Currenda 4/2020
31 marca 2020|17:52
(…) Uczestnicząc w obrzędach Wielkiego Czwartku, Wielkiego Piątku oraz Wigilii Paschalnej, będziemy wspominać ostatnie godziny ziemskiego życia Jezusa, u którego kresu jaśnieje światło zmartwychwstania.
1. Msza św. Krzyżma, którą zwykle sprawujemy w Wielki Czwartek rano, skupia uwagę w sposób szczególny na kapłaństwie służebnym, natomiast obrzędy Mszy św. in Cena Domini stanowią wyraźną zachętę do kontemplowania Eucharystii, głównej tajemnicy wiary i życia chrześcijańskiego. Aby uwydatnić wagę tego sakramentu, napisałem Encyklikę Ecclesia de Eucharistia (…)
Wraz z Eucharystią Pan ustanowił w Wieczerniku kapłaństwo służebne, aby przez wieki uobecniała się Jego jedyna Ofiara: «to czyńcie na moją pamiątkę!» (Łk 22, 19). Pozostawił nam też nowe przykazanie miłości braterskiej. Umywając nogi uczniów, pouczył ich, że miłość musi się wyrażać w pokornej i bezinteresownej służbie bliźnim.
2. W Wielki Piątek, w dniu pokuty i postu, wspominać będziemy mękę i śmierć Jezusa, trwając w adoracji Krzyża. «Ecce lignum Crucis, in quo salus mundi pependit – oto drzewo Krzyża, na którym zawisło Zbawienie świata». Na Kalwarii Syn Boży wziął na siebie nasze grzechy, ofiarując się Ojcu jako ofiara przebłagalna. Z Krzyża, źródła naszego zbawienia, rodzi się nowe życie dzieci Bożych.
Po dramacie Wielkiego Piątku zapada milczenie Wielkiej Soboty, dnia pełnego oczekiwania i nadziei. Wspólnota chrześcijańska wraz z Maryją czuwa na modlitwie przy grobie i czeka na chwalebne wydarzenie zmartwychwstania.
Podczas Wielkiej Nocy Paschy wszystko odnawia się w Chrystusie. Ze wszystkich zakątków ziemi popłynie do nieba śpiew Gloria oraz Alleluja, a światło pokona ciemności nocy. W Niedzielę Wielkanocną radować się będziemy razem ze Zmartwychwstałym, który będzie nam życzył pokoju.
Drodzy bracia i siostry, przygotujmy się do godnego przeżycia tych dni i do kontemplowania wspaniałego dzieła dokonanego przez Boga w uniżeniu i wywyższeniu Chrystusa (por. Flp 2, 6-11).
(…) Tajemnica Krzyża i Zmartwychwstania daje nam pewność, że w ludzkich sprawach ostatnie słowo nie należy do nienawiści, przemocy, krwi i śmierci. Ostateczne zwycięstwo odnosi Chrystus i musimy na nowo rozpoczynać od Niego, jeśli pragniemy przygotować dla wszystkich przyszłość opartą na fundamencie prawdziwego pokoju, sprawiedliwości i solidarności.
Św. Jan Paweł II, audiencja generalna Wielka Środa 2003 r.
►REFLEKSJE NAD SŁOWAMI PRYMASA TYSIĄCLECIA KWIECIEŃ:
Pracuj rzetelnie, bo z owoców twej pracy korzystają inni, jak Ty korzystasz z pracy drugich.
►WPATRZENI W BŁ. EDMUNDA BOJANOWSKIEGO
W sobotę, 28 marca br. w nietypowy sposób przeżywaliśmy nasz doroczny Wielkopostny Dzień Skupienia.
Z pewnością nie wszystkim członkom Akcji Katolickiej udało się w sobotę trwać na wspólnej modlitwie i rozmyślaniach. Myślimy szczególnie o tych, którzy nie mają bezpośredniego dostępu do internetu. Dlatego też przedstawiamy program, wg którego można taki dzień przeżyć samemu czy w gronie rodzinnym czy też w łączności duchowej z innymi członkami POAK.
1. Msza św. (można skorzystać z transmisji telewizyjnej lub radiowej)
2. Rozważanie konferencji przygotowanej przez s. Rozalię – tekst w załączeniu
3. Rozważanie Drogi Krzyżowej (można skorzystać z dowolnego tekstu)
4. Rozważanie Ewangelii o wskrzeszeniu Łazarza według Świętego Jana J 11, 1-45 w kontekście choroby, śmierci i życia wiecznego.
5. Modlitwa różańcowa.
►CZAS PANDEMII
Bardzo prosimy o codzienną modlitwę w intencji powstrzymania epidemii koronawirusa w Polsce, Europie i na całym świecie oraz za wszystkich, którzy angażują się w te działania.
W roku „Wielkiej tajemnicy wiary” pamiętajmy o sile, która płynie z Eucharystii i o oczyszczającej i uzdrawiającej mocy Krwi Chrystusa. Krew Eucharystyczna, którą Jezus ofiarowuje każdego dnia na ołtarzu, to także Krew, która płynie z Krzyża i ołtarza, płynie w Ciele Mistycznym Chrystusa, przynosząc duszom Jego siłę oczyszczającą i uświęcającą.
Módlmy się w intencji chorych o łaskę zdrowia dla nich, a dla zmarłych o miłosierdzie Boże. Odmawiajmy Różaniec, Koronkę do Bożego Miłosierdzia, Litanię do Najdroższej Krwi Chrystusa oraz Suplikacje.
►NUMER KONTA BANKOWEGO DIAK
Bank PEKAO S.A. II/o Poznań 10 1240 1763 1111 0000 1812 9605
►GODZINY PRACY BIURA DIAK
wtorek 13:00 ÷ 16:00
czwartek 13:00 ÷ 17:00
Zalecany kontakt telefoniczny 668 385 356
Ks. Tadeusz BORUTKA, Katecheza IV / 2020:
Nierozdzielny związek Eucharystii z kapłaństwem.
Streszczenie / DIAK Poznań.
I. Z życia wzięte:
Naprawdę wielki. O beatyfikacji sługi Bożego kard. Stefana Wyszyńskiego z ks. prof. dr hab. Piotrem Niteckim rozmawia Krzysztof Kunert, https://rudaparafianin.pl/pra/sylwe/wyszy2.htm (dostęp: 2020-03-21).
Pytanie: W czym konkretnie ujawniało się to świadectwo, które zapowiadało przyszłość?
Odpowiedź: Patrząc dziś, z pewnej perspektywy, widać wyraźnie, jak Bóg przygotowywał ks. Wyszyńskiego do późniejszych zadań. Nic nie zapowiadało jego wielkości. W zasadzie nie powinien być nawet księdzem – gruźlik, wyświęcony właściwie z litości, który usłyszał od kościelnego w katedrze włocławskiej, że z takim zdrowiem to lepiej od razu iść na cmentarz niż do święceń. Przyjmował je z nadzieją, że dane mu będzie choć krótko odprawiać Mszę św. Bóg znów pokazał, że wybiera to, co słabe w oczach ludzi, by tych mocnych zawstydzić.
II. Rozważanie:
- Eucharystia. Całe życie sakramentalne Kościoła oraz każdego chrześcijanina osiąga swój szczyt i pełnię w Eucharystii, w której z woli Chrystusa uobecnia się nieustannie na ołtarzach Jego zbawcza ofiara krzyża. Słusznie więc Sobór Watykański II stwierdził, że ofiara eucharystyczna jest „źródłem i zarazem szczytem całego życia chrześcijańskiego”.
- „Nie ma Eucharystii bez kapłaństwa, tak jak nie istnieje kapłaństwo bez Eucharystii”. Kapłaństwo jest i pozostanie wielkim darem Boga dla człowieka. Darem zaś największym i najcenniejszym jest Eucharystia. Te dwa sakramenty bardzo ściśle łączą się ze sobą. Można powiedzieć, że kapłaństwo jest sakramentem eucharystycznym. Eksperci liturgiki i dokumenty papieskie dużo uwagi poświęcają współcześnie sposobowi celebracji liturgii i przypominają, że w Kościele kapłaństwo jest jedno, ale są dwa sposoby uczestniczenia w nim: powszechne kapłaństwo wiernych oraz kapłaństwo ministerialne. Obydwa są ważne i konieczne.
- Kapłaństwo ministerialne. Kapłaństwo zostało zrodzone z Eucharystii, dlatego to, co mówimy o całym Kościele, który – jak napisał w swojej encyklice Jan Paweł II – żyje w Eucharystii (de Eucharystia vivit), możemy równie dobrze powiedzieć o kapłaństwie służebnym. Dzieląc się z kapłanami swoim wiecznym kapłaństwem, Chrystus czyni ich ministrami, czyli sługami Eucharystii. W Eucharystii – co podkreślił Jan Paweł II – osiągają szczyt swego posługiwania, kiedy wypowiadają słowa Jezusa: „To jest bowiem ciało moje… To jest bowiem kielich krwi mojej…”, gdyż w słowach tych najpełniej wyraża się ta moc, która pozwala im uobecnić ofiarę Chrystusa. Jan Paweł II mówił, że kapłani narodzili się w Wieczerniku i u stóp krzyża, na Kalwarii. W tym kontekście życie każdego kapłana jest nierozdzielnie związane z krzyżem Zbawiciela i winny je cechować: skromność, prostota, asceza, umartwienie, zdolność do ofiar oraz poświęceń, ustawiczna postawa ofiarna. Jednak Eucharystia jako powtórzenie ostatniej wieczerzy stanowi także antycypację uczty niebiańskiej, co wymaga kolejnych atrybutów osobowych kapłana: decyzyjności, dyspozycyjności, cierpliwości, „ustawicznej gotowości do drogi”, wychodzenia na opłotki tego świata, umiejętności podejmowania i prowadzenia dialogu z ludźmi.
- Powszechne kapłaństwo wiernych. Życie sakramentalne wiernych skierowane jest ku Eucharystii, w której „zawiera się całe duchowe dobro Kościoła” – sam Chrystus – trzeba, aby w planach i programach posługi duszpasterskiej zajmowała ona centralne miejsce i aby było w nich także miejsce na formowanie wiernych do czynnego i świadomego uczestnictwa w celebracji eucharystycznej.
- Liturgia Eucharystii. W czasie liturgii kapłan reprezentuje w sposób sakramentalny samego Chrystusa – Pasterza. Reprezentuje też cały Kościół. Kościół bez wyświęconego kapłana jest pozbawiony znaku obecności Chrystusa – Głowy. Nie ma jednak pięknej liturgii bez aktywnego uczestnictwa wiernych w czytanych tekstach i sprawowanych obrzędach. Czynności liturgiczne należą do całego Kościoła, a akcja liturgiczna to nie jest czynność indywidualna, prywatna, w której ksiądz może eksponować siebie. Bardzo ważne w tym zakresie jest przygotowanie dalsze i bliższe wiernych świeckich do udziału w Eucharystii.
- Przygotowanie dalsze do Eucharystii, stanowi chrześcijański styl życia i wierność na co dzień przykazaniu miłości. Pełne uczestnictwo we Mszy świętej winno wynikać z postawy harmonijnego współżycia z Bogiem i ludźmi.
- Przygotowanie bliższe do Eucharystii to modlitewne skupienie przed Mszą świętą w kościele. Nie można ulegać, jak stało się na zachodzie Europy, pokusie horyzontalizacji chrześcijaństwa, gdzie z racji pogłębienia więzi wspólnotowych serdeczne rozmowy w kościele przed Mszą świętą stają się ważniejsze niż modlitewne skupienie podczas celebracji.
III. Wnioski i postulaty pastoralne:
- Św. Jan Paweł II podkreślał, że wierni świeccy mogą mieć i często mają swoisty współudział w kapłaństwie hierarchicznym. Tak mówił o wiernych: „W jakiś sposób wskazywali mi drogę, pozwalali mi lepiej zrozumieć moją kapłańską posługę i pełniej nią żyć. Z licznych kontaktów ze świeckimi wiele korzystałem, wiele się od nich uczyłem”.
- Miłość do Eucharystii wiąże się z potrzebą szacunku wobec kapłanów. O tym powinni pamiętać zarówno wierni, jak i sami kapłani.
- Msza święta jest specyficznym obszarem spotkania kapłaństwa hierarchicznego z powszechnym kapłaństwem wiernych, podobnie w Akcji Katolickiej dokonuje się szczególne zespolenie w działaniu kapłana i wiernych Dotyczy to zwłaszcza kwestii apostolatu społecznego. Możliwości współdziałania są tutaj ogromne, a dotychczas wykorzystywane tylko częściowo.
Króluj nam Chryste! – ks. Roman
