Currenda 6/2016
17 maja 2016|00:37
(…) Kościół nieustannie kontempluje miłość Bożą, objawioną we wzniosły i jedyny w swoim rodzaju sposób na Kalwarii, podczas męki Chrystusa – Ofiary, która zostaje sakramentalnie uobecniona w każdej Eucharystii. «Z przepełnionego miłością Serca Jezusa wypływają wszystkie sakramenty, przede wszystkim jednak ten największy ze wszystkich, sakrament miłości, poprzez który Jezus pragnął stać się uczestnikiem naszego życia, pokarmem naszych dusz, ofiarą nieskończonej wartości» (św. Alfons Liguori, Medytacja II o miłującym Sercu Jezusa z okazji nowenny przed uroczystością Najświętszego Serca Pana Jezusa). Chrystus jest ogniem płonącym miłością, która wzywa i zaspokaja: «Przyjdźcie do Mnie, (…) bo jestem cichy i pokorny sercem» (Mt 11, 28-29).
Serce Wcielonego Słowa jest najdoskonalszym znakiem miłości; dlatego pragnąłem osobiście podkreślić, jak wielkie znaczenie ma dla wiernych zgłębianie tajemnicy tego Serca przepełnionego miłością do ludzi i głoszącego niezwykle aktualne orędzie (por. encyklika Redemptor hominis, 8). Jak napisał św. Klaudiusz La Colombičre: «Oto Serce, które tak umiłowało ludzi, że niczego nie oszczędziło, ale samo wyczerpało się i spaliło do końca, aby dać świadectwo swej miłości» (Pisma duchowe, 9).
(…) Wzywam zatem wszystkich wiernych, aby nadal gorliwie pielęgnowali kult Najświętszego Serca Pana Jezusa, przystosowując go do naszych czasów, ażeby dzięki temu mogli nieustannie czerpać z jego niezgłębionych bogactw i umieli z radością na nie odpowiadać, miłując Boga i braci, znajdując pokój, wchodząc na drogę pojednania i umacniając swą nadzieję, że kiedyś będą żyć pełnią Boga we wspólnocie ze wszystkimi świętymi (por. Litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa). Również następnym pokoleniom należy zaszczepić pragnienie spotkania Pana, wpatrywania się w Niego, aby potrafiły odpowiedzieć na wezwanie do świętości i mogły odkryć swoją szczególną misję w Kościele i w świecie, realizując w ten sposób swe powołanie chrzcielne (por. Lumen gentium, 10). Istotnie bowiem, «miłość Boża, bezcenny dar Serca Chrystusa i Jego Ducha» zostaje udzielona ludziom, aby i oni z kolei stawali się świadkami miłości Boga (Pius XII, encyklika Haurietis aquas, III).
Jan Paweł II, czerwiec 1999, List do ordynariusza Lyonu
KOMUNIKATY
►SPOTKANIE Z KS. PRAŁATEM JÓZEFEM NIŻNIKIEM 13-14 czerwca 2016 r.
Po raz kolejny gościć będziemy w Poznaniu ks. prałata Józefa Niżnika, asystenta diecezjalnego Akcji Katolickiej Archidiecezji Przemyskiej. We wtorek, 14 czerwca br. ks. Prałat będzie uczestniczył w spotkaniu dziekanów naszej archidiecezji.
Natomiast w poniedziałek, 13 czerwca br. o godz. 18.00 zapraszamy księży proboszczów oraz członków POAK na spotkanie dotyczące blasków i cieni Akcji Katolickiej do auli Domu Towarzystwa Chrystusowego dla Polonii Zagranicznej w Poznaniu, ul. Panny Marii 4
►PIELGRZYMKA NA JASNĄ GÓRĘ sobota, 18 czerwca 2016 r.
W sobotę, 18 czerwca br. członkowie Akcji Katolickiej zgromadzą się na Jasnej Górze, by dziękować za łaskę chrztu świętego oraz za 20.lecie odrodzenia naszego Stowarzyszenia.
Zarząd DIAK organizuje wyjazd autokarem. Zgłoszenia: imię nazwisko nr PESEL wraz z wpłatą przyjmujemy w biurze DIAK do 9 czerwca br. Koszt ok. 55 zł. Wyjazd sprzed Psałterii w sobotę, 18 czerwca o godz. 4.00.
Pielgrzymkę rozpoczynamy w katedrze częstochowskiej o godz. 9.00, następnie przechodzimy procesyjnie na Jasną Górę. Mszy św. o godz. 11.30 na Szczycie Jasnogórskim przewodniczył będzie ks. bp Marek Solarczyk, Asystent KIAK. Zabieramy świece. Serdecznie zapraszamy do wspólnego pielgrzymowania.
Prosimy o przekazanie do biura DIAK informacji, kto z P.T. Prezesów organizuje wyjazd na szczeblu parafialnym i dołączy do nas w Częstochowie.
►20-LECIE ODRODZENIA AKCJI KATOLICKIEJ ARCHIDIECEZJI POZNAŃSKIEJ sobota, 25 czerwca 2016 r.
Serdecznie zapraszamy w sobotę, 25 czerwca o godz. 10.00 na Mszę św. dziękczynną do katedry poznańskiej. Eucharystii przewodniczył będzie ks. Abp Stanisław Gądecki, Metropolita Poznański, Przewodniczący KEP.
Po Mszy św. okolicznościowe spotkanie w auli Wydziału Teologicznego UAM w Poznaniu, ul. Wieżowa 2/4 budynek B.
►GODZINY PRACY BIURA DIAK
wtorek 13.00 ÷ 16.00
czwartek 13.00 ÷ 17.00
►NUMER KONTA BANKOWEGO DIAK
Bank PEKAO S.A. II/o Poznań
10 1240 1763 1111 0000 1812 9605
ks. Jan Orzeszyna, Katecheza VI / 2016:
Integralność nowego człowieka i nowego stworzenia (ekologia ducha ludzkiego) – streszczenie.
1. Człowiek a środowisko naturalne – dwa spojrzenia na ekologię:
a) Nietypowo o ekologii: Jest rok 2316, jedynie garstka ludzi jeszcze protestowała przeciwko żywności modyfikowanej genetycznie. Na tle większości wyróżniali się brakiem sierści i kopyt.
b) Potrzeba nawrócenia ekologicznego. Można powiedzieć, że nastała swoista moda na ekologię. Zastanawiający jest fakt, że ochrona środowiska stała się w ostatnich latach głównie domeną politycznej lewicy. Dzieje się tak chyba dlatego, że współczesna prawica polityczna jest często związana z chrześcijańskim antropocentryzmem, zaś ekologia jawi się jako dziedziczka tych zmian światopoglądowych, które zakwestionowały Boga, Kościół i całe chrześcijaństwo. Czy możliwe jest, by przy pomocy działań negujących Boga zaprowadzić właściwy ład w przyrodzie? Papież Franciszek w ostatniej encyklice Laudato si’ mówi o potrzebie nawrócenia ekologicznego, a więc o konieczności wewnętrznej przemiany i powrocie do Boga jako warunku właściwej postawy wobec środowiska naturalnego. Warto, by członkowie Akcji Katolickiej jako pierwsi zaangażowali się w realizację papieskiej recepty na ekologię. W tym celu należy najpierw uważnie prześledzić treść ostatniego rozdziału papieskiego dokumentu Laudato si’.
2. Wewnętrzna przemiana i powrót do Boga, warunkiem właściwej postawy wobec środowiska naturalnego
Punktem wyjścia do zrozumienia chrześcijańskiej postawy wobec środowiska naturalnego jest odwołanie się do Księgi Rodzaju, w której jest mowa o tym, że Bóg umieścił mężczyznę i kobietę na ziemi, aby ją uprawiali, jej strzegli i panowali nad nią (por. Rdz 1, 28 i 2,15). Niektórzy z Bożego polecenia, aby człowiek panował nad ziemią, wyprowadzają błędny wniosek, jakoby myśl judeochrześcijańska sprzyjała bezlitosnej eksploatacji natury. Jak wyjaśnia papież Franciszek, każda wspólnota może wziąć z dóbr ziemi to, czego potrzebuje dla przeżycia, ale ma również obowiązek chronienia jej i zapewnienia, by była ona płodna dla przyszłych pokoleń. Uprawiając i doglądając dzieła stworzenia, człowiek w raju miał właściwą relację z Bogiem, z bliźnimi i z całym stworzeniem. I to było źródłem ładu i harmonii między wszystkimi stworzeniami. Niestety – jak podaje Księga Rodzaju – te trzy istotne relacje uległy zerwaniu. Ta harmonia między Stwórcą, ludzkością a całym stworzeniem została zniszczona, ponieważ człowiek usiłował zająć miejsce Boga, odmawiając uznania siebie za ograniczone stworzenie. Źródłem wszelkiego zła, a zarazem i najbardziej niebezpiecznym zanieczyszczeniem ekologicznym jest grzech. Jak zatem walczyć ze skutkami duchowego zanieczyszczenia?
a) Rachunek sumienia – Czy nie zaszkodziłem Bożemu stworzeniu moimi działaniami i niezdolnością do działania?
b) Odpowiedzialności wobec siebie samych, odpowiedzialności wobec innych i odpowiedzialności wobec środowiska.
c) Duchowość chrześcijańska – przekonanie, że „mniej znaczy więcej”. Elementy duchowości chrześcijańskiej to:
- Wstrzemięźliwość, czyli zdolność radowania się, gdy się ma niewiele.
- Pokora: nie można wykluczyć Boga ze swojego życia, by w Jego miejsce zajęło ego człowieka.
- Postawa mistyka, który doświadcza wewnętrznej więzi, jaka istnieje między Bogiem a wszystkimi bytami.
- Nawrócenie wspólnotowe i braterska wspólnota. Nie wystarczy tylko osobista przemiana na lepsze.
- Sakramenty, to uprzywilejowany sposób, w jaki natura jest przyjęta przez Boga i przemieniona w pośrednictwo życia nadprzyrodzonego. Całe stworzenie odnajduje swoje największe wywyższenie zwłaszcza w Eucharystii, która jednoczy niebo i ziemię, obejmuje i przenika całe stworzenie.
- Świętowanie Niedzieli. Skoro Eucharystia, to także niedziela – dzień Eucharystii – jest wezwaniem do ekologicznego nawrócenia. Dzień ten, podobnie jak żydowski szabat, jest dany ludzkości jako dzień uzdrowienia relacji człowieka z Bogiem, z samym sobą, z innymi i ze światem.
3. Nasze zadania:
Reakcją na zagrożenie ekologiczne jest podjęcie działań, które ograniczą szkodliwe odpady czy oczyszczą środowisko. Natomiast papież Franciszek mówi, że pierwszym i podstawowym krokiem w ekologii jest wychwalanie Boga. Stąd też i tytuł encykliki Laudato si’ (mi’ Signore) – Pochwalony bądź, Panie mój. Ma to swoje uzasadnienie, albowiem ten, kto wielbi Boga, nie będzie mógł zarazem niszczyć Jego stworzeń. Wręcz przeciwnie, będzie je podziwiał i chronił. Z pewnością godne uwagi byłyby inicjatywy duszpasterskie, które zmierzałyby do troski o środowisko naturalne poprzez wychwalanie Boga w Trójcy Jedynego, albowiem świat został stworzony przez Trzy Osoby działające jako jedna Boska zasada, ale każda z nich realizuje to wspólne dzieło zgodnie ze swoją tożsamością. Warto zachęcać się nawzajem do kontemplacji i adoracji Najświętszego Sakramentu i łączenia tych aktów kultu z troską o wszystkie stworzenia. Warto także powracać do dawnych praktyk religijnych, jakimi są m.in. modlitwa przed posiłkiem, modlitwa po posiłku, wychwalanie Boga za piękno podczas przebywania na łonie natury, gdyż one w naturalny sposób usposabiają do dziękczynienia Bogu za jego stwórcze dzieło, a tym samym stwarzają zdrowy i naturalny fundament troski o środowisko naturalne.
Króluj nam Chryste!
ks. Roman
