Currenda 4/2022

Paschalne Triduum męki i zmartwychwstania Chrystusa
W dniach Wielkiego Tygodnia liturgia ze szczególną mocą podkreśla kontrast między światłem i ciemnościami, między życiem i śmiercią, ale nie pozwala nam wątpić w końcowy rezultat: chwałę Chrystusa zmartwychwstałego. (…)
Msza św. Krzyżma, stanowiąca poranne preludium Wielkiego Czwartku, zgromadzi (…) prezbiterów wokół ich biskupa. Podczas wymownej celebracji eucharystycznej, która zwykle odbywa się w katedrze diecezjalnej, zostanie pobłogosławiony olej chorych oraz olej katechumenów, a także poświęcony olej krzyżma. Obrzędy te symbolicznie ukazują pełnię kapłaństwa Chrystusowego oraz komunię kościelną, która powinna umacniać lud chrześcijański zgromadzony na ofierze eucharystycznej i ożywiany w jedności przez dar Ducha Świętego.
(…) po południu z wdzięcznym sercem obchodzić będziemy pamiątkę ustanowienia Eucharystii. Podczas Ostatniej Wieczerzy Jezus «umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował» (J 13, 1), i właśnie w momencie, kiedy Judasz przygotowywał się, by Go zdradzić i jego serce ogarnęły ciemności, miłosierdzie Boże triumfowało nad nienawiścią, a życie nad śmiercią (…)
Wielki Piątek jest dniem czytania opisu Męki i kontemplacji Krzyża. W nim objawiło się w całej pełni miłosierdzie Ojca. (…) po odczytaniu opisu Męki Pana, Kościół stawia w centrum liturgii Wielkiego Piątku adorację Krzyża, nie jako symbolu śmierci, lecz jako źródła autentycznego życia. W tym dniu, pełnym duchowego wzruszenia, dominuje nad światem krzyż Chrystusa, sztandar nadziei dla wszystkich, którzy z wiarą przyjmują jego tajemnicę we własnym życiu.
Rozważając tę nadprzyrodzoną rzeczywistość, wkroczymy w ciszę Wielkiej Soboty, by oczekiwać na chwalebny triumf Chrystusa w zmartwychwstaniu. Patrząc na grób, możemy zastanowić się nad tragedią ludzkości, która bez swego Pana musi doświadczać samotności i zniechęcenia. Człowiek wpatrzony w samego siebie czuje się odarty z wszelkiej nadziei w obliczu bólu, klęsk życiowych, a zwłaszcza wobec śmierci. Co mamy czynić? Trzeba czekać na zmartwychwstanie. Jak głosi stara tradycja ludowa, będzie wówczas z nami Maryja, Panna Bolesna i Matka złożonego w ofierze Chrystusa.
(…) w wielkosobotnią noc, podczas uroczystej wigilii paschalnej, «matki wszystkich wigilii», radosny śpiew przerwie milczenie: Exsultet. Jeszcze raz zostanie ogłoszone zwycięstwo Światła nad ciemnościami, Życia nad śmiercią, a Kościół radować się będzie ze spotkania ze swym Panem.

Jan Paweł II, Wielka Środa, 8.04.1998 r.

KOMUNIKATY

► REFLEKSJE NAD SŁOWAMI BŁ. EDMUNDA BOJANOWSKIEGO

KWIECIEŃ: „Z odradzającą się wiosną łączą się tajemnice Stworzenia – Wcielenia i Zmartwychwstania.”

► ŚWIĘTO CHRZTU POLSKI 14 KWIETNIA 2022
Od 2019 roku dzień 14 kwietnia jest świętem państwowym, Świętem Chrztu Polski. Bardzo prosimy o wywieszenie flagi państwowej oraz zamieszczenie informacji o tym wydarzeniu w gablocie. Materiały można znaleźć na stronie http://swietochrztu.pl/
Na podstawie badań historycznych, data ta jest uznana jako dzień narodzin Państwa Polskiego z racji przyjęcia przez Mieszka I chrztu. Jest to jedna z najważniejszych dat w historii Polski, która rozpoczęła chrystianizację naszej Ojczyzny i dała początek naszej państwowości.

► UROCZYSTOŚĆ ŚW. WOJCIECHA 23 KWIETNIA 2022
W sobotę, 23 kwietnia obchodzimy uroczystość św. Wojciecha, patrona Polski i patrona Akcji Katolickiej w Polsce. Zachęcamy wszystkich członków Akcji Katolickiej do modlitwy za wstawiennictwem św. Wojciecha. Zachęcamy także do udziału w głównych uroczystościach ku czci św. Wojciecha w Gnieźnie w niedzielę, 24 kwietnia.

► POST i MODLITWA W INTENCJI POKOJU
Trwa modlitwa sztafetowa wraz z indywidualnym postem w intencji pokoju na Ukrainie i na świecie. Przezcały okres Wielkiego Postu odmawiamy modlitwę Jana Pawła II o dar pokoju, natomiast wyznaczone w danym dniu osoby lub POAK-i podejmują też w tej intencji indywidualnie post, np. o chlebie i wodzie lub post ścisły.

Do końca marca zbieramy też kosmetyki i środki higieny (nowe) dla kobiet i dzieci ukraińskich (zamiast darów rzeczowych można przekazać na ten cel pieniądze na konto AK z dopiskiem Ukraina).

► ZJAZD REJONOWY AKCJI KATOLICKIEJ
Informujemy, że planujemy zorganizowanie Zjazdu Rejonowego w sobotę, 14 maja br. w parafii pw. Najświętszego Serca Jezusa w Środzie Wlkp. Szczegóły w następnej currendzie.

► GODZINY PRACY BIURA DIAK
wtorek 13:00 ÷ 16:00
czwartek 13:00 ÷ 17:00

► NUMER KONTA BANKOWEGO DIAK
Bank PEKAO S.A. II/o Poznań
10 1240 1763 1111 0000 1812 9605

ks. Jan BARTOSZEK, Katecheza IV / 2022:
Sposób sprawowania i uczestniczenia w Eucharystii oddziaływaniem apostolskim.

Streszczenie / DIAK Poznań.

I. Z życia wzięte:
Zegarek i Eucharystia. Tym, co Kościół posiada najcenniejszego, jest Eucharystia. Jest ona sercem Kościoła. Cały zbiór przeróżnych modlitw, jakie znajdują się w skarbcu Kościoła, choćby najpiękniejszych, nie może jej zastąpić. Czas pandemii pozwolił na nowo wielu wierzącym odkryć to, co znajdujemy w nauczaniu Kościoła: że Eucharystia jest źródłem i szczytem życia każdego chrześcijanina. Jeżeli zapomnimy, o co tak naprawdę chodzi w Eucharystii, będziemy się zastanawiali, jak długo jeszcze ona będzie trwać i patrząc na zegarek, będziemy się denerwowali, że wszystko tak się przeciąga. Eucharystia wymaga godnego sprawowania i zaangażowanego w niej uczestnictwa.

II. Rozważanie:

1. Zakochać się w obrączce czy w osobie? Właściwe i pogłębione rozumienie Eucharystii powoduje, że kiedy ją sprawujemy i w niej uczestniczymy, wchodzimy w relację miłości, która nie pozwala nam być już tymi samymi ludźmi. Nie zatrzymujemy się wówczas tylko i wyłącznie na tym, co zewnętrzne, na znakach i gestach. Gdy człowiek zatrzymuje się tylko na tym co zewnętrzne wówczas, jest podobny do tego, kto zakochał się w obrączce ślubnej, a nie w osobie, której obrączkę ofiarował.

2. Odrobina historii. Uczestnictwo w niedzielnej Mszy świętej dla pierwszych chrześcijan było czymś naturalnym i wynikało z potrzeby serca. W relacji Dziejów Apostolskich (20, 7) czytamy, że uczniowie Chrystusa w pierwszym dniu po szabacie zbierali się „na łamanie chleba”. O potrzebie kontynuowania takiej praktyki przypomina List do Hebrajczyków: „Nie opuszczajmy naszych wspólnych zebrań, jak się to stało zwyczajem niektórych, ale zachęcajmy się nawzajem […]” (Hbr 10, 25). Nauka Dwunastu Apostołów (Didache 14, 1) również zawiera zachętę: „W dzień Pański gromadźcie się, łamcie chleb i czyńcie dzięki […]”. Męczeńska śmierć, poniesiona za udział w Eucharystii, stanowi piękne świadectwo, że w pierwszych wiekach chrześcijaństwa nie było potrzebne formułowanie specjalnego nakazu odnośnie do uczestnictwa w niedzielnej Mszy świętej. W 304 roku w Abitenie czterdziestu dziewięciu chrześcijan zostało skazanych na śmierć właśnie za to, że gromadzili się na niedzielnej Eucharystii. Lektor Emeritus, świadomy grożącego mu wyroku śmierci, wobec prokonsula Anulinusa złożył wyznanie: „Nie możemy żyć bez sprawowania celebry dnia Pańskiego”. Podobnie Wiktoria, zapytana o powody złamania zakazu uczestnictwa w Eucharystii, zdecydowanie odpowiedziała: uczestniczyłam w zgromadzeniu, ponieważ jestem chrześcijanką”.
Sprawujący Eucharystię pamiętali również o tych, którzy nie mogli w niej uczestniczyć, przynosząc Komunię Świętą chorym, osobom starszym, uwięzionym za wiarę.
Kościół w pierwszych wiekach przypominał o uczestnictwie w niedzielnej Mszy Świętej jako duchowej potrzebie. Dopiero później, w obliczu zobojętnienia lub zaniedbań niektórych wiernych, zaczął jednoznacznie nauczać o obowiązku uczestniczenia w niedzielnej Mszy Świętej i wydawać w tej sprawie stosowne przepisy kanoniczne. Między innymi synod w Elwirze (300 r.): „Jeśli ktoś w mieście przez trzy niedziele nie przyjdzie do kościoła, niech na pewien czas zostanie poza [społecznością wiernych], aby było wiadomo, że został ukarany” (kanon 21). Synod w Agde (506 r.) upomina: „W niedzielę wierni powinni brać udział w całej Mszy Świętej, nie odważając się wychodzić z kościoła przed błogosławieństwem kapłana”.

3. Eucharystia po pandemii. Odrodzenie życia chrześcijańskiego w każdej wspólnocie parafialnej w dużej mierze zależy od odkrycia wielkiego daru Eucharystii, od ducha wiary i adoracji. Jeśli w nauczaniu, przepowiadaniu i życiu nie zdołamy ukazać więzi między codziennym postępowaniem i Eucharystią, wierni nie będą przykładać wagi do częstego w niej udziału. Także osobisty przykład kapłana celebrującego ma tutaj podstawowe znaczenie, choć oczywiście nie chodzi o to, by cokolwiek czynić na pokaz.

4. Eucharystia – równowaga między przeżywaniem a działaniem. Ważne jest zachowanie równowagi pomiędzy aspektem społecznym Eucharystii, czyli tym, co pisał św. Jan Ewangelista, że Pan Jezus wziął misę z wodą i umył nogi apostołom (aspekt bardzo akcentowany w rozumieniu współczesnym), a właściwym przeżywaniem obecności Chrystusa pod postaciami eucharystycznymi. Święty Pius X pisał: „Daleko od tabernakulum każde dzieło opiera się na piasku, każdy najpiękniejszy entuzjazm miłosierdzia wysycha i gaśnie”.

III. Wnioski i postulaty pastoralne:
Apostolskie oddziaływanie Eucharystii wyrażające się w sposobie sprawowania i uczestnictwa w niej, zależne jest od rozumienia celebrowanych misteriów.

• Msza święta wymaga odpowiedniego przygotowania, zarówno w wymiarze intelektualnym, jak i duchowym.
  Zaleca się, aby wcześniej zapoznać się z czytaniami wchodzącymi w skład liturgii słowa, a także być w stanie
  łaski uświęcającej, aby jak najpełniej uczestniczyć w tej wielkiej tajemnicy Bożej miłości.
• Na właściwe przeżywanie Eucharystii ma również wpływ jej odpowiednia oprawa, ale przede wszystkim świadomość, że jest ona miejscem spotkania z żywym Bogiem we wspólnocie Kościoła. Jeżeli pozwolimy sobie
  na bezmyślność i rutynę w przeżywaniu Mszy świętej w zarówno w odniesieniu do osób duchownych jak i świeckich, to samych siebie pozbawimy radości i fascynacji największym na tej ziemi darem Boga.
• Ukazanie liturgicznego bogactwa Eucharystii domaga się katechezy liturgicznej jako mistagogii (mistagogia –
  pojęcie religijne oznaczające wprowadzanie w misterium – duchową tajemniczą rzeczywistość). Taka katecheza
  powinna zadbać o wprowadzenie wiernych w znaczenie znaków zawartych w obrzędach. To zadanie jest szczególnie pilne w naszych czasach, mocno nacechowanych techniką, w których grozi utrata zdolności rozumienia znaków i symboli. Zadaniem tej katechezy jest nie tyle informować, ile wzbudzić i kształtować
  wrażliwość wiernych,
• W szczególności, gdy chodzi o związek pomiędzy ars celebrandi a actuosa participatio (sztuka celebracji a
  prawdziwe uczestnictwo w liturgii) należy nade wszystko stwierdzić, że «najlepszą katechezą o Eucharystii jest
  sama Eucharystia dobrze celebrowana” (SCar 64).

Króluj nam Chryste! – ks. Roman

Wielki Post A.D. 2022 – Droga Krzyżowa
Prośba o pokój – ks. Grzegorz Sprysak CSMA / www.michalici.pl
Drogi krzyżowe nawiązują do egzystencji człowieka…
O czym teraz myśli przeciętny człowiek? O wojnie!

Stacja I: Jezus na śmierć skazany
Wkraczają wojska, latają rakiety, bije artyleria. Skoczna piosenka grzmiała: „w metrze i w swetrze – kochaj mnie”.
W Kijowie i innych miejscach pewnie by dzisiaj brzmiała „w metrze i w swetrze – ocal mnie”. Człowiek skazał z pychy Jezusa. Taka sama pych skazała na tułaczkę, śmierć i strach Ukraińców. Panie ocal mnie przed pychą.

Stacja II: Jezus bierze krzyż na swoje ramiona
Jezus wiedział, że tak trzeba. Za naszą wschodnią granicą wiedzą, że tak trzeba. Trzeba bronić Ojczyzny. Krzyż wojny może budzić wstręt nienawiść do drugiego. Taka nienawiść trwa długo i nie buduje. Trudno jest wybaczać, ale warto dźwignąć ten krzyż. Panie ocal mnie przed nienawiścią.

Stacja III: Pierwszy upadek pod krzyżem
Tak dużo czytam o tej wojnie, ze w zasadzie się nie modlę. Usłyszałem od młodego człowieka. Na początku pytał co może zrobić dla Ukrainy. To pierwszy upadek. Modlitwa więcej da niż siedzenie nosem w ekranie komputera. I na oczy zdrowiej. Panie ocal mnie przed czczą ciekawością.

Stacja IV: Pan Jezus spotyka swoją Matkę
Matki żołnierzy. Płaczą, boją się o synów. Po każdej stronie konfliktu. Ich synowie giną, bo ktoś chce w historii zaistnieć. Wiele znaków krzyża, modlitw i łez. Wojna spłukana jest morzem łez matek. Panie daj mi szacunek do łez każdego człowieka.

Stacja V: Szymon Cyreny
Wielu pomaga. Nawet w małych mieszkaniach pojawiają się rodziny Ukraińskie. W drugim jest Chrystus. Morze darów, tłum darczyńców. To buduje. Szymon był przymuszony. My też – informacją z wojny. Szymon uczuł odruch broni Rzymian. My odczuwamy odruch serca. Panie dodaj sił tym, który tak ofiarnie pomagają.

Stacja VI: Weronika ociera twarz Jezusowi
Mężna kobieta. Mężne kobiety, które przez kilka dób niosą swoje małe dzieci w stronę miejsca gdzie jest pokój. Mężne kobiety wykonujące służbę w armii. Mężne kobiety, które modlą się za swoich mężów, którzy bronią Ojczyzny. Panie pomóż mi jeszcze bardziej szanować postawę kobiet.

Stacja VII: Drugi upadek pod krzyżem
Nienawiść może zasłonić oczy naklejką chęci zemsty. Tak to działa. Tylko, ze do niczego nie prowadzi. Przebaczyć nie znaczy zapomnieć. Ba mówić, że się zapomniało, gdy doszło do wielkich krzywd, to kłamstwo. Przebaczyć to znaczy nie czuć urazy bo miłość jest ponad tym. Panie ucz mnie Twojej miłości. Tak trudno jest być Twoim uczniem. Ale jak pięknie.

Stacja VIII: Jezus spotyka płaczące niewiasty
Nie pamiętam tylu płaczących kobiet. Straciły domy, bliskich, ojczyznę. Płaczą z troską myśląc o przyszłości swoich dzieci. Jezus pocieszał płaczące kobiety. I dalej jest pocieszeniem. Od Ukrainki usłyszałem „Bóg ponad tym wszystkim”. Panie daj mi słowa, które będą pociechą dla płaczących.

Stacja IX: Trzeci upadek pod ciężarem krzyża
Brak tchu, brak snu, ciągły strach. Jest trudno. Końca strachu, ciężaru, cierpienia nie widać. I ta ogromna bezsilność. Myśl: „to jeszcze nie koniec. Może jeszcze zwyciężyć”. Jezus pokonał śmierć, a tak wielu sytych, wyspanych nie chce pokonać życia. Tam, za naszą wschodnią granicą, chcą zwyciężyć. Chcą żyć. Panie pomóż mi iść do tych, których boli życie ze Słowem Życia.

Stacja X: Jezus z szat obnażony
Naga prawda: w wojnie nie ma nic dobrego! Obnażone kłamstwa, chore ambicje malowane krwią niewinnych. Panie daj pokój światu!

Stacja XI: Jezus do krzyża przybity
Krzyż. Belka w górę jak rakieta, która ma zadać ból. Belka w bok jak kierunek wskazani ucieczki: tam gdzie spokojnie. Zadane rany. Te fizyczne się zagoją prędzej niż później. Te psychiczne będą rozdrapywać trudne wspomnienia. Jezus na krzyżu rozgląda się i przebacza temu, który skłania się ku Niemu. Panie pomóż mi zauważać tych, którzy chcą się nawracać.

Stacja XII: Jezus umiera na krzyżu
Śmierć w ekranie telewizora każdego dnia powszednieje. Jeszcze jedna dziura po bombie, rakiecie w budynku. Jeszcze jedna plama krwi. Nie powszednieje pamięć i gest pomocy. Panie weź do swojego Królestwa tych, którzy oddają życie w tym szaleństwie.

Stacja XIII: Jezus z krzyża zdjęty
Świat myślał, ze kilka dni i będzie po wszystkim. Nie jest. Przyjaciele pamiętali o Jezusie zawsze. Nawet po tym, jak na krzyżu przyszedł ostatni ziemski oddech. Na tym polega przyjaźń, że przekracza czas tego świata. Panie daj wybaczyć i pomóż żeby pamięć nie była pożywką dla nienawiści.

Stacja XIV: Jezus do grobu złożony
Pogrzebane nadzieje na dom, rodzinę, szczęśliwe patrzenie jak dzieci dorastają w rozwijającym się kraju. To jest bolesne. Wystarczy posłuchać matek, które uciekły przed wojną. Nadzieja jak spojrzenie w przyszłość w oczekiwaniu, że będzie dobrze jest często trudna. Pomaga wiara i miłość. Panie daj nadzieję tym, którym odebrano dom.

Drogi krzyżowe prowadzą nas bolesną droga. Tym, który mieli władze wydawało się, że to już koniec. To był początek wzrostu Wiary Nadziei Miłości. Pomódlmy się o pokój w Ukrainie: Ojcze nasz…

nr 4 kwiecień 2022 currenda s. 1

AK_Katecheza_2022_04_Currenda