CURRENDA 5/2014

(Kobiety) … Zastają pusty grób, nie ma ciała Jezusa, wydarzyło się coś nowego, ale to wszystko niczego jeszcze nie wyjaśnia: rodzi pytania, wprawia w zakłopotanie, nie dając odpowiedzi. I oto dwaj mężczyźni w lśniących szatach mówią: „Dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Nie ma Go tutaj; zmartwychwstał” (Łk 24, 5-6). To, co było prostym gestem, aktem dokonanym niewątpliwie z miłości – udanie się do grobu – teraz przemienia się w zdarzenie, w wydarzenie, które naprawdę zmienia życie. Nic nie jest już takie jak wcześniej, nie tylko w życiu tych kobiet, ale także w naszym życiu i w dziejach ludzkości. Jezus nie pozostał martwy, zmartwychwstał, Żyje! Nie powrócił po prostu do życia, ale jest samym życiem, bo jest Synem Bożym, jest Żywy (por. Lb 14, 21-28; Pwt 5, 26; Joz 3, 10). Jezus nie należy już do przeszłości, ale żyje w teraźniejszości i jest ukierunkowany ku przyszłości, jest wiecznym „dzisiaj” Boga. I tak nowość Boga ukazuje się oczom kobiet, uczniów, nas wszystkich: jako zwycięstwo nad grzechem, złem, śmiercią, nad tym wszystkim, co gnębi życie i czyni je mniej ludzkim. To właśnie jest orędzie skierowane do mnie, do ciebie, droga siostro i drogi bracie. Jakże często po-trzebujemy, aby Miłość nam powiedziała: dlaczego szukacie żyjącego wśród umarłych? Problemy, troski dnia powszedniego sprawiają, że skłonni jesteśmy zamknąć się w sobie, w smutku, zgorzknieniu… a tam jest śmierć. Nie szukajmy tam, Tego, który żyje!
Zgódź się więc, aby zmartwychwstały Jezus wszedł w twoje życie, przyjmij Go jak przyjaciela, z ufnością: On jest życiem! Jeśli dotąd byłeś od Niego daleko, zrób mały krok – przyjmie cię z otwartymi ramionami. Jeśli jesteś obojętny – zaryzykuj: nie rozczarujesz się. Jeśli zdaje ci się, że trudno za Nim iść, nie lękaj się, powierz się Jemu, bądź pewien, że On jest blisko ciebie, jest z tobą i obdarzy cię pokojem, którego szukasz, i siłą, by żyć tak, jak On chce.

Fragment homilii papieża Franciszka wygłoszonej podczas liturgii Wigilii Paschalnej, Bazylika Św. Piotra, 30 marca

 KOMUNIKATY

KANONIZACJA PAPIEŻY
Przed nami wielkie dni: najpierw radość zmartwychwstania Pana naszego Jezusa Chrystusa, a tydzień później bardzo podniosła chwila. Dwaj wielcy papieże: Jan XXIII i Jan Paweł II zostaną ogłoszeni świętymi. Trwając w dziękczynieniu Bogu za dar ich pontyfikatów włączmy się w uroczystości parafialne i diecezjalne.
Członkowie Akcji Katolickiej wyrażą Bogu swoje dziękczynienie za posługę i nauczanie nowych Świętych podczas tegorocznych Zjazdów rejonowych.

ZJAZD REJONOWY W RYCZYWOLE – sobota, 10 maja 2014 r.
Serdecznie zapraszamy na kolejny Zjazd Rejonowy w sobotę, 10 maja br.Spotkanie rozpocznie Msza św. o godz. 10.00 w kościele pw. św. Mikołaja w Ryczywole, ul. Ks. Stepczyńskiego 1.
Po Eucharystii zaplanowany jest m. in. wykład, zwiedzanie wystawy oraz wspólny posiłek. Zjazd zakończy nabożeństwo majowe ok. godz. 15.00.
Serdecznie zapraszamy członków Akcji Katolickiej z rodzinami, kandydatów i sympatyków naszego stowarzyszenia, szczególnie z okręgu szamotulskiego i okolic.
Ze względów organizacyjnych prosimy o zgłoszenie uczestników do 30 kwietnia br. Zgłoszenia można dokonać telefonicznie do prezesa POAK p. Seweryny Woźniak tel. 67/28 37 396 lub 788 770 138 oraz pocztą elektroniczną sewerynaw@op.pl Koszt uczestnictwa wraz z posiłkiem wynosi 15 zł.

II ARCHIDIECEZJALNY PRZEGLĄD POEZJI I PIEŚNI PATRIOTYCZNEJ
Serdecznie zapraszamy do udziału w II Archidiecezjalnym Przeglądzie Poezji i Pieśni Patriotycznej. Regulamin Przeglądu znajduje się na stronie www.poznan.ak.org.pl . Przegląd posiada charakter konkursu, dlatego zalecany jest etap szkolny. O dacie i godzinie przesłuchania uczestnicy zostaną poinformowani mailowo lub telefonicznie.

ŚWIĘTO 3 MAJA
Zachęcamy do modlitwy w intencji naszej Ojczyzny mając w pamięci słowa Jana Pawła II Ojczyzna jest naszą matką ziemską. Polska jest matką szczególną. Niełatwe są jej dzieje, zwłaszcza na przestrzeni ostatnich stuleci. Jest matką, która wiele przecierpiała i wciąż na nowo cierpi. Dlatego też ma prawo do miłości szczególnej.

ROCZNICE ŚWIĘCEŃ KAPŁAŃSKICH
W maju kolejne rocznice święceń obchodzą kapłani. Pamiętajmy o nich w naszych modlitwach, szczególnie otoczmy nią asystentów Parafialnych Oddziałów Akcji Katolickiej oraz Asystenta Diecezjalnego.

DO NABYCIA W BIURZE DIAK

• Wydawnictwa z serii Biblioteka DIAK Poznań
• W TROSCE O CZŁOWIEKA I DOBRO WSPÓLNE

DYŻUR KSIĘDZA ASYSTENTA
Drugi czwartek miesiąca 15.15 – 16.15 lub po uzgodnieniu telefonicznym: 691 026 140

GODZINY PRACY BIURA DIAK
wtorek 14.30 ÷ 18.00
czwartek 13.00 ÷ 17.00

DYŻUR SKARBNIKA ZARZĄDU DIAK
ostatni czwartek miesiąca 16.30 ÷ 17.30

NUMER KONTA BANKOWEGO DIAK
Bank PEKAO S.A. II o. Poznań
10 1240 1763 1111 0000 1812 9605

Słowo ks. Asystenta
Katecheza 6:

Chrystus w relacji do swoich prześladowców

Które fragmenty Pisma Świętego są podstawą nauczania Kościoła o relacji wobec prześladowców?

W Biblii znajdziemy wiele fragmentów na ten temat. Najważniejsze z nich to:
– Mt 5, 11 („Błogosławieni jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was, i gdy z mego powodu mówią kłamliwie wszystko złe na was”),
– Mt 5, 38–39.43–47 („Miłujcie waszych nieprzyjaciół i módlcie się za tych, którzy was prześladują”),
– Mt 6,12 („Ojcze nasz …, przebacz nam nasze winy, jak i my przebaczamy tym, którzy przeciw nam zawinili”),
– Łk 23, 33–34 („Ojcze przebacz im, bo nie wiedzą, co czynią”),
– Dz 7, 59–60 („Panie, nie poczytaj im tego grzechu”),
– Rz 12, 14.17 („Błogosławcie tych, którzy was prześladują!”),
– Rz 12, 21 („Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj”),
– 1 Kor 4, 12–13 („Błogosławimy, gdy nam złorzeczą, znosimy, gdy nas prześladują”).

Jakie są najistotniejsze odniesienia Chrystusa w stosunku do Jego prześladowców?

Można wyróżnić kilka:
– Jezus nie waha się odważnie napominać tych, którzy występowali przeciw niemu;
– choć nie lęka się narazić na ich gniew i prześladowanie, to jednak unika konfrontacji z nimi;
– nie wchodzi też w żaden dialog z prześladowcami, widząc ich zatwardziałość i złą wolę;
– Chrystus nie oczekuje od swoich uczniów odpowiedzi mieczem na miecz, przeciwnie, broni prześladowców przed przemocą ze strony swoich uczniów.

Czego wymaga Chrystus od swoich uczniów w kontekście prześladowców?

Jezus wymaga, abyśmy wybaczyli krzywdy, i rozciąga przykazanie miłości na wszystkich nieprzyjaciół. Mówi, że jest to nakaz Nowego Prawa (por. Mt 5, 43–44; GS, nr 28).
Z czego wynika konieczność wybaczenia wszystkim, nawet nieprzyjaciołom?
Konieczność ta wynika z tego, że Bóg Ojciec jest początkiem i celem wszystkich ludzi. Wszyscy jesteśmy powołani, aby być braćmi. Chrześcijańskie odniesienie do bliźniego wyznacza przede wszystkim Osoba, przykład i nauczanie Chrystusa. Przebaczenie świadczy o tym, że w świecie jest obecna miłość potężniejsza niż grzech. Stanowi ono też pod-stawowy warunek pojednania.

Czy nie mniej naturalna od pragnienia miłości jest reakcja niechęci czy nawet wrogości, kiedy właśnie z tymi reakcjami oraz agresją wobec nas spotykamy się na co dzień?

Tak, to prawda. Zasada „oko za oko, ząb za ząb” jest bardzo często pierwszą, naturalną reakcją człowieka skrzywdzonego. Konieczność przebaczenia naszym krzywdzicielom, miłość nieprzyjaciół i prześladowców to najtrudniejsze chyba przesłanie Ewangelii. Odpowiedź na pytanie, jak mamy postępować wobec prześladowców, jest już trudna na płaszczyźnie teoretycznej, a jeszcze trudniejsza w praktyce. Aby umieć miłować nieprzyjaciół, trzeba przylgnąć do Chrystusa i od Niego uczyć się tej postawy. Niejednokrotnie trzeba pokornie o tę łaskę prosić. Przykazanie miłości jest najważniejszym ze wszystkich przykazań i stanowi wręcz znak rozpoznawczy chrześcijan (por. J 13, 35).

Jak ma się przebaczenie do sprawiedliwości?

Wzajemne przebaczenie nie powinno eliminować potrzeby sprawiedliwości ani tym bardziej zamykać drogi prowadzącej do prawdy. Przebaczenie nie przekreśla sprawiedliwości. Dobrem zwyciężającym zło jest nie tylko przebaczenie; jest nim także sprawiedliwość. Sprawiedliwość i prawda stanowią konkretne wymogi pojednania. Przebaczając, nie rozgrzeszam sprawcy. Może uczynić to tylko Jezus Chrystus. Nie zwalniam też sprawcy z odpowiedzialności. Poza tym trzeba odróżnić błąd, który zawsze winno się odrzucać, od błądzącego, który wciąż zachowuje godność osoby, nawet jeśli popełnił błąd.

Czy przebaczenie prześladowcom i miłość do nieprzyjaciół nie oznaczają biernego przyzwolenia na zło?

Takie wątpliwości są zrozumiałe. Trzeba jednak odpowiedzieć na nie negatywnie. Przebaczenie nie jest przyzwoleniem na zło, lecz dążeniem do tego, by zło zwyciężyć w jedyny skuteczny sposób, to znaczy dobrem.

Pytania, dyskusja:

1. Czy nie ma w moim życiu kogoś, w kim widzę swego krzywdziciela, prześladowcę? Jaka jest moja po-stawa wobec niego?
2. A może ja jestem dla kogoś niesprawiedliwy? Czy nie zdarza się mi krzywdzić innej osoby myślą, mową lub czynem?
3. Na ile moje osobiste przeżywanie wiary opartej na Ewangelii pomaga mi w miłości nieprzyjaciół?
4. Czy modlę się systematycznie za swoich nieprzyjaciół?
5. Jakie sfery życia społecznego i politycznego w Polsce szczególnie potrzebują dzisiaj pojednania? Jaka jest w tym moja rola?

Ks. Krzysztof

2014 maj currenda