Currenda 6/2020
24 maja 2020|21:56
(…) Kościół w Polsce miał wielki wkład w starania o wprowadzenie uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa do kalendarza liturgicznego. Był to wyraz głębokiego pragnienia, aby wspaniałe owoce, jakie przynosiła ta pobożność, pomnażały się w życiu wiernych w całym Kościele. I tak się też dzieje. Jakże winniśmy wdzięczni być Bogu za wszystkie łaski, których doznajemy za sprawą Serca Jego Syna! (…) Miłość zawsze kojarzy się z sercem. Apostoł skojarzył ją właśnie z tym Sercem, które na Golgocie zostało przebite włócznią setnika. W Nim objawiła się do końca miłość, którą Ojciec odwieczny umiłował świat. Umiłował tak, że «Syna swego Jednorodzonego dał» (J 3, 16). W tym przebitym Sercu znalazł zewnętrzny wyraz ten wymiar miłości, który jest większy od jakiejkolwiek miłości stworzonej. W Nim objawiła się miłość zbawcza i odkupieńcza. Ojciec – jak czytamy – «swego Syna (…) dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne» (por. J 3, 16). I dlatego św. Paweł pisze: «zginam moje kolana przed Ojcem, od którego bierze nazwę wszelkie ojcostwo na niebie i ziemi» (por. Ef 3, 14) – zginam, ażeby wyrazić wdzięczność za objawienie miłości Ojca w odkupieńczej śmierci Syna. Zginam kolana zarazem, ażeby Bóg «według bogactwa swej chwały sprawił w was przez Ducha swego wzmocnienie siły wewnętrznego człowieka» (Ef 3, 16). Bo serce to właśnie «człowiek wewnętrzny». Serce Syna Bożego staje się dla Apostoła źródłem mocy wszystkich ludzkich serc. To wszystko zostało wspaniale oddane w wielu wezwaniach Litanii do Serca Pana Jezusa.
św. Jan Paweł II Zakopane, 6 czerwca 1997 r.
►REFLEKSJE NAD SŁOWAMI PRYMASA TYSIĄCLECIA
CZERWIEC: Drobne i nieznaczne dokonania mogą nas uczynić wielkimi, podczas gdy wielkie mogą nas upodlić, jeśli są źle wykonane.
►KONKURS PLASTYCZNO-LITERACKI DLA DZIECI I MŁODZIEŻY
Bardzo serdecznie dziękujemy wszystkim, którzy zain-teresowali się konkursem plastyczno-literackim. Decyzje jury zamieszczone zostaną na stronie internetowej.
►CZAS PANDEMII
W dalszym ciągu stosujemy się do wytycznych władz państwowych i sanitarnych oraz dekretów metropolity poznańskiego. Informujemy – po konsultacji z Kurią Metropolitalną, na podstawie uchwały Zarządu DIAK, że wszyscy prezesi, którym skończyła się lub skończy się kadencja w czasie trwającej pandemii pełnić będą swoją funkcję do czasu zniesienia obostrzeń. Jednocześnie prosimy, by jak tylko pojawi się możliwość zwołania zebrania POAK niezwłocznie przeprowadzić wybory dwóch kandydatów na prezesa i stosowną dokumentację przesłać do biura Akcji Katolickiej.
Zapraszamy też do codziennej modlitwy w intencji powstrzymania epidemii koronawirusa w Polsce, Europie i na całym świecie oraz za wszystkich, którzy angażują się w te działania.
Pamiętajmy również o materialnym wsparciu naszych parafii oraz wsparciu wydawnictw katolickich.
►OGÓLNOPOLSKA PIELGRZYMKA AKCJI KATOLICKIEJ
Zaplanowana w dniach 19-20.06.2020 Ogólnopolska Pielgrzymka Akcji Katolickiej na Jasną Górę zostaje odwołana w tradycyjnej formie.
Akcyjne spotkanie na Jasnej Górze z udziałem niewielkiej reprezentacji odbędzie się tylko wieczorem w piątek, 19.06.2020 r. Rozpocznie je o godz. 20:00 Msza Św. pod przewodnictwem Biskupa Mirosława Milewskiego a po niej Apel Jasnogórski z rozważaniem Asystenta Krajowego. Wszystkich członków Akcji Katolickiej zapraszamy w tym czasie do duchowej łączności poprzez transmisję w TV Trwam.
►DZIĘKCZYNIENIE W 24 ROCZNICĘ REAKTYWOWANIA AKCJI KATOLICKIEJ ARCHIDIECEZJI POZNAŃSKIEJ
Serdecznie zapraszamy w sobotę, 27 czerwca br. o godz. 10:00 do katedry poznańskiej na Mszę św., podczas której będziemy dziękować Bogu za reaktywowanie (24 czerwca 1996 r.) Akcji Katolickiej w naszej Archidiecezji. Po Eucharystii odbędzie się zebranie Rady DIAK (jeśli nie będą zniesione obostrzenia pozostaniemy w katedrze). Spotkanie zakończymy nabożeństwem do Serca Pana Jezusa. Zapraszamy do duchowej łączności członków Akcji Katolickiej poprzez transmisję na żywo z Katedry na www.youtube.com
Zgodnie z ostatnimi zaleceniami w Mszy św. w katedrze może uczestniczyć 175 osób.
►GODZINY PRACY BIURA DIAK
wtorek 13:00 ÷ 16:00
czwartek 13:00 ÷ 17:00
Zalecany kontakt telefoniczny 668 385 356
Ks. Jan Orzeszyna, Katecheza VI / 2020:
Eucharystia antycypacją uczty niebieskiej.
Streszczenie / DIAK Poznań.
I. Z życia wzięte:
OSTATNIA WIECZERZA
1. 2.
W przestrzennej sali Ale nie powiodła
z półkolistym oknem się powtórka
na Jerozolimę z raju.
(w jego ramach
idylliczny fragment miasta) Tam owocem
ustawiono długi stół skażonego jadem drzewa
przykryty białym obrusem, uśmiercił Ewę i Adama
na nim chleb i wino. oraz ich potomstwo.
Jezus pośrodku apostołów. Teraz mocą drzewa
został pokonany.
Dzieje się misterium
bezmiernej Miłości. Zaś syn zatracenia
– Judasz –
Sakramenty Nieba zawisł na gałęzi
darowane ziemi. nicości.
Gdzieś w pobliżu szatan 3.
w pośpiechu Eucharystia
szykował dla Jezusa Wielkiego Czwartku
narzędzie tortur – trwa
krzyż. przez wieki wieków
O, jakże chciał zmieszać ks. Janusz A. Kobierski, MIC
ten Boski Chleb
z drzewem.
II. Rozważanie:
Katechizm Kościoła Katolickiego naucza, że Eucharystia jest wieczerzą Pańską. Ma ona przypominać, że Msza święta jest uobecnieniem ostatniej uczty, w której Jezus brał udział przed swoją męką. Jest ona zapowiedzią i antycypacją uczty nowego Jeruzalem. Oznacza to, że Eucharystia zapowiada wielką ucztę w królestwie niebieskim, gdzie wszystkie narody utworzą jedną Bożą rodzinę (por. Iz 25, 6-9).
• EUCHARYSTIA – przedsmak pełnej komunii z Bogiem. Tę antycypującą rolę Eucharystii zauważa papież Franciszek, podkreślając, że uczestnictwo w stole Eucharystycznym upodabnia wiernych, w sposób wyjątkowy i głęboki, do samego Chrystusa, dając im już teraz przedsmak pełnej komunii z Bogiem, która będzie cechowała ucztę niebieską, gdzie wraz ze wszystkimi świętymi wszyscy będą mieć niewyobrażalną radość kontemplowania Boga twarzą w twarz.
• EUCHARYSTIA – przedsmakiem nadprzyrodzonej rzeczywistości. Zarówno teksty Nowego Testamentu, jak i dokumenty Kościoła pouczają, że Eucharystia jest antycypacją uczty niebieskiej. Oznacza to, że uczestniczenie we Mszy świętej i przyjmowanie Komunii św., jest jakby przedsmakiem nadprzyrodzonej rzeczywistości. Również wszystkich uczestniczących we Mszy świętej Eucharystia wprowadza w bezpośredni kontakt z Jezusem Arcykapłanem, żyjącym na wieki. Można powiedzieć, że Eucharystia, będąc centrum całego sakramentalnego porządku, umożliwia wierzącemu, zanurzonemu jeszcze w starym świecie, fizyczny kontakt z Chrystusem istniejącym w nowym świecie, który jest naznaczony zmartwychwstaniem i przeniknięty Duchem Świętym. Spożywane dary ciała i krwi chwalebnego Pana stanowią właściwy pokarm dla nowego świata, w którym życie ma wiekuisty wymiar. O tym pokarmie i jego skutkach mówi Jezus w następujących słowach: „Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym” (J 6, 54).
• EUCHARYSTIA wymiar wybitnie eschatologiczny.
Jezus nadaje Eucharystii wymiar wybitnie eschatologiczny. Innymi słowy nowy świat, tzn. świat wyzwolony z ograniczeń, zagrożeń i udręk starego świata, jest przez Eucharystię udostępniany każdemu wierzącemu człowiekowi. Trzeba się tylko na ten dar stosownie otworzyć przez wiarę i wolę służenia dobru.
• EUCHARYSTIA przedsmakiem pełnej radości.
Eucharystia jest także przedsmakiem pełnej radości obiecanej przez Jezusa Chrystusa, zgodnie z Jego słowami: „To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna” (J 15, 11). Radość przyobiecana człowiekowi w Eucharystii jest radością najwyższego stopnia, radością pełną, to znaczy taką, która jest wolna od jakiegokolwiek niepokoju lub bólu i nieprzyciemniona widokiem końca.
• EUCHARYSTIA gwarancją zmartwychwstania.
Św. Jan Paweł II potwierdza, że Eucharystia daje również gwarancję zmartwychwstania ciał, które nastąpi w dniu ostatecznym. Czyni to zgodnie z zapewnieniem Jezusa: „Kto spożywa moje Ciało i pije moją Krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym” (J 6, 54). Słowa te nie pozostawiają żadnej wątpliwości co do właściwego ich sensu i mocy złożonej obietnicy. Gwarancja przyszłego zmartwychwstania wywodzi się z faktu, że ciało Syna Bożego, pozostawione jako pokarm, jest chwalebnym ciałem zmartwychwstałego Pana. Dzięki temu w Eucharystii staje się dostępna wszystkim wiernym, pozostająca prawie w zasięgu ręki „tajemnica” zmartwychwstania. Rozumiał to dobrze św. Ignacy Antiocheński, który określa chleb eucharystyczny jako „lekarstwo nieśmiertelności, „antidotum na śmierć”.
• EUCHARYSTIA wzmacnia i ożywia poczucie odpowiedzialności człowieka za ziemię. To, że Eucharystia ma eschatologiczny wymiar i że jest antycypacją uczty niebieskiej, nie oznacza wcale, że osłabia ona poczucie odpowiedzialności człowieka za ziemię, która jest jego doczesną ojczyzną. Według Jana Pawła II jest wręcz przeciwnie, mianowicie zamiast osłabiać to poczucie odpowiedzialności, wzmacnia je i ożywia: „Pragnę z całą mocą przypomnieć to na początku nowego tysiąclecia, ażeby chrześcijanie czuli się bardziej niż kiedykolwiek wezwani, aby nie zaniedbywać obowiązków przynależnych mieszkańcom tej ziemi. Ich zadaniem jest przyczyniać się, kierując się światłem Ewangelii, do budowania świata na miarę człowieka i odpowiadającego we wszystkim zamysłowi Boga”.
• EUCHARYSTIA uczy miłości Boga i bliźniego.
Papież Franciszek do uczęszczających na mszę świętą kieruje następujące słowa: „Pytam, i niech każdy z was zapyta siebie: Ja, który chodzę na Mszę Św., jak to przeżywam? Czy myślę o tym, żeby pomóc, zbliżyć się do tych, którzy mają [problemy], modlić się za nich? Czy jestem trochę obojętny? Czy też chcę sobie pogadać: Widziałeś, jak się ubrała ta czy jak się ubrał tamten? Czasami tak się dzieje po Mszy Św., a nie powinno się tak postępować. Musimy troszczyć się o naszych braci i nasze siostry, którzy są w potrzebie z powodu choroby, jakiegoś problemu”.
Jan Paweł II jest przekonany, że Jezus Chrystus po to zechciał pozostać w Eucharystii, aby swoją ofiarną i braterską obecnością przyczyniać się do powstania ludzkości odnowionej przez miłość. Bez wątpienia znaczącym faktem jest to, że Ewangelia św. Jana w tym miejscu, gdzie synoptycy opisują ustanowienie Eucharystii, prezentuje relację o „umywaniu nóg”, w której Chrystus czyni siebie nauczycielem prawdziwej wspólnoty i służby, podkreślając w ten sposób nieodzowność miłości w życiu chrześcijańskim. Bez miłości nie ma prawdziwego chrześcijaństwa. Paweł Apostoł jest gotowy odmówić prawa do tytułu „wieczerza pańska” takiemu sprawowaniu Eucharystii, w którym nie uwzględnia się praw i oczekiwań ludzi ubogich (por. 1 Kor 11, 17-22.27-34).
Z nauki św. Pawła wynika, że nie do pogodzenia jest godne sprawowanie Eucharystii przy równoczesnym braku miłości w stosunku do bliźnich. Dla potwierdzenia tej prawdy Jan Paweł II przytacza słowa św. Jana Chryzostoma, w których opisuje on rozbieżność między pozorną pobożnością a prawdziwie chrześcijańską postawą, naznaczoną pełnieniem miłości. Pisze on: „Pragniesz czcić ciało Chrystusa? Nie lekceważ go, gdy jest nagie. Nie oddawaj mu czci tu, w świątyni, suknem z jedwabiu, aby lekceważyć je potem na zewnątrz, gdzie doświadcza zimna i nagości. Ten, który powiedział: «To jest Ciało moje» jest tym samym, który rzekł: «Byłem głodny, a nie daliście Mi jeść» i «Wszystko, co uczyniliście jednemu z tych braci moich najmniejszych, Mnieście uczynili». […] Po co eucharystyczny stół jest zastawiony złotymi kielichami, kiedy On umiera z głodu. Zacznij karmić Go głodnego, a potem z tego, co zostanie, będziesz mógł ozdobić również ołtarz”.
• NIEDZIELA jako dzień Eucharystii. Należy stwierdzić, że Eucharystia nie tylko zapowiada dobra, ale je efektywnie uobecnia w świecie, uzdalniając równocześnie ludzi do skutecznego budowania lepszej przyszłości. Ten lepszy świat, który dopełni się w eschatologicznych czasach, znajduje swój realny początek w Dniu Pańskim, w którym Kościół sprawuje uroczystą Eucharystię. Dniem tym jest niedziela. Jest to dzień, w którym Jezus Chrystus zmartwychwstał i zesłał na apostołów Ducha Świętego. Niedziela jako dzień Eucharystii w szczególny sposób zapowiada ucztę niebieską, ku której zmierza pielgrzymujący Kościół. W przekonujący sposób zapowiada ją św. Paweł, kiedy mówi: „A gdy już wszystko zostanie Mu poddane, wtedy i sam Syn zostanie poddany Temu, który Synowi poddał wszystko, aby Bóg był wszystkim we wszystkich” (1 Kor 15, 28).
• EUCHARYSTIA dosięga granic nowego lepszego świata. Można powiedzieć, że przez sprawowanie ofiary eucharystycznej, chrześcijanin wchodzi w kontakt z wiecznym „dzisiaj” Boga. Przez kontakt z Bożym „dzisiaj” dosięga on granic nowego lepszego świata. Zdaniem Jana Pawła II ów nowy, lepszy świat nie jest niczym innym jak tylko ludzkim światem, to znaczy przygotowanym dla ludzi i ożywionym miłością.
Ten „nowy świat” ma dopiero przyjść i zastąpić ten, który obecnie istnieje. W tej chwili jeszcze go nie ma, chociaż w sprawowaniu tajemnicy Eucharystii faktycznie on się przybliża. Wyznanie wiary – Credo głosi jednoznacznie, że oczekujemy „życia w przyszłym świecie”, a więc w świecie, który ma dopiero nadejść Gdyby ktoś pytał: Jaki to będzie świat? Nie ma żadnych danych, aby go w szczegółach opisywać. Można się jedynie domyślać, że struktury tego „nowego świata” winny odpowiadać odmienionemu stanowi człowieka, ale zupełnie nie wiadomo, jakie konkretne kształty przybiorą. Wszelkie próby szkicowania ich natury i wyglądu byłyby uprawianiem czystej apokaliptyki, bazującej na fantazjach, a tym samym nieprzedstawiającej żadnej wartości dla poważnej myśli teologicznej.
III. Wnioski i postulaty pastoralne:
➢ Jedno jest pewne: Eucharystia, którą Kościół sprawuje, ma pozaziemski wymiar.
➢ Warto sobie uświadomić że kto przyjmuje Komunię Świętą, równocześnie antycypuje uczestnictwo w uczcie niebieskiej. Komunia Święta jest bowiem pokarmem w pielgrzymce do niebieskiej ojczyzny.
➢ Kto przyjmuje Chrystusa w Eucharystii, posiada życie wieczne już teraz, tu na ziemi, a potem wejdzie do jego pełni. Bardzo dobitnie trzeba o tym mówić przystępującym do Komunii Świętej.
➢ Uczniowie Chrystusa nie zaniedbują obowiązków przynależnych mieszkańcom tej ziemi, a przyjmując Komunię Świętą, szukają mocy Ducha do pełnienia swych zadań. Ale wiedzą też, że zawsze idą ku „nowemu Niebu” i „nowej Ziemi”. Nie jest zatem prawdziwa taka pobożność, która odrywa człowieka od doczesnych spraw, każąc mu myśleć o niebie, a zaniedbywać codzienne obowiązki. Wręcz przeciwnie, zjednoczenie z Chrystusem w Eucharystii pozwala bardziej ofiarnie zaangażować się w sprawy tego świata. Znane są postaci wielu wybitnych katolików, z różnych specjalizacji, którzy każdego dnia przed udaniem się do pracy uczestniczą rano we Mszy świętej i przyjmują Komunię.
➢ Bywa też i tak, że niektórzy przejęci rychłym końcem świata zaniedbują swoje codzienne obowiązki. Oczekiwanie na powtórne przyjście Chrystusa nie może więc być źródłem lęku, zniechęcenia, lenistwa czy pasywności, ale raczej winno być przepełnione dynamizmem działania i twórczą aktywnością w świecie. Znane jest powiedzenie: „Żyj tak, jakbyś miał jutro umrzeć, pracuj tak, jakbyś miał wiecznie żyć”.
Króluj nam Chryste! – ks. Roman
nr 6 czerwiec 2020 currenda s. 1
nr 6. AK_Katecheza_2020_06_Currenda
