Currenda 4/2021

(…) Grób jest miejscem, skąd ci, którzy tam wchodzą już nie wychodzą. Ale Jezus wyszedł dla nas, dla nas zmartwychwstał, aby wnieść życie tam, gdzie była śmierć, aby rozpocząć nową historię tam, gdzie na górze położono kamień. On, który odsunął kamień leżący u wejścia do grobu, może usunąć głazy, które zamykają serce. Nie poddawajmy się zatem rezygnacji, nie kładźmy kamienia na nadziei. Możemy i musimy żywić nadzieję, bo Bóg jest wierny. Nie zostawił nas samych, nawiedził nas: wszedł we wszystkie nasze sytuacje, w cierpienie, w udrękę, w śmierć. Jego światło oświetliło ciemności grobu: dziś chce dotrzeć do najmroczniejszych zakątków życia. Siostro, bracie, nawet jeśli pogrzebałeś nadzieję w swoim sercu, nie poddawaj się: Bóg jest większy. Mrok i śmierć nie mają ostatniego słowa. Odwagi, z Bogiem nic nie jest stracone!
Odwaga: to słowo w Ewangelii zawsze wypływa z ust Jezusa. Tylko raz wymawiają je inni, mówiąc do kogoś potrzebującego: „Odwagi, wstań, [Jezus] woła cię!” (Mk 10, 49). To On, Zmartwychwstały, podnosi nas potrzebujących. Jeśli jesteś słaby i kruchy w drodze, jeśli upadniesz, nie lękaj się, Bóg wyciąga do ciebie rękę i mówi ci: „Odwagi!”

Papież Franciszek, z homilii podczas Wigilii Paschalnej, 2020

KOMUNIKATY

►REFLEKSJE NAD SŁOWAMI PRYMASA TYSIĄCLECIA
KWIECIEŃ: Niech znamieniem naszego obcowania będzie radość Boża! Niech dom każdego z nas będzie domem radości Bożej, domem przyjaźni, życzliwości, dobroci i swojskości, gdzie nie pamięta się uraz i nie mówi się o doznanych krzywdach, bo panuje miłość, która wszystko zwycięża, zapomina i przebacza.

►KONKURSY

IX ARCHIDIECEZJALNY PRZEGLĄD POEZJI I PIEŚNI PATRIOTYCZNEJ
Kontynuując organizację Archidiecezjalnego Przeglądu Poezji i Pieśni Patriotycznej serdecznie zapraszamy dzieci i młodzież do udziału w IX edycji wydarzenia. Na zgłoszenia oczekujemy do końca kwietnia br. Do Przeglądu w kategorii pieśń mogą przystąpić soliści, zespoły wokalne oraz wokalno-instrumentalne maksymalnie 12 osobowe. Natomiast w kategorii poezja wykonawcy indywidualni. Tegoroczny Przegląd przeprowadzony będzie w formie online. Zadaniem uczestników Przeglądu jest nagranie prezentowanych utworów. Szczegóły związane z przygotowaniem nagrania zostały podane w Regulaminie.
Mamy nadzieję, że mimo panującej pandemii zachęcicie Państwo uczniów do wzięcia udziału w tym niecodziennym występie.
***
Informujemy, że zakończyliśmy przyjmowanie prac na konkurs plastyczno-fotograficzny ŚW. JÓZEF OPIEKUN I PATRON. Na konkurs wpłynęły 474 prace. Dziękujemy wszystkim za pomoc w przekazaniu informacji o konkursie, a nauczycielom i opiekunom także za przygotowanie dzieci i młodzieży do konkursu i przesłanie prac. Szczególne podziękowanie kierujemy do Autorów prac. Wyniki konkursu podane zostały na stronie internetowej Akcji Katolickiej Archidiecezji Poznańskiej.

►NOWENNA MIESIĘCY
Przed nami ósmy miesiąc naszej nowenny. W kwietniu o wstawiennictwo prosimy bł. Piotra Jerzego Frassatiego, dla którego Akcja Katolicka była prawdziwą szkołą formacji chrześcijańskiej i polem dla apostolatu. Nowennę Miesięcy zakończymy w maju. Towarzyszyć nam będzie Maryja, Królowa Apostołów. Tekst w załączeniu.

►ŚWIĘTO CHRZTU POLSKI 14 KWIETNIA
W 2019 r. ustanowiono dzień 14 kwietnia świętem państwowym, Świętem Chrztu Polski. Na podstawie badań historycznych, data ta jest uznana jako dzień narodzin Państwa Polskiego z racji przyjęcia przez Mieszka I chrztu. Jest to jedna z najważniejszych dat w historii Polski, która rozpoczęła chrystianizację naszej Ojczyzny i dała początek naszej państwowości. Bardzo prosimy o rozpropagowanie Święta Chrztu Polski wśród członków POAK, a także wśród rodzin, przyjaciół, znajomych, nauczycieli. Zamieśćmy informację o tym święcie w gablocie, wywieśmy w tym dniu flagę państwową.

►GODZINY PRACY BIURA
wtorek 13:00 ÷ 16:00
czwartek 13:00 ÷ 17:00

►NUMER KONTA BANKOWEGO DIAK
Bank PEKAO S.A. II/o Poznań 10 1240 1763 1111 0000 1812 9605

Ks. Jan ORZESZYNA, Katecheza IV / 2021:
Przygotowanie do udziału we mszy świętej i dziękczynienie po niej.
Streszczenie / DIAK Poznań.

I. Wprowadzenie:

„Eucharystia” to termin pochodzący z języka greckiego (εὐχαριστία, eucharistía), który oznacza dziękczynienie składane Bogu, natomiast „msza” to termin wywodzący się z języka łacińskiego (missa, ite missa est) i oznacza po prostu zakończenie, rozesłanie, wyjście z Jezusem w życie. Warto zastanowić się nad tym, jak najowocniej i najlepiej uczestniczyć w Eucharystii? Co należy zrobić, aby godnie przyjąć do swego serca Najświętszy Sakrament?

II. Rozważanie:
Jan Paweł II naucza, że „Kościół otrzymał Eucharystię od Chrystusa, swojego Pana, nie jako jeden z wielu cennych darów, ale jako dar największy, ponieważ jest to dar z samego siebie, z własnej osoby w jej świętym człowieczeństwie, jak też dar Jego dzieła zbawienia”. Jak piszą świadkowie w procesie beatyfikacyjnym i kanonizacyjnym, Jan Paweł II „nigdy nie zaniedbywał przygotowań do celebracji mszy świętej.

Warto pamiętać o tym, że msza święta, Eucharystia zaczyna się dużo wcześniej niż o ustalonej godzinie. Trzeba się do niej odpowiednio przygotować, podobnie jak to czynił Jan Paweł II. To przygotowanie zaczyna się już w domu, od decyzji – pójść czy nie iść na mszę świętą. To wszystko zależy przede wszystkim od osobistej wiary.
Praktyczne uwagi na temat przygotowania do niedzielnej mszy świętej dają duszpasterze parafii św. Stanisława Kostki w Poznaniu. Wychodząc na spotkanie towarzyskie czy na rodzinną uroczystość, każdy w jakiś sposób się przygotowuje. Podobnie trzeba przygotować się na niedzielną mszę świętą. Dzień wcześniej powinno się np. przeczytać fragmenty tekstów biblijnych, które będą czytane podczas niedzielnej mszy świętej. Są one zamieszczone w czasopismach katolickich, przekazywane przez radio i telewizję oraz dostępne w Internecie. Należy też pamiętać o odpowiednim i godnym stroju.

Bez wątpienia wskazane jest, aby na mszę świętą przyjść do kościoła wcześniej, żeby strząsnąć z siebie balast codzienności i mieć czas na wyciszenie. Jeśli ktoś wejdzie do kościoła, kiedy już trwa msza święta, to prawdopodobnie nie zdoła się wyciszyć, a tym bardziej wsłuchać w teksty czytań liturgicznych. A może być jeszcze gorzej, gdy ktoś z własnej winy spóźnia się na Eucharystię. Gdzie tu miejsce na szacunek do Chrystusa i całej wspólnoty obecnej na Eucharystii?

Przy wejściu do kościoła znajduje się kropielnica – naczynie z wodą święconą (jak wiemy inaczej to wygląda w czasie Covid-19). Wchodzący zanurza rękę w wodzie i czyni znak krzyża. Tym gestem przypomina sobie, że został ochrzczony, czyli oczyszczony z grzechów, oraz stał się dzieckiem Bożym. Święcona woda i znak krzyża przy wejściu do kościoła to także prywatny egzorcyzm, czyli prośba, aby zły duch odszedł od nas i nas nie kusił oraz nie przeszkadzał w spotkaniu ze Zbawicielem. Wykonując znak krzyża wodą święconą, warto modlić się w sercu: „Panie Jezu, proszę Cię, abyś teraz w Twoje imię obmył całe moje życie, abyś je oczyścił, bym, wchodząc w Twoją świętą przestrzeń, do miejsca, w którym przebywasz, wszedł też sercem do Twojego Królestwa Niebieskiego”.

Wchodząc do wnętrza świątyni, każdy klęka przed obecnym w tabernakulum Eucharystycznym Chrystusem i trwa przez chwilę w cichej modlitwie. Jan Paweł II zaleca, aby wtedy odmawiać różaniec. Uważał, że trzeba się duchowo nastroić i uświadomić sobie: Eucharystia – za co przychodzę podziękować? Najświętsza Ofiara – jak pragnę złączyć się z Ofiarą Jezusa? Ofiara Przebłagalna – za co pragnę przeprosić? Sakrament miłości – o co chcę prosić Miłość mojej miłości?

Komunia jest zwieńczeniem mszy świętej. Kiedy przyjmuje się Komunię Świętą, udział we mszy świętej staje się pełny. Sam Jezus mówi: „Kto spożywa Moje Ciało i pije Moją Krew, ma życie” (J 6, 54). Każdemu, kto przystępuje do komunii, powinno towarzyszyć przeświadczenie, że przyjęcie ciała Chrystusa zobowiązuje się do dawania świadectwa Jego obecności w codziennym życiu, zawsze i wszędzie.

Wiadomo, że warunkiem niezbędnym do godziwego przyjęcia Komunii Świętej jest stan łaski uświęcającej, zachowanie postu eucharystycznego i wzbudzenie sobie właściwej intencji. Kodeks prawa kanonicznego podaje: „Przystępujący do Najświętszej Eucharystii powinien przynajmniej na godzinę przed przyjęciem Komunii świętej powstrzymać się od jakiegokolwiek pokarmu i napoju, z wyjątkiem tylko wody i lekarstwa”. Przychodząc na Eucharystię, każdy z nas przynosi w tym właśnie poście swoje radości i smutki, pragnienia i nadzieje, które chce złożyć Bogu jako miłą dla niego ofiarę. Post ten jest także czasem łaski, w którym człowiek dobrowolnie rezygnuje z przyjemności tego świata, by móc być bliżej Boga.

Komunię należy przyjmować w pozycji stojącej lub klęczącej. Często zewnętrzne okoliczności celebrowanej mszy świętej lub stan zdrowia mają decydujący wpływ na postawę podczas przyjmowania Komunii Świętej. Z pewnością sposób jej przyjmowania nie może być powodem do rodzenia się antagonizmów, a nawet zgorszenia pobożnych wiernych. Niemniej jednak przy pozycji stojącej należy wykonać gest szacunku wobec Chrystusa Eucharystycznego poprzez przyklęknięcie przed przyjęciem Ciała Chrystusa.

Do Komunii Świętej można przystępować dwukrotnie w ciągu dnia pod warunkiem, że drugi raz ma miejsce podczas mszy świętej, na której jest się obecnym od samego początku. Słowo „Amen”, które wypowiadają wierni jako odpowiedź na „Ciało Chrystusa” oznacza wiarę w realną i rzeczywistą obecność Jezusa w białym chlebie, który poprzez konsekrację staje się prawdziwym Ciałem Chrystusa.

Po przyjęciu Komunii Świętej zalecane jest zarówno osobiste, jak i wspólnotowe dziękczynienie. Cisza jest sposobnością do wyrażenia Bogu wdzięczności za dar jego Boskiego chleba. Owa wdzięczność może również wyrażać się poprzez piękno pieśni o tematyce dziękczynnej oraz psalmów i hymnów wielbiących Boga.

Po komunii świętej następuje modlitwa własna kapłana. Modlitwa ta w zwięzły sposób wyraża podziękowanie Panu Bogu za wszelkie łaski otrzymane podczas mszy świętej, a zarazem jest prośbą, aby otrzymane łaski zaowocowały w sercach wszystkich zebranych. Nie jest to modlitwa samego kapłana, gdyż wierni na jej treść odpowiadają słowem „Amen”, co oznacza przyjęcie jej jako własnej modlitwy.

Kongregacja Sakramentów w instrukcji Eucharisticum mysterium podkreśla, że o zjednoczenie z Chrystusem wierny winien się starać nie tylko w czasie samego eucharystycznego obrzędu, ale powinien starać się przedłużać to zjednoczenie na dalsze chrześcijańskie życie. Trwanie w tym dziękczynieniu będzie łatwiejsze, jeśli się zacznie podczas mszy świętej, ale będzie kontynuowane przez jakiś czas na modlitwie, również po skończonej mszy świętej.

Jest rzeczą oczywistą, że nic nie zastąpi udziału we mszy świętej ani fizycznego przyjęcia Komunii Świętej. Zdarzają się jednak sytuacje, kiedy ktoś fizycznie nie jest w stanie przystąpić do komunii sakramentalnej, jak to miało miejsce np. podczas pandemii koronawirusa. W takiej właśnie sytuacji zawsze można się wzmocnić duchową komunią. Zaleca się ją szczególnie tym, którzy nie mogą uczestniczyć w mszy świętej (zwłaszcza niedzielnej). Należy pamiętać, że duchową komunię mogą przyjmować również wszyscy inni, także wówczas, gdy danego dnia uczestniczyli już lub zamierzają uczestniczyć w Eucharystii. Duchową komunię można praktykować kilka razy w ciągu jednego dnia. Właściwie „idealnie” byłoby trwać w niej nieustannie, a przynajmniej możliwie jak najczęściej.

Czym jest duchowa komunia? Jest ona duchowym i modlitewnym aktem, którego celem jest osiągnięcie takiego zjednoczenia z Jezusem (czy może lepiej: wejście w takie zjednoczenie), jakie daje przyjmowanie Go w sakramencie Jego ciała i krwi, ale poza sakramentalną przestrzenią.

Jak przyjmuje się duchową komunię? Zasadniczo duchowa komunia polega na wzbudzeniu w swoim sercu gorącego pragnienia zjednoczenia z Jezusem. Duchowa komunia jest wewnętrznym działaniem Chrystusa w Duchu Świętym. Ważnym elementem komunii duchowej jest silne i gorące pragnienie Eucharystii płynące z żywej wiary, ożywione miłością do Boga i bliźniego. Aktowi duchowej komunii można nadać formę swoistej „liturgii”: wzbudzić akt żalu (zakończony choćby „spowiedzią powszechną” lub „Panie, zmiłuj się”), przeczytać fragment Ewangelii (na przykład ten przypadający na dany dzień), pomodlić się Modlitwą Pańską, odmówić „Baranku Boży” i następnie w największym możliwym skupieniu zaprosić Jezusa do swojego serca. Ale duchowa komunia może być nieraz aktem bardzo krótkim, „szybkim”, a niemniej intensywnym, gdy w obliczu trudności, niebezpieczeństwa chcę jeszcze ściślej zjednoczyć się ze Zbawicielem.

Jakie są warunki przyjmowania duchowej komunii? Jeśli ktoś trwa w grzechu ciężkim (tzn. nie jest w stanie łaski uświęcającej), to ten fakt uniemożliwia mu zjednoczenie się z Bogiem, czy to w komunii sakramentalnej, czy przez jakikolwiek inny akt. Ciężki grzech stanowi tu realną i obiektywną przeszkodę dla takiego pełnego zjednoczenia. Warto więc rozróżnić między (możliwie pełną) duchową komunią a tęsknotą za zjednoczeniem z Jezusem w Eucharystii (komunia duchowa zawsze jest aktem tęsknoty za Eucharystią). Jeśli ktoś jest (tymczasowo, przez dłuższy czas lub stale) w stanie uniemożliwiającym mu przyjmowanie komunii sakramentalnej, to niejako „analogicznie” uniemożliwia mu to pełną duchową komunię. Wówczas lepiej byłoby uczciwie powiedzieć Jezusowi: „Tęsknię za Tobą! Chciałbym móc przyjąć Cię w Eucharystii! Mam w sobie wielki, straszny głód przyjmowania Cię w Twoim Ciele i Krwi! Pomóż mi Panie i spraw, aby przyszedł taki moment, w którym to będzie tylko możliwe”.

III. Wnioski i postulaty pastoralne:
❖ Należy podjąć starania, aby przeżywanie Eucharystii, nie było tylko zewnętrzną praktyką, pozbawioną duchowego i wewnętrznego przygotowania.
❖ Należy ze wszech miar zabiegać o to, aby należycie przeżywać tajemnice mszy świętej. Trzeba po prostu wiedzieć i rozumieć, co się naprawdę dzieje na ołtarzu, jaką część mszy w danej chwili odprawia kapłan.
❖ Warto także zainteresować się tym, jak na przestrzeni dziejów na różne sposoby podejmowano próby przed-stawienia w sztuce i poezji tajemnicy mszy świętej. Znamienne jest to, że z powodu jej harmonii, dramaturgii i piękna zachwyt nią wyrażali nawet niekatolicy. Mszę nazywano „słońcem cywilizacji łacińskiej”, „bijącym sercem całego życia i działalności katolickiej”, „klejnotem chrześcijaństwa, niebiańską perłą”, czy „najcenniejszym skarbem Kościoła”. Znany francuski teolog Paul Claudel pisał, że „to była najgłębsza i najwspanialsza poezja, najbardziej wzniosłe dzieło, jakie kiedykolwiek człowiek mógł spełnić. Nie mogłem nasycić się widokiem dramatu mszy świętej”.
❖ Uczestnicząc w liturgii mszy świętej, wierni winni mieć świadomość, że czczą Boga całą swoją istotą, nie tylko duszą, ale i ciałem. Stąd we mszy świętej występują poszczególne symbole i obrzędy oraz gesty, np. przyklękanie, pochylanie głowy i ciała, składanie lub podnoszenie rąk, postawa stojąca, angażowanie się w śpiewy i w odpowiedzi. Jakże często biorący udział we mszy świętej zajmują postawę niemych obserwatorów. Warto w katechezach parafialnych przybliżyć głęboką symbolikę rytu mszy świętej oraz wyjaśnić znaczenie części i modlitw liturgicznych, by owocnie przez dobre przygotowanie i dziękczynienie owocnie korzystać z daru Eucharystii.
❖ Każda msza święta kończy się tak, jak się zaczyna, czyli znakiem krzyża. Po końcowym błogosławieństwie można iść w pokoju do domu, ponieważ spotkaliśmy się z Chrystusem w Eucharystii i jesteśmy odnowieni, aby kontynuować swoją codzienną misję, którą Bóg nam powierzył. Msza święta ma więc ścisły związek z codziennym życiem. Nie jest oderwaną od codzienności celebracją.

Króluj nam Chryste! – ks. Roman

nr 4 kwiecień 2021 currenda s. 1

AK_Katecheza_2021_04_Currenda