków Rady o obecność. Serdecznie zapraszamy na to spotkanie Księży Asystentów POAK.
► WIELKOPOSTNY DZIEŃ SKUPIENIA
Serdecznie zapraszamy członków i sympatyków Akcji Katolickiej na wielkopostny dzień skupienia do parafii pw. Matki Boskiej Bolesnej w Poznaniu. Rozpoczniemy go o godz. 10.00. W programie konferencja, adoracja Najświętszego Sakramentu, rozważanie stacji Drogi Krzyżowej oraz Eucharystia. Istnieje możliwość zamówienia ciepłego posiłku w cenie 10 zł.
Zgłoszenia do 20 lutego br. diak@poznan.ak.org.pl lub w biurze albo telefonicznie 668 385 356 .
► GODZINY PRACY BIURA DIAK
wtorek 13.00 ÷ 16.00
czwartek 13.00 ÷ 17.00
► NUMER KONTA BANKOWEGO DIAK
Bank PEKAO S.A. II/o Poznań
10 1240 1763 1111 0000 1812 9605
ks. Jan Bartoszek, Katecheza II / 2017:
Pedagogia Ewangelii a wspólnotowy charakter zbawienia (streszczenie).
I. Z życia wzięte:
Francuska Rada Stanu zezwoliła niedawno na urządzanie w obiektach publicznych bożonarodzeniowych szopek, ale pod warunkiem, że będą… niereligijne. „Nie można ustawiać szopki, chyba, że szczególne okoliczności wskazują, że instalacja taka ma charakter kulturowy, artystyczny lub świąteczny” – brzmiało orzeczenie. Czyli, po prawdzie, rada zakazała stawiać bożonarodzeniową szopkę, bo jak ona nie będzie religijna, to nie będzie bożonarodzeniowa. To jakby ktoś zezwolił na przyjęcie z okazji urodzin, ale pod warunkiem, że goście nawet słowem nie wspomną o solenizancie. Urodziny te w „cywilizowanym świecie” stają się z każdym rokiem huczniejsze. Ludzie wydają na nie majątek, a dekoracje z tej okazji wiszą już niemal na każdym drzewie. Tyle, że i one milczą o solenizancie
(Franciszek Kucharczak,
Szopki wokół szopki, http://gosc.pl/doc/3611473.Szopki-wokol-szopki, 12.01.2017).
II. Rozważanie:
1. Pedagogia działania Jezusa – zaproszenie i wezwanie do nawrócenia
W przekazach Ewangelii, Jezus ukazany jest jako pedagog, formator, wychowawca. Działanie Boże wobec człowieka, jak przekonuje analiza tekstów biblijnych, nie ma nic wspólnego z przymusem, odwetem czy zemstą. Boże wezwanie do nawrócenia przyjmuje formę zaproszenia. Ta logika zaproszenia przenika nauczanie Jezusa, który, akcentując prawdę o nieskończonym miłosierdziu Boga, zachęca swoich słuchaczy, aby się nawrócili; aby dobrowolnie zmienili swoje dotychczasowe życie, uwierzyli w Ewangelię i mieli głęboką nadzieję na osiągnięcie zbawienia.
2. Powszechny i wspólnotowy charakter wezwania do nawrócenia
a)powszechność:
– Dzieło Jezusowego odkupienia obejmuje wszystkich ludzi, dlatego wezwanie do nawrócenia od początku miało charakter powszechny i wspólnotowy. Było i jest kierowane do wszystkich, czyli nie tylko do wierzących, ale także do tych, którzy wciąż poszukują prawdy. Dlatego Sobór Watykański II zwrócił się m.in. do ateistów, pisząc, że Kościół ich „przyjaźnie zaprasza, by otwartym sercem rozważali Ewangelię Chrystusową…” (KDK 21).
– Zaproszenie do nawrócenia w kontekście prawdy o Bożym miłosierdziu jest jednak w pierwszym rzędzie kierowane do wyznawców Chrystusa. W bulli Misericordie vultus papież Franciszek pisze: „Główną belką, na której wspiera się życie Kościoła, jest miłosierdzie… Wiarygodność Kościoła weryfikuje się na drodze miłości miłosiernej i współczującej” (MV).
b) wspólnota:
– towarzyszyć: Jest wiele fragmentów Ewangelii, które pokazują pedagogię, jaką stosował Jezus wobec swoich uczniów. Ewangelia, ukazując pedagogię Jezusa, często podaje spostrzeżenie: „byli z Nim Jego uczniowie”. O uczniach zaś mówi: „poszli i zobaczyli, gdzie mieszka, i tego dnia pozostali u Niego” (J 1,39). Ważne znaczenie ma kontakt osobisty wychowanka z wychowawcą, bez niego nie może być mowy o formacji. Towarzyszyć to spędzać czas z uczniami tam, gdzie oni się uczą, pracują i bawią. Jezus w taki właśnie sposób wychowywał swoich uczniów.
– przekazywać wartości: Ewangelia wskazuje również przykłady pedagogii uczącej właściwego wartościowania. Chrystus zapytuje apostołów, co ludzie mówią o Synu Człowieczym. Potem stawia ich wobec problemu najwyższej wartości, dla której trzeba zrezygnować z innych, także cennych, wartości. Wartościowanie to proces, droga, a wartość jej celem, metą. Wychowanie ma być nie tyle przekazem słów, ile przekazem wartości.
– wskazać wzór do naśladowania: Zatrzymuje się nad ewangelicznym przykładem miłosiernego Samarytanina. Ani Jezus, ani Ewangelista nie nazywają tej opowieści przypowieścią. To mogła być historia prawdziwa. Jezusowi bardzo zależy na tym, by wskazać wzór do naśladowania. Jest pedagogiem, który zna mechanizm kształtowania postaw.
– Kościół wspólnotą wiary, nadziei i miłości: Jedna wiara decyduje o podstawowej więzi wspólnoty Kościoła z Bogiem w Jezusie Chrystusie. Także eschatologiczna nadzieja znajduje swój fundament w Chrystusie, który założył Kościół jako wspólnotę zbawienia. W tej perspektywie również nadprzyrodzona miłość wyzwala we wspólnocie Kościoła pragnienie osiągnięcia wiecznego zbawienia w Chrystusie. Wszystko to spełnia się już tu na ziemi, ale całkowicie dopiero w wieczności. W ten sposób pedagogia obecna w Ewangelii oraz prawda o wypełnieniu się doczesnego etapu historii zbawienia w czasie sądu ostatecznego potwierdza zbawczy sens wspólnoty wiary, nadziei i miłości, jaką jest
Kościół.
III. Nasze zadania:
Jako członkowie Akcji Katolickiej jesteśmy w sposób szczególny zaproszeni do bycia uczniami Jezusa. Na chrzcie świętym każdy z nas został uzdolniony do słuchania słowa Bożego i powołany, aby je głosić. Dlatego warto odpowiedzieć sobie na kilka pytań: Czy staram się uważnie słuchać słowa Bożego? Czy swoje postępowanie staram się dostosować do wymogów Ewangelii? Czy potrafię w rodzinie, we wspólnocie, w której jestem, rozmawiać na temat słowa Bożego? Jak często je czytam? Czy z należytym skupieniem słucham go w Kościele? Czy potrafię się dzielić z braćmi i siostrami Bożym słowem?
Króluj nam Chryste!
ks. Roman
