Currenda 3/2017

17 lutego 2017|23:41

Wielki Post to nowy początek, to droga prowadząca do bezpiecznego celu: Paschy Zmartwychwstania, zwycięstwa Chrystusa nad śmiercią. Okres ten zawsze kieruje ku nam stanowczą zachętę do nawrócenia: chrześcijanin jest wezwany, by powrócił do Boga „całym swym sercem” (Jl 2,12), aby nie zadowalał się życiem przeciętnym, ale wzrastał w przyjaźni z Panem. Jezus jest wiernym przyjacielem, który nas nigdy nie opuszcza, bo nawet kiedy grzeszymy, czeka cierpliwie na nasz powrót do Niego, a wraz z tym oczekiwaniem, ukazuje swoje pragnienie przebaczenia (por. Homilia podczas Mszy św., 8 stycznia 2016). Wielki Post jest czasem sprzyjającym zintensyfikowaniu życia duchowego poprzez święte środki, jakie oferuje nam Kościół: post, modlitwę i jałmużnę. U podstaw wszystkiego jest Słowo Boże, do którego słuchania i bardziej pilnego rozważania jesteśmy w tym okresie zachęcani.
(…) Wielki Post jest czasem sprzyjającym odnowieniu siebie w spotkaniu z Chrystusem żyjącym w Jego Słowie, w sakramentach i w bliźnim. Pan – który podczas czterdziestu dni spędzonych na pustyni zwyciężył podstępy kusiciela – wskazuje nam drogę, którą trzeba pójść. Niech Duch Święty prowadzi nas do podjęcia prawdziwej pielgrzymki nawrócenia, by odkryć na nowo dar Słowa Bożego, by zostać oczyszczonymi z grzechu, który nas zaślepia i służyć Chrystusowi obecnemu w braciach potrzebujących. Zachęcam wszystkich wiernych do wyrażenia tej duchowej odnowy poprzez uczestnictwo w Kampaniach Wielkopostnych, promowanych przez wiele organizacji kościelnych, w różnych częściach świata, aby rozwijać kulturę spotkania w jednej rodzinie ludzkiej. Módlmy się za siebie nawzajem, abyśmy uczestnicząc w zwycięstwie Chrystusa umieli otworzyć nasze drzwi dla osób słabych i ubogich. Wówczas będziemy mogli w pełni żyć i świadczyć o radości paschalnej.

Z Orędzia papieża Franciszka na Wielki Post 2017, Watykan, 18 października 2016 r.

KOMUNIKATY

► WIELKOPOSTNY DZIEŃ SKUPIENIA 4 marca 2017

W sobotę, 4 marca przeżywać będziemy w parafii pw. Matki Boskiej Bolesnej Wielkopostny dzień skupienia.

Ramowy program:

Godz. 10.00 – konferencja siostry Albertynki (sala przy parafii)
Godz. 10.45 – Droga krzyżowa (kościół)
Godz. 11.30 – przerwa na kawę
Godz. 11.50 – adoracja Najświętszego Sakramentu, nabożeństwo pokutne, okazja do spowiedzi św.
Godz. 12.30 – Msza św.
Godz. 13.20 – historia kościoła i parafii – ks. prałat Eugeniusz Antkowiak, proboszcz
Godz. 13.35 – posiłek (cena 10 zł, zgłoszenia do 24 lute-go p. Maria Gliszczyńska 668 385 356)

►SPRAWOZDAWCZE POSIEDZENIE RADY DIAK – 4 marca br.

Sprawozdawcze posiedzenie Rady DIAK odbędzie się w sobotę, 4 marca 2017 r. w sali przy kościele pw. Matki Boskiej Bolesnej w Poznaniu przy ul. Głogowskiej 97.
Rozpoczniemy je o godz. 14.00 (po zakończeniu dnia skupienia). Podczas spotkania odbędą się też wybory uzupełniające do Zarządu DIAK. Szczegółowy program został przesłany z poprzednią currendą.
Bardzo prosimy wszystkich PT Członków Rady o obecność. Serdecznie zapraszamy na to spotkanie Księży Asystentów POAK.

►KONKURSY DLA DZIECI I MŁODZIEŻY

Wzorem lat ubiegłych serdecznie zapraszamy dzieci i młodzież wszystkich typów szkół do udziału w konkursach przygotowanych przez Zarząd DIAK:

  • V Archidiecezjalnym Przeglądzie Poezji i Pieśni Patriotycznej pt. Kocham moją Ojczyznę
  • Konkursie plastycznym pt. Matka Boża w moim życiu.

Bardzo prosimy PT Prezesów o zainteresowanie nauczycieli, rodziców oraz opiekunów, a także bezpośrednio dzieci i młodzież tymi konkursami. (Przegląd jest adresowany do uczniów szkół podstawowych w kategorii pieśni oraz do uczniów gimnazjów i szkół średnich w kategorii poezji i pieśni).

Informacje szczegółowe wraz z regulaminami konkursów znajdują się na stronie www.poznan.ak.org.pl
Dodatkowych informacji udziela p. Maria Gliszczyńska 668 385 356

►JUBILEUSZ 25-lecia SAKRY BISKUPIEJ METROPOLITY POZNAŃSKIEGO

25 marca 1992 r. w Prymasowskiej Katedrze Gnieźnieńskiej przyjął świecenia biskupie Metropolita Poznański Arcybiskup Stanisław Gądecki. Archidiecezja Poznańska świętować będzie jubileusz swojego Pasterza w niedzielę 26 marca br. podczas Mszy św. o godz. 13.00 w Katedrze.
Wdzięczni Bogu za dotychczasową posługę otoczmy Dostojnego Jubilata naszą szczególną modlitwą.

►GODZINY PRACY BIURA DIAK

wtorek 13.00 ÷ 16.00
czwartek 13.00 ÷ 17.00

►NUMER KONTA BANKOWEGO DIAK

Bank PEKAO S.A. II/o Poznań
10 1240 1763 1111 0000 1812 9605

ks. Wiesław Łużyński, Katecheza III / 2017:

Budowanie Kościoła dopełnieniem głoszenia Ewangelii (streszczenie).

I. Z życia wzięte – „O strunie gitary”:

Pewnego razu jedna ze strun gitary, wyrwała się z oprawy, rzuciła się na ziemię i orzekła ze złością: Dość już mam tego starego pudła i nieznośnych towarzyszek, grających mi stale na nerwach. Dość mam tego wiecznego napięcia i szarpania. Najwyższa pora, abym zakosztowała wolności i odprężenia. I gdy tak leżała (wolna i odprężona), zauważyła, że w tym stanie nie znaczy dla nikogo nic, że nikomu nie jest potrzebna, że nie może nic powiedzieć o swoich tęsknotach i smutkach. Zrozumiała swój błąd i zaczęła marzyć, aby być znowu cząstką harmonii, piękna i muzyki. Jakaż była jej radość, gdy po jakimś czasie gitarzysta nachylił się nad nią, podniósł z pietyzmem, obejrzał i dołączył do reszty. Już przy strojeniu drżała cała ze szczęścia (K. Wójtowicz, Notki, Wrocław 1992, s. 81).

II. Rozważanie:

1. Człowiek jest z natury istotą społeczną. Bez relacji z innymi nie mógłby żyć i rozwinąć swoich uzdolnień (KDK 12). Idąc za tą naturalną skłonnością, człowiek tworzy różnego rodzaju wspólnoty, zrzeszenia i społeczności. Człowiek tworzy przede wszystkim podstawową wspólnotę, jaką jest rodzina. Jej brak stanowiłby dla jego wzrastania w człowieczeństwie poważne zagrożenie. Człowiek żyje także we wspólnocie sąsiedzkiej oraz lokalnej. Pewien społeczny „przydział” stwarza człowiekowi również wykonywany zawód i przynależność do określonej grupy zawodowej. Należymy również do wspólnoty narodowej, będącej rezerwuarem kultury niezbędnej dla naszego osobowego rozwoju. Strukturę społeczeństwa uzupełniają stowarzyszenia o charakterze wolnym, tzn. takie, do których osoba może należeć, ale nie musi. Przynależność do nich jest jednak pożądana i pożyteczna. Stwarza bowiem korzystne warunki dla socjalizacji, wychowania i wszechstronnego rozwoju osób.

2. Życie społeczne to „dawanie i branie”. Istota życia społecznego polega na ofiarowaniu innym i przyjmowaniu
od wspólnoty wartości, które decydują o osobowościowym rozwoju człowieka. Zatem życie społeczne to „dawanie i branie”, wzajemne komunikowanie wartości, którymi żyje zarówno człowiek, jak i tworzona przez niego wspólnota. W tej wymianie darów duchowych człowiek nieustannie wzrasta w rozwoju swojej osobowości.

3. Kościół – wspólnotą. Szczególną wspólnotą, w której człowiek rodzi się do życia wiarą, jest Kościół. Nie idziemy do Boga samotnie, ale we wspólnocie. Wszyscy ochrzczeni tworzą wspólnotę Kościoła, charakteryzującą się różnorodnością darów, charyzmatów i uzdolnień. W harmonijną całość ludzi wierzących zespala Duch Święty,
będący zasadą jedności całej wspólnoty – Kościoła.

4. Wspólnota a różnorodność grup parafialnych. W naszych parafiach zwykle działają liczne wspólnoty. Ich różnorodność nie może się przeradzać w rywalizację. Sytuacja taka przynosiłaby wielkie szkody wspólnocie. Różnorodność niech będzie raczej zachętą do współpracy, wzajemnego uzupełniania się i służby. Tym, co wnosimy w życie wspólnoty parafialnej i diecezjalnej, niech będą zgoda, współpraca, pomoc, uzupełnianie się, służba na rzecz wspólnoty darami, jakich nam udzielono. Budowanie wspólnoty niech będzie świadectwem dla innych ludzi, zwłaszcza dla niewierzących, prawdziwości przesłania chrześcijańskiego.

5. Budowanie wspólnoty Kościoła poprzez rozwój osobistych charyzmatów. Ważnym zadaniem dla nas jest odkrywanie darów Bożych w sobie i wyjście ku wspólnocie w duchu służby. Przypowieść o talentach przekonuje nas, że nie ma osób nieobdarowanych. Nie ma członków w organizmie kościelnym, które byłyby zbędne lub niepotrzebne. Nie ma takich osób, które nic nie wnoszą do wspólnoty. Odkryjmy w sobie dary Boże. Są one częścią bogactwa wspólnoty kościelnej. Odkrywając swoje charyzmaty, wykorzystujmy je dla wspólnoty. Talentów nie wolno zakopywać. Wykorzystajmy dary, które daje nam Bóg. Niech to będzie dla wszystkich potwierdzenie naszej wiary i nauczania Ewangelii. Szanujmy także charyzmaty innych. Niech naszej obecności w Kościele obcą będą wszelka zazdrość i rywalizacja. Cieszmy się bogactwem darów, które otrzymują inni. Starajmy się ich pozyskać dla wspólnoty.

III. Nasze zadania:

  • Kościół jest wspólnotą, w której każdy jest potrzebny. Naszym zadaniem jest odkrycie charyzmatów, jakimi Bóg nas obdarzył. Służmy nimi we wspólnocie. Nie ma ludzi nieobdarowanych. Każdy może służyć wspólnocie. Zastanówmy się, czym i w jaki sposób ja mogę budować Kościół.
  • We wspólnocie wierzących mamy swoje miejsce jako małżonkowie, rodzice, kapłani, osoby konsekrowane, ludzie wypełniający określone zawody i zadania życiowe. Bóg powołuje nas do określonej misji. Oczekuje, że wypełnimy zadania, jakie przed nami postawił. Umacniajmy Kościół sumiennie, realizując ten Boży plan. Taka postawa będzie najlepszym świadectwem potwierdzającym nasze chrześcijańskie apostolstwo.
  • Wyszukujmy w naszym środowisku nowe osoby do naszych wspólnot. Zachęcajmy je do wyjścia z kręgu jedynie własnych spraw. Zachęcajmy do zaangażowania w życie parafii, wspólnoty, parafialnego oddziału Akcji Katolickiej. Może komuś brakuje odwagi lub nie wie, jak mógłby spożytkować swój potencjał we wspólnocie. Otwierając się na wspólnotę, w swój oryginalny i wyjątkowy sposób przyczyni się do budowania Kościoła.

Króluj nam Chryste!
ks. Roman

2017 marzec currenda