Currenda 8/2020

13 sierpnia 2020|19:02

(…) Wiecie, że urodziłem się w roku 1920, w maju, w tym czasie, kiedy bolszewicy szli na Warszawę. I dlatego noszę w sobie od urodzenia wielki dług w stosunku do tych, którzy wówczas podjęli walkę z najeźdźcą i zwyciężyli, płacąc za to swoim życiem. (…) Było to wielkie zwycięstwo wojsk polskich, tak wielkie, że nie dało się go wytłumaczyć w sposób czysto naturalny i dlatego zostało nazwane „Cudem nad Wisłą”. To zwycięstwo było poprzedzone żarliwą modlitwą narodową. Episkopat Polski zebrany na Jasnej Górze poświęcił cały naród Najświętszemu Sercu Jezusa i oddał go pod opiekę Maryi Królowej Polski. Myśl nasza kieruje się dzisiaj ku tym wszystkim, którzy pod Radzyminem i w wielu innych miejscach tej historycznej bitwy oddali swoje życie, broniąc Ojczyzny i jej zagrożonej wolności. Myślimy o żołnierzach, oficerach. Myślimy o Wodzu, o wszystkich, którym zawdzięczamy to zwycięstwo po ludzku. Wspominamy, między innymi, bohaterskiego kapłana Ignacego Skorupkę, który zginął niedaleko stąd, pod Ossowem. Dusze wszystkich poległych polecamy Miłosierdziu Bożemu. O wielkim “Cudzie nad Wisłą” przez całe lata trwała zmowa milczenia (…).

Jan Paweł II, 13 czerwca 1999 rok, Warszawa Praga

►REFLEKSJE NAD SŁOWAMI PRYMASA TYSIĄCLECIA
SIERPIEŃ: Nie ma prywatnej moralności; wszystko cokolwiek człowiek uczyni, choćby najbardziej skry-cie, rzutuje na duchowe oblicze całego narodu.

►CZAS PANDEMII APEL PRZEWODNICZĄCEGO KEP
W ostatnich dniach docierają do nas informacje o wzroście zakażeń koronawirusem – czytamy w apelu abpa Stanisława Gądeckiego, metropolity poznańskiego, przewodniczącego KEP z 7 sierpnia br. o przestrzeganiu zaleceń sanitarnych.
W poczuciu odpowiedzialności za życie i zdrowie Polaków, apeluję ponownie do wszystkich wiernych o ścisłe przestrzeganie zaleceń służb sanitarnych, a zwłaszcza o zakrywanie ust i nosa podczas nabożeństw religijnych. (…)
Wakacyjny czas sprzyja wypoczynkowi, podróżowaniu i spotkaniom z najbliższymi, może on jednak osłabić naszą czujność. Epidemia się nie skończyła i dlatego – w trosce o zdrowie wszystkich, zwłaszcza osób bardziej narażonych – proszę o roztropność i konsekwentne stosowanie zaleceń sanitarnych”.
Stosujmy się do tych zaleceń i do wcześniejszych Dekretów Metropolity Poznańskiego.

►NOWENNA MIESIĘCY – PRZYGOTOWANIE DO 25 LECIA REAKTYWOWANIA AKCJI KATOLICKIEJ ARCHIDIECEZJI POZNAŃSKIEJ
Zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami od miesiąca września rozpoczniemy nowennę przygotowującą nas do świętowania jubileuszu 25-lecia reaktywowania Akcji Katolickiej w naszej archidiecezji. Przez dziewięć miesięcy podczas spotkania formacyjnego będziemy modlić się za wstawiennictwem naszych patronów o łaski potrzebne dla rozwoju naszego stowarzyszenia, będziemy polecać Bogu wszystkich członków i asystentów a także prosić o nowe powołania do Akcji Katolickiej.
Tekst nowenny na dany miesiąc będzie rozsyłany wraz z currendą. Jednocześnie przypominamy, że nowenna powinna stanowić tylko jeden z elementów spotkania formacyjnego. Nie zaniedbujmy więc stałej modlitwy, katechezy tematycznej i spraw bieżących.

Nowenna wrzesień (6)

►OGÓLNOPOLSKIE FORUM DUSZPASTERSKIE SOBOTA, 19 WRZEŚNIA 2020
Informujemy, że w sobotę 19 września br. odbędzie się Ogólnopolskie Forum Duszpasterskie pod hasłem „Zgromadzeni na świętej wieczerzy”. Rozpocznie się Mszą św. o godz. 9:30 w kościele pw. św. Rocha w Poznaniu pod przewodnictwem abpa Salvatore Pennacchio, nuncjusza apostolskiego w Polsce.
Obrady odbywać się będą w auli Politechniki Poznańskiej. Wystąpienia wygłoszą również m. in. ks. abp Stanisław Gądecki, metropolita poznański, o. prof. Wojciech Giertych, teolog Domu Papieskiego w Watykanie, ks. dr hab. Wojciech Węgrzyniak z Krakowa, prof. Kazimierz Ożóg z Rzeszowa, ks. dr Andrzej Dudek z Tarnowa oraz prof. Marek Gandecki z Poznania. Szczegółowy program w następnej currendzie. Podobnie jak w latach ubiegłych wpisowe wynosić będzie 15 zł. Zgłoszenia przyjmowane będą przez stronę internetową forum2020.pl oraz w biurze Akcji Katolickiej.
Forum zostanie zorganizowane zgodnie z obowiązującymi w tym czasie wytycznymi władz sanitarnych i państwowych.

►GODZINY PRACY BIURA

od 25 sierpnia 2020 r.
wtorek 13:00 ÷ 16:00
czwartek 13:00 ÷ 17:00
Zalecany kontakt telefoniczny 668 385 356

 

Ks. Wiesław ŁUŻYŃSKI, Katecheza VIII / 2020:
Nauczanie ojców Kościoła na temat Eucharystii. Streszczenie / DIAK Poznań.

I. Wprowadzenie:
Od pierwszych chwil istnienia Kościoła chrześcijanie gromadzili się na Eucharystii. Właściwie od początku wy-tworzył się rytm coniedzielnego jej sprawowania, a potem wraz z rozwojem Kościoła kształtowało się ogromne bogactwo form jej celebrowania i zwyczajów z nią związanych. Coraz bogatsza była również refleksja dotycząca Eucharystii. Ten rozwój trwa do dzisiaj. Zwłaszcza niedzielna msza święta niezmiennie pozostaje najistotniejszym elementem życia Kościoła. Niezbędne jest zatem podejmowanie refleksji nad jej znaczeniem. Ciekawą myśl na ten temat przedstawiają ojcowie Kościoła. Są to świadkowie wiary i autorzy z pierwszych wieków chrześcijaństwa. Wtedy właśnie kiełkowały i rozwijały się podstawowe idee, określające prawdę i praktykę Eucharystii.

II. Rozważanie:
Dorobek ojców Kościoła dotyczący Eucharystii jest bardzo bogaty. Prezentując ich nauczanie, jesteśmy zmuszeni dokonać selekcji, wyboru niektórych autorów i ich refleksji dotyczącej tej wielkiej tajemnicy wiary. Postara-my się prześledzić to, czego na temat Eucharystii nauczali św. Ignacy Antiocheński, św. Justyn, św. Ireneusz oraz św. Klemens Aleksandryjski.

►Święty Ignacy był biskupem Antiochii, miasta, w którym działał św. Paweł, i jego listy są skierowane przede wszystkim do gmin założonych przez Apostoła Narodów. W swoich pismach nawiązuje do nadchodzącego męczeństwa, wyraża żarliwą wiarę oraz głęboki pokój serca wobec czekającego go męczeństwa. Listy te są ważnym dokumentem wiary pierwotnego Kościoła. W liście do Rzymian Św. Ignacy prosił, by chrześcijanie nie starali się o uwolnienie go od męczeńskiej śmierci, której bardzo pragnął: „Pozwólcie mi się stać pożywieniem dla dzikich zwierząt, dzięki którym dojdę do Boga. Jestem Bożą pszenicą. Zostanę starty zębami dzikich zwierząt, aby się stać czystym chlebem Chrystusa. Proście za mną Chrystusa, abym za sprawą owych zwierząt stał się żertwą ofiarną dla Boga”. Biskup Antiochii, nawiązując do Eucharystii, porównuje swoje ciało do pszenicy, która zostanie zmielona zębami dzikich zwierząt, by stać się chlebem złożonym Bogu w ofierze. Ignacy, pisząc o Eucharystii, przedstawia ją przede wszystkim jako pokarm. Nazywa ją „pokarmem nieśmiertelności”, „lekarstwem nieśmiertelności”, „darem Bożym”. Dla Ignacego spożywanie pokarmu eucharystycznego łączyło się z wiarą w zmartwychwstanie. Przyjmowanie go jest znakiem i początkiem przyjmowania największego daru, jaki przyniósł nam Chrystus – daru nieśmiertelności. Eucharystia oznacza u Ignacego także ciało Chrystusa oraz krew Chrystusa. W Eucharystii mamy do czynienia z realnym ciałem i krwią Jezusa w postaci chleba i wina. Ignacy mocno podkreśla powiązanie realności ciała i krwi Jezusa w Eucharystii z realnością wcielenia. Eucharystyczne ciało i krew Jezusa są jednocześnie znakiem jedności: Eucharystia więc jednoczy przyjmujących ją z Jezusem, a przez to jednoczy ich pomiędzy sobą, tworzy jedność Kościoła. Ignacy, pisząc o ciele i krwi Jezusa, najdobitniej wyraża swoją wiarę w realność przemiany, jaka dokonuje się podczas Eucharystii. Używa pojęć „Ciało i Krew Jezusa”, gdy mówi o Eucharystii jako znaku jedności kościelnej oraz gdy wiąże Eucharystię z czekającym go męczeństwem. Eucharystia jest przez niego przedstawiana przede wszystkim jako pokarm duchowy, umacniający w wierzących życie Boże, a przede wszystkim dający przyjmującym go nieśmiertelność Jest to pokarm, który Jezus zostawił nam na drogę życia, jako pokarm naszej duszy i jednocześnie jako zadatek naszej nieśmiertelności. Eucharystia jest ciałem i krwią Jezusa. Przyjmując ją, chrześcijanie łączą się więc w jedno z Jezusem.

►Święty Justyn jest znany jako autor obszernych opisów sprawowania Eucharystii. Justyn podejmuje refleksję nad tym, co dokonuje się podczas Eucharystii. Za punkt wyjścia przyjmuje przekazane słowa Jezusa ustanawiające Eucharystię i stara się wyjaśnić, jak dokonuje się zapowiedziana przemiana. Justyn nie tylko przyjmuje prawdę, że pokarm eucharystyczny jest ciałem i krwią Jezusa, ale także uważa ją za oczywistą część wiary chrześcijańskiej: nie podlega ona dyskusji, nie wymaga obrony. Fakt, że Eucharystia jest ciałem i krwią Jezusa, pojmuje Justyn bardzo dosłownie. Rozumowanie swoje odnośnie do przemiany eucharystycznej opiera na analogii przemiany eucharystycznej z wcieleniem. Porównuje więc przemianę chleba i wina do tego, co dokonało się w akcie wcielenia. Tak jak Słowo Boże przyjęło ciało i krew dla naszego zbawienia, tak samo Słowo Boże wstępuje podczas sprawowania Eucharystii w chleb i wino i stają się one ciałem i krwią. Ta sama analogia dotyczy skutków przyjmowania Eucharystii: tak samo jak wcielenie dokonało się dla naszego zbawienia, tak i przyjmowanie Eucharystii ożywia przez przemienienie ciało i krew nasze, a zatem jest zadatkiem zmartwychwstania naszego ciała. Co więcej, przez Eucharystię już teraz dokonuje się przemienienie naszego ciała, upodabnia się ono do ciała Chrystusa.

►Święty Ireneusz – biskup Lyonu. Eucharystia jest dla Ireneusza przede wszystkim świadectwem zbawienia i zmartwychwstania ciała. Dlatego czymś niezwykle istotnym jest dla niego realność cielesnego zjednoczenia, jakie dokonuje się podczas Eucharystii. Całe swoje rozumowanie dotyczące zmartwychwstania ciała ludzkiego opiera na przeświadczeniu o realnej obecności w postaciach chleba i wina – ciała i krwi Chrystusa. Przy czym koncentruje się nie tyle na samym fakcie przemiany, ile na jej owocach: tak jak chleb ziemski przez wezwanie Boże nie jest już zwykłym chlebem, lecz Eucharystią, gdyż składa się z dwóch elementów: ziemskich i niebiańskich, tak i ciała nasze, przyjmując Eucharystię, wyzwalają się od zniszczalności i zmierzają ku nadziei zmartwychwstania. Jeśli więc wino zmieszane w kielichu oraz przygotowany chleb, przyjmując słowo Boże, stają się Eucharystią, czyli krwią i ciałem Chrystusa, i skoro dzięki nim wzrasta i z nich składa się nasze ciało, karmione krwią i ciałem Chrystusa, to czy nie jest ono zdolne do otrzymania daru Boga, jakim jest życie wieczne? Szczep krzewu winnego umieszczony w ziemi przynosi owoc w swoim czasie, a ziarno, padając w ziemię, rozkłada się i wschodzi, przynosząc plon w mocy Ducha Bożego, który wszystko ogarnia, a wszystko to według mądrości Bożej zostało dane do użytku człowieka. Ireneusz łączy Eucharystię przede wszystkim z dziełem stworzenia. Ustanowienie Eucharystii jest uwieńczeniem dzieła stworzenia. Całe stworzenie Bóg uczynił dla człowieka i człowiek karmi się darami stworzenia. Jezus bierze rzeczy stworzone, te, które służą jako pożywienie człowieka, i uznaje je za swoje ciało i krew. W ten sposób kontynuuje dzieło stworzenia i podnosi stworzenie na wyższy, nadprzyrodzony poziom. Stosowana przez niego symbolika wina – krwi jest wyraźnie bogatsza niż symbolika chleba – ciała. Często mówi on najpierw o krwi, a potem o ciele. Wino jest przede wszystkim symbolem słowa: Ireneusz nazywa naukę apostołów „napojem życia”. Pisze, że dobre jest wino ziemskie, ale lepsze było to, które zostało uczynione przez Słowo. Stwierdza także, że należy pić słowo Boże i jeść chleb nieśmiertelny, którym jest Duch Święty. W konsekwencji chleb występuje tutaj jako symbol Ducha Świętego, co jest wyraźnym odstępstwem od powszechnie przyjętej symboliki, albowiem z reguły kojarzono chleb ze słowem Bożym, natomiast wino z Duchem Świętym. Wino jest więc symbolem słowa nauczającego oraz symbolem tego, co boskie, natomiast woda – tego, co ziemskie. Ale też wino – krew pojawia się w pismach Ireneusza jako symbol zupełnie przeciwny – symbol cielesności. Wino i chleb są symbolami całości rzeczy stworzonych. Podkreślając, że Jezus świadomie używa rzeczy stworzonych i nie lekceważy ich, choć mógłby się bez nich obejść, Ireneusz przywołuje dwie sceny: przemiany wody w wino w Kanie oraz rozmnożenia chleba. Zwraca uwagę, że za każdym razem Jezus, choć nie musiał, użył materii do uczynienia cudu: mógł stworzyć wino z niczego, a jednak użył wody, którą przemienił. Mógł także nakarmić chlebem, nie używając kilku chlebów – a jednak ich użył.

►Klemens Aleksandryjski traktuje wszystkie pokarmy jako symbol Logosu – Chrystusa karmiącego człowieka. Pisze: „tak więc Słowo jest alegorycznie przedstawione na wiele sposobów: jako mięso, ciało, pokarm, chleb, krew, mleko. Pan jest wszystkim tym, aby dać radość nam, którzy w Niego uwierzyliśmy”. Nawiązując do Księgi Rodzaju (Rdz 49, 11), wspomina także o winie jako o pokarmie, który jest symbolem karmiącego Logosu: „czyż nie jest On [Logos] przedstawiany także jako wino?”. To Logos daje nam życie, prowadzi nas do Boga. Logos jest pokarmem niezbędnym do podtrzymywania życia człowieka duchowego, tak jak cielesne pokarmy są niezbędne do podtrzymywania życia ciała. Logos jest więc przede wszystkim tym, który karmi duchowe życie człowieka. Ponieważ Eucharystia jest według Klemensa przede wszystkim pokarmem duszy, łatwo można wskazać na jej owoce. Jej owocem jest ubogacenie, nasycenie duszy ludzkiej. W Eucharystii sam Logos daje siebie człowiekowi, a więc jej owocem jest zjednoczenie człowieka z Logosem. Kolejnym owocem Eucharystii jest nieśmiertelność Wspomina o tym przytoczony już wyżej tekst: „Pić Krew Jezusa to znaczy uczestniczyć w nieśmiertelności Pana”. Jednakże Eucharystia nie tylko ofiaruje nieśmiertelność na końcu drogi życia, ale pomaga także w drodze do nieśmiertelności. Jest ona środkiem, który oczyszcza człowieka z zepsucia i złych cielesnych żądz. To oczyszczające działanie Eucharystii jest jednocześnie usuwaniem z człowieka tego, co złe, i nasycaniem go tym, co dobre. Ponieważ Eucharystia jest pokarmem, jej owocem jest także nasz wzrost w życiu chrześcijańskim. Choć Klemens podkreśla przede wszystkim aktywność Boga jako tego, który karmi, oraz bierną rolę człowieka jako tego, który przyjmuje, to jednak kilkakrotnie podkreśla, że także od nas zależy owocność Eucharystii.

III. Wnioski i postulaty pastoralne:
►Eucharystia – centrum życia wiernych Ojcowie Kościoła traktują Eucharystię jako normalny i oczywisty element życia chrześcijańskiego. W praktyce formacyjnej Akcji Katolickiej należy również kształtować świadomość, że Eucharystia jest centrum życia wiernych świeckich należących do stowarzyszenia. Należy zatem kształtować żywą świadomość, że Eucharystia jest rzeczywiście źródłem i szczytem życia kościelnego. Jest ona również centrum życia wiernych świeckich zrzeszonych w Akcji Katolickiej. Dlatego warto łączyć spotkania oddziałów w parafiach z uczestnictwem we mszy świętej, adoracją Najświętszego Sakramentu. Warto zwrócić uwagę, by z uczestnictwem zawsze wiązało się przystąpienie do Komunii Świętej. Postulat ten odnosi się do wszystkich wiernych. W szczególny jednak sposób do członków Akcji Katolickiej.

►Eucharystia – lekarstwem nieśmiertelności.
Niech sumienne praktykowanie obecności na mszy świętej buduje w nas głęboką wiarę w życie wieczne. Śmierć, przemijanie, starość jest współcześnie tematem tabu, kwestią, której unika się w przekazie medialnym, kulturze masowej, codziennym życiu ludzi. Nawet sam fakt śmierci, ceremonie pogrzebowe, żałoba są tak zaaranżowane, by nie było kontaktu ze zmarłą osobą. Niech udział w Eucharystii otwiera nam oczy na prawdę o życiu wiecznym. Ojcowie Kościoła nazywają ją „lekarstwem nieśmiertelności”. Zjednoczenie z Bogiem w czasie Komunii św. jest zapowiedzią zjednoczenia z Nim w wieczności. Niech żywa więź z Jezusem eucharystycznym uczy nas kształtowania więzi z Jezusem zmartwychwstałym.

►Rozwijać w sobie duchowość eucharystyczną
Ojcowie Kościoła żyli prawdą, że Bóg stał się człowiekiem, by człowiek mógł stać się Bogiem, by mógł nawiązać z Nim żywą więź. Niech przemiana eucharystyczna będzie znakiem tej ważnej przemiany. Świadectwem tego zjednoczenia i przemiany jest postawa wielu wierzących, którzy po przyjęciu Komunii Świętej zatapiają się w obecności Boga, trwają w prawdziwej komunii z Nim, odcinają się od otaczającego ich świata i pozwalają, by ogarnęła ich obecność Boga. Żyjmy w obecności Pana.

Króluj nam Chryste! – ks. Roman

AK_Katecheza_2020_08_Currenda

nr 8 sierpień 2020 currenda s. 1