Currenda 7/2021

(…) Kościół głosi, że Słowo „stało się ciałem i zamieszkało wśród nas” (J 1, 14). To Słowo Boże, które ma upodobanie mieszkać pomiędzy ludźmi, w swoim niewyczerpanym bogactwie zostało przyjęte na całym świecie przez różne ludy, wzbudzając najszlachetniejsze aspiracje, w tym pragnienie Boga, godność życia każdego człowieka, równość ludzi i szacunek dla odmienności w jednej rodzinie ludzkiej, dialog jako narzędzie uczestnictwa, tęsknotę za pokojem, gościnność jako wyraz braterstwa i solidarności, odpowiedzialną ochronę stworzenia.

Jest zatem nie do pomyślenia, aby taka nowość, której rozprzestrzenianie się aż po krańce świata jest wciąż niedokończone, osłabła lub, co gorsza, zaniknęła. Aby Słowo Boże mogło być dalej głoszone, wspólnoty chrześcijańskie muszą dokonać decydującego wyboru misyjnego „zdolnego przemienić wszystko, aby zwyczaje, style, rozkład zajęć, język i wszystkie struktury kościelne stały się odpowiednią drogą bardziej dla ewangelizowania współczesnego świata, niż do zachowania stanu rzeczy” (…).

(…) Dla promowania fundamentalnej roli misyjnej wspólnoty chrześcijańskiej w świecie, ważne jest przemyślenie nie tylko nowego doświadczenia parafii, ale także posługi i misji kapłanów, którzy wraz z wiernymi świeckimi mają za zadanie być „solą i światłem świata” (por. Mt 5, 13-14), „lampą na świeczniku” (por. Mk 4, 21), ukazującą oblicze wspólnoty ewangelizacyjnej, zdolnej do odpowiedniego odczytania znaków czasu i skłaniającej do dawania spójnego świadectwa życia ewangelicznego.

Por. Instrukcja Nawrócenie duszpasterskie wspólnoty parafialnej w służbie misji ewangelizacyjnej Kościoła

KOMUNIKATY

►REFLEKSJE NAD SŁOWAMI PRYMASA TYSIĄCLECIA
LIPIEC: Apostolstwo świeckich nie jest tylko bierną obecnością wśród otoczenia, jest ono otwartym wyznawaniem Chrystusa przed ludźmi. W wyznawaniu tym zachowajcie zawsze pełny szacunek zarówno dla tych, którzy są poza wspólnotą Kościoła, a wiążą się z Chrystusem przez Chrzest św. i Słowo Ewangelii, jak i do tych, którzy szukają Boga w wielkiej męce, lub Go dotąd nie widzą i nie czują przy sobie.

►LITURGICZNE WSPOMNIENIE BŁ. EDMUNDA BOJANOWSKIEGO
W sobotę, 7 sierpnia br. przypada liturgiczne wspomnienie bł. Edmunda Bojanowskiego, naszego Patrona. 150 lat temu, 7 sierpnia 1871 roku Edmund Bojanowski zakończył swoje doczesne życie na plebanii w Górce Duchownej. Serdecznie zapraszamy wszystkich Członków Akcji Katolickiej do udziału w uroczystościach odpustowych w Sanktuarium bł. Edmunda w Luboniu.

• 17.30 – „Płomień miłości” – Opowieść o bł. E. Bojanowskim (przedstawienie)
• 19.00 – Uroczysta Msza św. odpustowa po niej poczęstunek dla wszystkich
• 21.00 – Apel, Nabożeństwo pierwszo-sobotnie, całonocna adoracja Najświętszego Sakramentu

Można też uczestniczyć w uroczystościach przed południem o godz. 11:00 Msza św. Po Eucharystii relacja M. Elżbiety Szkudłapskiej z ostatnich dni życia bł. Edmunda oraz modlitwa osobista w Sanktuarium.

Serdecznie zapraszamy do wspólnej modlitwy i dziękczynienia.

►GODZINY PRACY BIURA

Od 23 lipca do 18 sierpnia biuro nieczynne

►OGÓLNOPOLSKIE FORUM DUSZPASTERSKIE
Informujemy, że tegoroczne Forum Duszpasterskie odbędzie się w sobotę, 11 września br.
Podobnie, jak w latach ubiegłych rozpocznie się Mszą św. koncelebrowaną, której przewodniczył będzie kard. Willem Jacobus Eijk w kościele św. Rocha w Poznaniu o godz. 9:30.
Od godz. 11:10 rozpoczną się obrady, podczas których słowo wprowadzające wygłosi ks. abp Stanisław Gądecki metropolita poznański, przewodniczący KEP. Gościć będziemy m. in. ks. prof. Witolda Kaweckiego, ks. prof. Arkadiusza Wuwera oraz prof. Jana Węglarza. Szczegółowy program w następnej currendzie.

►CZAS WAKCJI
Św. Jan Paweł II mówił, że wypoczynek oznacza odejście od zajęć powszednich, oderwanie się od zwyczajnych trudów dnia, tygodnia i roku. (…) Chodzi o to, ażeby wypoczynek nie był odejściem w próżnię, aby nie był tylko pustką. (…) Chodzi o to, aby był wypełniony spotkaniem (…) z przyrodą, z górami, morzem i lasem.

Życząc Wszystkim dobrego wypoczynku zachęcam do lektury Adhortacji apostolskiej papieża Franciszka EVANGELII GAUDIUM O głoszeniu ewangelii w dzisiejszym świecie.

►NUMER KONTA BANKOWEGO DIAK
Bank PEKAO S.A. II/o Poznań 10 1240 1763 1111 0000 1812 9605

Ks. Wiesław ŁUŻYŃSKI, Katecheza VII / 2021:
Istotne części mszalnej liturgii eucharystycznej: ofiarowanie, przeistoczenie, komunia święta.
Streszczenie / DIAK Poznań.

I. Wprowadzenie:
Eucharystia jest źródłem i szczytem naszego życia chrześcijańskiego. Jakby „punktem wyjścia” oraz „punktem dojścia”. To od niej zaczynamy zaangażowanie w życie świata: nasze prace, obowiązki, posłannictwa. Elementem najważniejszym, szczytowym mszy świętej jest moment ofiary. I właśnie ten ofiarniczy element otacza Kościół specjalną modlitwą nazywaną anaforą, kanonem mszy świętej lub modlitwą eucharystyczną.

II. Rozważanie:

• Procesja z darami. Część eucharystyczną mszy świętej rozpoczyna procesja z darami, które wierni przynoszą kapłanowi do ołtarza. Dary te, chleb i wino, które otrzymaliśmy z Bożej hojności, zostaną ofiarowane Bogu z prośbą, by stały się dla nas chlebem życia i napojem duchowym.
• Prefacja. Serce modlitwy eucharystycznej jest jakby „obudowane” kilkoma elementami liturgii eucharystycznej. Pierwszym z nich jest prefacja rozpoczynająca się wstępnym dialogiem: Pan z wami… Te słowa wstępu mają zjednoczyć wspólnotę, podnieść ją duchowo ku Panu, z Nim ją zjednoczyć w modlitwie i ofierze, wyrazić Bogu wdzięczność całego ludu za dzieło zbawienia, którego dokonał w Chrystusie. Taki jest wstęp tego podniosłego hymnu, którego treść zmienia się w zależności od okresu liturgicznego, charakteru święta, wspominanego tego dnia świętego. W kantyk ten włącza się na koniec całe zgromadzenie śpiewem aklamacji: „Święty, Święty, Święty…”. W tym śpiewie Kościół ziemski i niebieski jednoczy się w dziękczynieniu Bogu za dzieła, których dla ludzi dokonał.
• Epikleza (gr. wezwanie). Błaganie Boga o uświęcenie i przemianę darów chleba i wina mocą Ducha Świętego w ciało i krew Pańską, bezpośrednio poprzedza uobecnienie ofiary. Słowom prośby o uświęcenie towarzyszy gest wyciągniętych rąk kapłana nad chlebem i winem.
• Opowiadanie o ustanowieniu Eucharystii i konsekracja. Zawierają one słowa i gesty Chrystusa z Wieczernika wraz z poleceniem, by czynić to na jego pamiątkę. Po słowach konsekracji kapłan wypowiada słowa: „oto wielka tajemnica wiary”. Wspólnota odpowiada, wyznając prawdę o śmierci i zmartwychwstaniu Chrystusa oraz Jego powtórnym przyjściu.
• Anamneza. Po konsekracji następuje modlitwa, która zawiera kilka elementów. Pierwszy jest uroczystym wspomnieniem paschalnego misterium Chrystusa, które właśnie dokonuje się sakramentalnie oraz prośba o jedność wszystkich przyjmujących Ciało i Krew Chrystusa. Element drugi zawiera prośbę o zachowanie jedności
  wśród wierzących.
• Modlitwy wstawiennicze. Dwie modlitwy wstawiennicze przypominają, że Eucharystię sprawujemy w łączności z całym Kościołem. Właśnie w tym miejscu wypowiadamy imię papieża oraz biskupa diecezjalnego.
  Druga modlitwa wstawiennicza przypomina, że sprawujemy ją za zmarłych i żywych, prosząc dla nas wszystkich o dar nieba wraz z Maryją, św. Józefem i świętymi wspominanymi tego dnia w liturgii.
• Doksologia końcowa. Całą modlitwę eucharystyczną zamyka podniosłe uwielbienie Boga przez Chrystusa, w
  jedności Ducha Świętego. Kapłan unosi kielich z krwią i patenę z ciałem Pańskim i śpiewa: „przez Chrystusa, z
  Chrystusem i w Chrystusie…”. Na ten końcowy hymn pochwalny cały lud odpowiada potwierdzającym „Amen”, które niby pieczęć wiary, zaangażowania oraz zobowiązania wieńczy anaforę. „Amen” ludu stanowi jakby podpis pod całą treścią modlitwy eucharystycznej. Postawa stojąca akcentuje zaangażowanie zebranych.
• Obrzędy Komunii św. Ofiarniczy charakter mszy świętej wyraża również ostatni element, którym jest komunia święta. Kapłan ukazuje hostię, mówiąc: „oto Baranek Boży, który gładzi grzechy świata…”. W tym momencie owoce odkupienia stają się naszym udziałem w szczególny sposób. Grzech oddzielający nas od Boga
  zostaje pokonany i możemy cieszyć się komunią z Bogiem. Jest to zwieńczenie całej celebracji eucharystycznej. Ofiara Chrystusa jest jedna; dokonała się historycznie na krzyżu – jeden raz na zawsze. Z polecenia jednak samego Chrystusa uobecnia się wciąż na ołtarzu we wspólnocie wierzących.

III. Wnioski i postulaty pastoralne:
Zwróćmy uwagę na postawę duchową uczestników Eucharystii:

• Postawa dziękczynienia powinna nas charakteryzować w czasie celebracji eucharystycznej. Dziękujmy Bogu za wszystko, co stało się naszym udziałem dzięki Niemu. Wielkim dobrem są nasi przyjaciele z parafialnych oddziałów Akcji Katolickiej oraz całe nasze stowarzyszenie, dzięki któremu możemy angażować się na rzecz wspólnoty parafialnej, diecezji i całego Kościoła.
• Postawa składania siebie w ofierze. W czasie Eucharystii ofiarowujemy Bogu niepokalaną hostię. Czyni to przede wszystkim kapłan, ale również cała wspólnota wraz z nim. Warto w tym miejscu przypomnieć ważną prawdę chrześcijańską o kapłaństwie chrzcielnym wiernych świeckich. Każdy z nas na mocy łaski chrztu świętego uczestniczy w kapłaństwie samego Chrystusa. Nie jest to kapłaństwo hierarchiczne, bo takie jest udziałem wyświęconego kapłana. Jednak jako ochrzczeni możemy Bogu składać w ofierze nasze prace, zaangażowanie oraz krzyże, trudności i cierpienia.
• Uwielbienie jest kolejną postawą duchową uczestników mszy świętej. Zwykle kierujemy do Boga modlitwę błagalną. Jednak nie zapominajmy, by chwalić Boga modlitwą uwielbienia.
• Ważnym postulatem odnoszącym się do komunii świętej jest troska o stan łaski uświęcającej w naszym sercu, by każde uczestnictwo we mszy świętej było ukoronowane komunią. Potrzebne są tu świadome życie w przyjaźni z Bogiem, rachunek sumienia, a przede wszystkim systematyczna spowiedź św.

Króluj nam Chryste! – ks. Roman

nr 7 lipiec 2021 currenda s. 1

AK_Katecheza_2021_07_Currenda