Currenda 7-8/2015
25 czerwca 2015|23:50
(…) Wypoczynek oznacza odejście od zajęć powszednich, oderwanie się od zwyczajnych trudów dnia, tygodnia i roku. Odejście i oderwanie od tego wszystkiego, co można wyrazić symbolem « Marta ». Chodzi o to, ażeby wypoczynek nie był odejściem w próżnię, aby nie był tylko pustką. Wtedy nie będzie naprawdę wypoczynkiem. Chodzi o to, ażeby był wypełniony spotkaniem. Mam na myśli – i owszem – spotkanie z przyrodą, z górami, morzem i lasem. Człowiek w umiejętnym obcowaniu z przyrodą odzyskuje spokój, ucisza się wewnętrznie. Ale to jeszcze nie wszystko, co można powiedzieć o odpoczynku. Trzeba, ażeby został on wypełniony nową treścią – ową treścią, jaką wyraża się w symbolu « Maria ». « Maria » oznacza spotkanie z Chrystusem, spotkanie z Bogiem. Oznacza otwarcie wewnętrznego wzroku duszy na Jego obecność w świecie, otwarcie wewnętrznego słuchu na Słowa Jego Prawdy.
Życzę wszystkim takiego odpoczynku.
(…) życzę więc z całego serca, ażeby ten czas wypoczynku stał się (…) czasem spotkania, takiego spotkania, w którym znajduje się « najlepszą cząstkę »: cząstkę, której nikt nas już nie może pozbawić.
Z rozważania przed modlitwą Anioł Pański,
Jan Paweł II, Castel Gandolfo 20 lipca 1980 r.
KOMUNIKATY
► DIECEZJALNA PIELGRZYMKA DO ROKITNA I MIĘDZYRZECZA
W sobotę, 8 sierpnia br. w ramach przygotowania do 1050. rocznicy chrztu Polski udamy się z pielgrzymką do Sanktuarium Pierwszych Męczenników Polski do Międzyrzecza. Nasze pielgrzymowanie rozpoczniemy od nawiedzenia Sanktuarium Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej w Rokitnie.
Wyjazd o godz.7.00 sprzed Psałterii, powrót ok. 19.00 Koszty uczestnictwa 65 zł (przejazd, ubezpieczenie, wstęp do muzeum i zamku oraz obiad).
Zgłoszenia przyjmujemy telefonicznie p. Emilia Rogalińska pod nr 698 522 295 lub mailowo blacka@go2.pl do dnia 30 lipca br.
Zgłaszając udział należy podać: imię i nazwisko, adres z kodem, numer PESEL (potrzebne do ubezpieczenia). Wpłaty dokonujemy na konto DIAK z dopiskiem pielgrzymka.
Serdecznie zapraszamy członków Akcji Katolickiej oraz sympatyków naszego stowarzyszenia do wspólnego pielgrzymowania.
▶ POZNAŃSKIE FORUM DUSZPASTERSKIE SOBOTA, 26 WRZEŚNIA 2015
W sobotę 26 września br. po raz kolejny odbędzie się Poznańskie Forum Duszpasterskie. Sesję pod hasłem „Nowe życie w Chrystusie” rozpocznie Msza św. koncelebrowana pod przewodnictwem ks. abpa Wojciecha Polaka, prymasa Polski w kościele św. Rocha w Poznaniu o godz. 9.30.
Obrady odbywać się będą w Centrum Wykładowo-Konferencyjnym Politechniki Poznańskiej, ul. Piotrowo 2.
Słowo wprowadzające wygłosi ks. abp Stanisław Gądecki, metropolita poznański, przewodniczący KEP.
Referaty wygłoszą: s. dr hab. Adelajda Sielepin CHR, prof. UPJPII, ks. dr Adrian Galbas SAC oraz prof. dr hab. Krzysztof Ożóg.
W dyskusji panelowej – „Żyjąc łaską chrztu świętego” – udział wezmą: s. Danuta Sakowicz USJK, br. Mirosław Kruk ze Zgromadzenia Małych Braci Jezusa, Wiesława Stefańska oraz Jacek Dudzic z Zespołu Ewangelizacyjnego IMAGO.
Szczegóły w następnej currendzie.
Z KALENDARIUM DIAK
- II Krajowy Kongres Akcji Katolickiej w Krakowie – 17 do 20 września
- Poznańskie Forum Duszpasterskie – 26 września – Politechnika Poznańska
- Zjazd rejonowy – 10 października – Rawicz, parafia pw. Chrystusa Króla i Zwiastowania NMP
- Jesienne Dni Kultury Chrześcijańskiej – zachęcamy m. in. do zorganizowania wystaw w parafii „Moje – nasze spotkanie ze Świętym” z okazji trwającego Roku Jana Pawła II.
- Konkurs plastyczny dla dzieci, młodzieży i rodzin „Święty Jan Paweł II w pamięci mojej rodziny” (wrzesień/październik)
GODZINY PRACY BIURA DIAK W WAKACJE
W lipcu i w sierpniu biuro nieczynne.
W sprawach ważnych kontakt telefoniczny 604 434 885
NUMER KONTA BANKOWEGO DIAK
Bank PEKAO S.A. II o. Poznań
10 1240 1763 1111 0000 1812 9605
ks. Jan Orzeszyna, Katecheza VII / 2015:
Rozpoznanie winy początkiem autentycznego nawrócenia (streszczenie).
1. Z życia wzięte:
Mówią, że grzech jest podobny do choroby. Podobny jest i trochę niepodobny. Choroba zawsze, prędzej czy później, daje o sobie znać. Grzech raczej nie lubi, żeby go przypominać, i chce się z nami zżyć. Większy grzech czasem niepokoi, ale potem człowiek się uspokaja, asymiluje grzech i usprawiedliwia się. Każdy dobry lekarz ma ogonek pacjentów przez cały rok. Natomiast konfesjonał jest często pusty. W pierwszym wypadku czekamy na lekarza, w drugim – Bóg czeka na nas. Nieraz na próżno. Często choroba przychodzi po to, aby przypomnieć nam o grzechu (ks. Jan Twardowski, „Przed spowiedzią świętą”).
2. Rozważanie:
a) Choroby człowieka żyjącego w grzechu: samousprawiedliwienie i stłumienie poczucia winy.
Charakterystycznymi cechami grzechu i winy jest dążenie do usprawiedliwiania siebie oraz stłumienie w sobie poczucia winy. Grzesznik najczęściej zrzuca odpowiedzialność za swoje grzechy na innych albo też uważa je za dobro. Niektórzy w ramach złudnego samousprawiedliwienia powtarzają jak refren: „nie zabiłem, nie podpaliłem, nie cudzołożyłem”. A tymczasem grzech to nie tylko to. Grzech to przede wszystkim brak wiary, nadziei i miłości. Warto zaznaczyć, Ewangelia zna przypowieść o człowieku, który nikogo nie zabił, nie podpalił, a został na wieki odrzucony, gdyż nie było w nim miłości – zawiódł Boga. To biblijny bogacz, „który ubierał się w purpurę i bisior i dzień w dzień świetnie się bawił. U bramy jego pałacu leżał żebrak okryty wrzodami, imieniem Łazarz” (Łk 16,19-20). Warto przywołać słowa z 1. listu św. Jana „jeśli mówimy, że nie mamy grzechu, to sami siebie oszukujemy i nie ma w nas prawdy” (1 J 1, 8).
b) Początek leczenia, czyli dostrzeżenie siebie, jako „chorego”, który potrzebuje uzdrowienia.
Rozpoznanie – uznanie winy to nic innego, jak dostrzeżenie siebie, jako „chorego”, który potrzebuje uzdrowienia. Albowiem, aby być uzdrowionym, trzeba się uznać chorym i zgodzić się, by być leczonym przez lekarza. Grzesznik musi dostrzec, co stracił, czego się pozbawił, popełniając grzech i żyjąc w nim. To wszystko jest po to, ażeby dojrzała w nim decyzja syna marnotrawnego z Jezusowej przypowieści. „Zabiorę się i pójdę do mego ojca” (Łk 15, 18). Według Jana Pawła II, grzesznik musi dostrzec, jak ów syn z przypowieści, że stracił godność syna, że nie zasługuje na przyjęcie, jako syn w domu Ojca. I musi równocześnie zapragnąć powrotu. Jest to zarazem akt pokory, odwagi i ufności. Innymi słowy, chodzi o to, aby człowiek sam uświadomił sobie, czego pragnie od Chrystusa, z jakiej słabości potrzebuje uleczenia. Oznacza to przyznanie się do grzechu czy grzechów. Ono właśnie jest pierwszym krokiem nawrócenia. Człowiek musi najpierw uznać się grzesznikiem w głębi swego sumienia, czyli przyznać się do swoich grzechów. A trzeba przyznać, że nie jest to łatwe.
c) Konieczność łaski Bożej w procesie uświadomienia sobie własnej grzeszności.
Dla uświadomienia sobie winy i przyjęcia za nią odpowiedzialności konieczna jest łaska Boża, która odmienia serce grzesznika i daje mu skruchę. Uświadomienie sobie Bożej miłości i dobroci sprawia, że w grzeszniku rodzi się tęsknota za uwolnieniem ze stanu grzeszności. Wymownym tego przykładem jest reakcja św. Piotra na spojrzenie miłującego Chrystusa (por. Łk 22, 54-62). Z pewnością Piotr od początku zdawał sobie sprawę, że popełnił zło, że zdradził swego Mistrza, ale dopiero Jezusowe spojrzenie na niego na dziedzińcu arcykapłańskim otworzyło mu oczy na grzech. Piotr nie rozumiał w pełni istoty swego grzechu, dopóki nie zobaczył miłości w oczach i twarzy Jezusa.
d) Rachunek sumienia pomocą na drodze prowadzącej do uzdrowienia grzesznika.
Rachunek sumienia jest uświadomieniem sobie, że grzech istnieje. Ponadto nowe spojrzenie na rachunek sumienia daje Jan Paweł II, dla którego akt ten jest nie tylko ogólnym uświadomieniem sobie, że grzech istnieje, ale także osobistym stosunkiem do niego, który pozwala wyznać: „to ja zgrzeszyłem”, „grzech mój jest przede mną”. Papież nazywa go przede wszystkim konfrontacją. Jest to konfrontacja z prawem moralnym, które Bóg daje człowiekowi w momencie stworzenia, a które Chrystus podejmuje i udoskonala w swoim przykazaniu miłości (por. 1 J 3, 23).
3. Postulaty:
- Ideałem chrześcijańskiego rachunku sumienia nie jest samo tylko porównanie swoich grzechów z przykazaniami, jako prawem. Zastanawiając się nad swoim postępowaniem, człowiek winien przede wszystkim uświadomić sobie, że stoi przed kochającym i miłosiernym Bogiem.
- Rachunek sumienia należy poprzedzić modlitwą do Ducha Świętego z prośbą o światło i odwagę spojrzenia na własne życie.
- Świadomość ogromnej miłości i dobroci Bożej pozwala z jednej strony pozbyć się wszelkich zahamowań powstrzymujących przed przystąpieniem do sakramentu pokuty, a z drugiej pomaga w rozpoczynaniu od nowa. Wyrządziwszy zło komuś, kto nas kocha bardziej, cierpimy i silniej pragniemy naprawienia błędu.
Króluj nam Chryste!
ks. Roman
