Currenda 8/2019

1 sierpnia 2019|01:36

Niech wakacje będą czasem takiego spotkania, w którym znajduje się najlepszą cząstkę: cząstkę, której nikt nas już nie może pozbawić.
(…) Wypoczynek oznacza odejście od zajęć powszednich, oderwanie się od zwyczajnych trudów dnia, tygodnia i roku. Odejście i oderwanie od tego wszystkiego, co można wyrazić symbolem «Marta». Chodzi o to, ażeby wypoczynek nie był odejściem w próżnię, aby nie był tylko pustką. Wtedy nie będzie naprawdę wypoczynkiem. Chodzi o to, ażeby był wypełniony spotkaniem. Mam na myśli – i owszem – spotkanie z przyrodą, z górami, morzem i lasem. Człowiek w umiejętnym obcowaniu z przyrodą odzyskuje spokój, ucisza się wewnętrznie. Ale to jeszcze nie wszystko, co można powiedzieć o odpoczynku. Trzeba, ażeby został on wypełniony nową treścią – ową treścią, jaką wyraża się w symbolu «Maria». «Maria» oznacza spotkanie z Chrystusem, spotkanie z Bogiem. Oznacza otwarcie wewnętrznego wzroku duszy na Jego obecność w świecie, otwarcie wewnętrznego słuchu na Słowa Jego Prawdy. (…)

Jan Paweł II, Castel Gandolfo, 20 lipca 1980 r.

KOMUNIKATY

►ROZWAŻANIA I MODLITWA Z BŁ. EDMUNDEM BOJANOWSKIM
sierpień: Po ciężkiej próbie użycza Pan Bóg swego błogosławieństwa.

►POSIEDZENIE RADY DIAK sobota, 31 sierpnia 2019
Serdecznie zapraszamy na kolejne zwyczajne posiedzenie Rady DIAK, w sobotę 31 sierpnia br. Rozpoczniemy je o godz. 10:00 Mszą św. w Kaplicy Najświętszego Sakramentu w katedrze poznańskiej. Po Eucharystii obrady w Sali Archiwum Archidiecezjalnego w Poznaniu.

Propozycja programu:
1. Powitanie i modlitwa
2. Wykład formacyjny Kult relikwii w Kościele – ks. dr Marcin Czujek, sędzia MSD
3. Powołanie prezydium posiedzenia
4. Przyjęcie porządku obrad
5. Przyjęcie protokołu z ostatniego posiedzenia Rady DIAK
6. Słowo ks. Romana Dworackiego, asystenta DIAK
7. Nowelizacja Statutu Akcji Katolickiej w Polsce
8. Informacja nt. bieżących inicjatyw
9. Kondycja Akcji Katolickiej Archidiecezji Poznańskiej
10. Inne sprawy bieżące
11. Modlitwa i zakończenie spotkania

►OGÓLNOPOLSKIE FORUM DUSZPASTERSKIE Poznań, 21 września 2019 r.
Serdecznie zapraszamy w sobotę, 21 września br. na Ogólnopolskie Forum Duszpasterskie. Mszy św. koncelebrowanej o godz. 9:30 w kościele św. Rocha przewodniczyć będzie ks. abp Gintaras Grušas, metropolita wileński, przewodniczący Konferencji Episkopatu Litwy.
Sesja, której towarzyszyć będą słowa „Wielka tajemnica wiary” rozpocznie się o 11:20 w auli Centrum Wykładowego Politechniki Poznańskiej, ul. Piotrowo 2.
W pierwszej części, po słowie wprowadzającym abpa Stanisława Gądeckiego metropolity poznańskiego, wykład okolicznościowy wygłosi abp Gintaras Grušas, metropolita wileński, następnie założenia Programu duszpasterskiego przedstawi abp Wiktor Skworc metropolita katowicki. Po przerwie zgłębiać będziemy tajemnice Eucharystii. Swoją wiedzą i doświadczeniem dzielić się będą liturgiści o. dr Dominik Jurczak OP, ks. prof. Daniel Brzeziński z UMK. Obrady zakończymy o godz. 16:00.

►FORUM DUSZPASTERSKIE ZGŁOSZENIA
Wpisowe na Forum wynosi 15 zł od osoby. Podobnie jak w roku ubiegłym zgłoszenia należy dokonać elektronicznie za pośrednictwem strony forum2019.pl i dokonać wpłaty wpisowego na konto DIAK. Osoby, które z różnych przyczyn nie będą mogły zgłosić się za pośrednictwem strony, mogą dokonać zgłoszenia wraz z wpłatą w biurze DIAK (ul. Ostrów Tumski 4) w godzinach urzędowania lub zgłosić się telefonicznie (61/ 851 28 69 lub 668 385 356) po wpłaceniu wpisowego na konto DIAK. Zgłoszenia przyjmowane będą od 16 sierpnia br. do 13 września br. Ze względów organizacyjnych bardzo prosimy o wcześniejsze dokonanie zgłoszenia.

►GODZINY PRACY BIURA DIAK

od 29 sierpnia 2019 r. biuro DIAK czynne:
wtorek 13:00 ÷ 16:00
czwartek 13:00 ÷ 17:00

►NUMER KONTA BANKOWEGO DIAK

Bank PEKAO S.A. II/o Poznań 10 1240 1763 1111 0000 1812 9605

 

 Katecheza VIII.

Ks. Jan Orzeszyna. Duch Święty nauczycielem pokornej cichości. (Streszczenie.)

Współczesny świat preferuje przebojowość, ostrą rywalizację o swoje, zdobywanie popularności. Duch tego świata nie skłania do cichości, ale raczej pogardza nią, oskarżając nawet o charakterologiczną słabość. Dziś liczy się to, na ile ktoś ma silne łokcie, by się przepchnąć i zajść jak najwyżej i jak najwięcej osiągnąć. Cisi nie są w modzie, w powszechnej opinii, to wręcz nieudacznicy. Tymczasem, jak twierdził rzymski filozof Seneka, ze wszystkich cnót żadna inna nie przystoi człowiekowi bardziej aniżeli cichość i łagodność, ponieważ żadna inna nie ma więcej ludzkich cech. Łagodność jest przymiotem samego Boga – ukazuje to Stary Testament. Opiewa on niezmierzoną i pełną miłosierdzia dobroć Boga przejawiającą się w kierowaniu przez Niego światem. Tych, co są łagodni i poddani słowu Bożemu, Bóg prowadzi, podtrzymuje, ocala i daje im trony możnych tego świata. W Nowym Testamencie łagodność jest ukazana jako przeciwieństwo szorstkości, brutalności, agresji, kłótliwości, złego humoru, wybuchowości, nagłego gniewu i przemocy. Wzorem łagodności jest Jezus Chrystus, np. w rozmowie z Samarytanką (por. J 4,1-42). Swoją cichość Jezus objawił najpełniej w godzinach swojej męki. On, który jest Bogiem wszechmocnym, zostaje nazwany Barankiem i rzeczywiście zachowuje się jak prowadzony na zabicie baranek. W postawie łagodnego baranka Jezus przechodzi przez swoje uwięzienie i proces sądowy, a zwłaszcza przez mękę i śmierć na krzyżu. Jezus, mówiąc o cichości jako błogosławieństwie, mówi o możliwości osiągnięcia na tej drodze szczęścia. Łagodność powinna panować w sercu człowieka, a następnie być widoczna na zewnątrz poprzez jego słowa i zachowanie, nawet w spojrzeniu, uśmiechu czy sposobie mówienia. Łagodność jako cnota, która polega na powściąganiu nieuporządkowanych poruszeń gniewu, nie jest tym samym co łagodne usposobienie. Cnota wskazuje na stałą dyspozycję, sprawność i zdolność czynienia dobra w każdej sytuacji. Cnota łagodności związana jest z cierpliwością i umiarkowaniem, sprzyja powściągliwości i umiarowi. Ewangeliczna łagodność jest owocem działania Ducha Świętego i pracy człowieka. Dzięki niej chrześcijanin postępuje zgodnie z wartościami i ewangelicznymi postawami. W cnocie łagodności można wyróżnić trzy główne składniki.
Pierwszy to panowanie nad porywami gniewu, drugi dotyczy cierpliwego znoszenia wad bliźniego, zaś trzeci wiąże się z przebaczaniem zniewag i życzliwością nawet dla nieprzyjaciół. Bardzo ważną rolę odgrywa w niej serce, które wymaga nieustannej formacji. Serce każdego chrześcijanina powinno być kształtowane na wzór Serca Pana Jezusa. Ciągle należy pamiętać o Jego słowach: „uczcie się ode Mnie, bo jestem cichy i pokornego serca” (Mt 11,29). Ludzie cisi (łagodni) to ci, którzy świadomie rezygnują ze stosowania przemocy, z chęci bycia zauważanymi i docenianymi. Jest to wyraz pokory, wewnętrznego wyciszenia bez domagania się realizacji własnych planów i zamierzeń, a zatem wyraz całkowitego zdania się na wolę Bożą. Sprawdzianem chrześcijańskiej cnoty cichości są relacje międzyludzkie. Cichość to sposób bycia, który pomaga realizować powołanie do życia we wspólnocie. Osoba cicha potrafi słuchać drugiego człowieka oraz wchodzić z nim w prawdziwy dialog, a dzięki temu poznawać go i kochać. Cichość pozwala zbliżać się do Boga z sercem pokornym i skruszonym, a także uważnym i słuchającym. Warto odpowiedzieć napytania: czy dostrzegasz w sobie pragnienie dominacji, bycia zawsze górą, mówienia ostatniego zdania w każdej dyskusji? Jak reagujesz na krzywdę, której doświadczasz? Czy umiesz przebaczyć? Czy potrafisz odpowiedzieć dobrem na zło i błogosławić tych, którzy tobie źle życzą? A może jest w tobie przekonanie, że zło tego świata można i nawet trzeba zwalczać przy pomocy siły? Ewangelizacja łagodna i łagodność ewangelizująca to wyzwanie, które stoi przed Kościołem. Ewangelizator, chcąc stać się człowiekiem łagodnym, powinien przede wszystkim obcować z Jezusem Chrystusem, otwierać się na Ducha Świętego i prosić o tę cnotę, wołając z całym Kościołem: „Jezu cichy i pokornego serca, uczyń serca nasze według serca Twego”.

Teks pochodzi ze strony: https://akprzemyska.pl/pdf/2019/Katecheza_VIII.pdf

2019 sierpień currenda s. 1

katecheza VIII streszczenie (6)