Currenda 9/2015

3 września 2015|22:11

(…) Chrześcijańscy małżonkowie nie są naiwni, znają problemy i niebezpieczeństwa życia. Ale nie boją się podjąć swojej odpowiedzialności przed Bogiem i społeczeństwem. Nie uciekając, nie izolując się, nie rezygnując z misji tworzenia rodziny i rodzenia dzieci. – Ależ Ojcze, dzisiaj to trudne …- Pewnie, że to trudne. Dlatego potrzebujemy łaski sakramentu! Sakramenty nie są po to, żeby być dekoracją życia. Jaki piękny ślub, jakie wspaniałe wesele – to nie jest łaska sakramentu. To pewna dekoracja. Łaska nie jest po to, żeby przyozdabiać życie. Jest po to, żeby dać nam moc, żebyśmy byli dzielni, żebyśmy mogli iść naprzód! Chrześcijanie zawierają sakrament małżeństwa, ponieważ są świadomi, że go potrzebują! Potrzebują go, żeby być zjednoczeni między sobą i żeby wypełniać misję rodziców. „W radości i smutku, w zdrowiu i chorobie”. A w swoim małżeństwie modlą się razem i we wspólnocie. Dlaczego? Tylko dlatego, że taki jest zwyczaj? Nie! Czynią tak, gdyż tego potrzebują dla długiej drogi, którą mają razem przebyć, długiej drogi, która nie jest w kawałkach, ale trwa całe życie. I potrzebują pomocy Jezusa, aby podążać razem z ufnością, aby przyjąć siebie nawzajem każdego dnia, żeby przebaczać sobie każdego dnia! To jest ważne w życiu rodzin: umieć sobie przebaczać. Każdy z nas ma wady. Czasami czynimy coś, co nie jest dobre, wyrządzając krzywdę innym. Trzeba mieć odwagę, by prosić o przebaczenie, kiedy w rodzinie popełnimy błąd.

Z przemówienie papieża Franciszka podczas spotkania z rodzinami w Roku Wiary
(Rzym, 27 X 2013)

KOMUNIKATY

►POZNAŃSKIE DEBATY SPOŁECZNE
W poniedziałek , 7 września br. o godz. 19.00 w Pałacu Działyńskich w Poznaniu rozpocznie się debata na temat etyki w biznesie. W dyskusji panelowej wezmą udział: dr Tadeusz Zysk, założyciel i właściciel Wydawnictwa Zysk i S-ka, ks. kan. Tadeusz Magas, duszpasterz ludzi pracy oraz Maciej Heydel, przedsiębiorca, były wiceminister skarbu państwa. Spotkanie poprzedzi o godz. 18.00 Msza św. na Wzgórzu Przemysła. Serdecznie zapraszamy!

► II KRAJOWY KONGRES AKCJI KATOLICKIEJ W KRAKOWIE
W dniach 17-20 września br. odbędzie się II Krajowy Kongres Akcji Katolickiej pt. Nieśmy Ewangelię nadziei. Kongres rozpocznie się o godz. 15.00 Koronką do Bożego Miłosierdzia w Sanktuarium w Łagiewnikach. Obrady odbywać się będą w Filharmonii Krakowskiej. Szczegółowy program na stronie www.ak.org.pl .W niedzielę, na zakończenie Kongresu, Mszy św. o godz. 13.00 transmitowanej przez Telewizję Polonia przewodniczył będzie ks. abp Stanisław Gądecki, metropolita poznański, przewodniczący KEP.
Zachęcamy do duchowej łączności z uczestnikami Kongresu oraz modlitwy z prośbą o umocnienie naszego zaangażowania w życie Kościoła i rozwój Akcji Katolickiej.

▶ POZNAŃSKIE FORUM DUSZPASTERSKIE SOBOTA, 26 WRZEŚNIA 2015
Sesja pod hasłem Nowe życie w Chrystusie
9.30 – Msza św. w kościele św. Rocha – przewodniczy i homilię głosi ks. abp Wojciech Polak, prymas Polski
Aula Centrum Wykładowo-Konferencyjnego Politechniki Poznańskiej, ul. Piotrowo 2.

  • 11.20 – Otwarcie Sesji
  • 11.30 – Słowo wprowadzające – ks. abp Stanisław Gądecki, metropolita poznański, przewodniczący KEP
  • 11.45 – Tajemnica śmierci i zmartwychwstania – sakrament chrztu świętego – s. dr hab. Adelajda Sielepin CHR, prof. UPJPII Kraków
  • 12.10 – Jeśli się ktoś nie narodzi z wody i z Ducha, nie może wejść do Królestwa Bożego (J 3, 5) – ks. dr Adrian Galbas SAC, Poznań
  • 12.30 – Wpływ chrztu Polski na dzieje Ojczyzny – prof. dr hab. Krzysztof Ożóg, UJ Kraków
  • 13.10 – Przerwa na kawę
  • 14.00 – Interludium muzyczne
  • 14.10 – Dyskusja panelowa – Żyjąc łaską chrztu świętego – moderator ks. dr Mirosław Tykfer, redaktor naczelny Przewodnika Katolickiego, Poznań z udziałem: Wiesławy Stefańskiej, s. Danuty Sakowicz USJK, Jacka Dudzica , br. Mirosława Kruka 15.30 – Pytania do prelegentów
  • 16.00 – Zakończenie Sesji

Zgłoszenia w biurze DIAK do 19 września br., wpisowe 10 zł.

▶KONKURS PLASTYCZNY DLA DZIECI, MŁODZIEŻY ORAZ DLA RODZIN
Przypominamy o Konkursie plastycznym dla dzieci, młodzieży i dla rodzin pt. Święty Jan Paweł II w pamięci mojej rodziny. Prace przesyłać należy do 25 września br. na adres biura DIAK. Regulamin Konkursu dostępny na stronie www.poznan.ak.org.pl Prosimy o przekazanie informacji o konkursie w swoim środowisku.

▶ZJAZD REJONOWY W RAWICZU
W sobotę, 10 października br. zapraszamy na Zjazd Rejonowy do Rawicza, do parafii pw. Chrystusa Króla i Zwiastowania NMP. Spotkanie rozpoczniemy Mszą św. o godz. 10.00. W programie m.in. wykład okolicznościowy, zapoznanie się z duszpasterstwem więziennym, wy-stęp zespołu młodzieżowego oraz wspólny posiłek. Zgłoszenia sms lub telefonicznie u prezesa POAK pod nr 502 773 810 do 3 października br. Koszt posiłku 15zł. Szczegółowy program w następnej currendzie.
Serdecznie zapraszamy do udziału.

GODZINY PRACY BIURA DIAK
wtorek 13.00 ÷ 18.00
czwartek 13.00 ÷ 17.00

NUMER KONTA BANKOWEGO DIAK
Bank PEKAO S.A. II o. Poznań
10 1240 1763 1111 0000 1812 9605

Katechezy: VIII i IX / 2015 (streszczenie).
Ks. Jan Klinkowski: Żal za grzechy i jego moc oczyszczająca.
Ks. Wiesław Łużyński: Wyznanie własnych win – aktem chrześcijańskiej pokory.

1. Żal za grzechy i jego moc oczyszczająca.
Współczesny człowiek przeżywa problem utraty poczucia, że jest istotą grzeszną. Bywa, że grzech nazywa się zaradnością, czy też koniecznością życiową. Uznanie własnej grzeszności napotyka często również barierę w świadomości człowieka, który zło może dostrzegać jako dobro. Dopiero, gdy człowiek przyjmie postawę marnotrawnego syna, a więc uświadomi sobie stan grzesznego swego życia i na horyzoncie zobaczy czekającego miłosiernego Ojca, rozpoczyna się etap nawrócenia. W tym momencie człowiek otwiera się na realizację słów: „Błogosławieni, którzy się smucą (płaczą), albowiem oni będą pocieszeni” (Mt 5, 4).
Nawrócenie (metanoia) zostaje dopełnione przez żal (penthos) z powodu popełnionych grzechów. Świadomość utraty poprzez grzech łaski Bożej, która otwiera dar życia wiecznego, wywołuje ból w sercu chrześcijanina. Św. Efrem w obrazowy sposób kreśli stan człowieka uświadamiającego sobie grzech: „Dusza umarła na skutek grzechu. Napływa ból, płacz, smutek, wzdychania i łzy. Dusza jest zagubiona i zawojowana przez nieprawość. Jęki, płacz, wzdychania są jej drogą do Boga. Kiedy śmierć zabrała matce dziecko i wrzuciła je do grobu, matka lamentuje, albowiem jej miłość nie ustała. Tym bardziej musi cierpieć dusza, gdy grzech oddzielił ją od Boga”.
Wspólnota Kościoła nigdy nie może pozostawić grzesznika w osamotnieniu. Jego egzystencjalny dramat jest każdorazowo dramatem Kościoła, dlatego obowiązkiem wspólnoty jest zanosić przed oblicze Boże modlitwy o potrzebne łaski na drodze nawrócenia grzesznika. Jest to nie tylko obowiązek, ale przede wszystkim potrzeba serca, aby udziałem wszystkich przynależących do wspólnoty stało się zbawienie. Modlitwa członków wspólnoty Kościoła nie tylko wyprasza dary Boże dla grzesznika, ale niejednokrotnie zmienia modlącego się, który pełniej otwiera się na postawę miłosierdzia Bożego.

2. Wyznanie własnych win – aktem chrześcijańskiej pokory.
Wyznanie grzechów wyzwala człowieka z samozadowolenia i pychy. W pewnym sensie godzi człowieka z nim samym, sprowadza go do właściwej miary. Pozwala również odbudować poczucie własnej wartości, własną godność. Umożliwia wreszcie odnalezienie właściwego kierunku życia. Wyznanie grzechów w spowiedzi sakramentalnej niesie po ludzku ulgę osobie wyznającej grzechy, uczy pokory w relacji człowieka z sobą samym, w relacji do drugiego człowieka i do innych ludzi. Wyznanie grzechów przez penitenta jako jeden z warunków dobrej spowiedzi decyduje o jego ważności i owocności i łączy się z żalem i postanowieniem poprawy.
Popatrzmy na wyznanie grzechów od strony wyznawanej materii, od strony tego, o czym penitent mówi. Można tu wyróżnić materię pewną, czyli grzechy, które zostały rzeczywiście popełnione. Następnie materię wątpliwą, gdy zachodzi brak pewności, co do faktu popełnienia grzechu. Materią konieczną są wszystkie grzechy ciężkie, z których nie uzyskano jeszcze rozgrzeszenia w indywidualnej spowiedzi. Materią dowolną i wystarczającą dla uzyskania rozgrzeszenia są jeszcze nieodpuszczone grzechy powszednie.
Popatrzmy również na to, jakie powinno był wyznanie grzechów. Zauważmy, że powinno ono być przede wszystkim ustne. Św. Ambroży pisze, że „Pan zna wszystko i nie chce, aby na ciebie napadał diabeł i ukrywającego grzechy oskarżał. Uprzedź twego oskarżyciela. Jeśli sam siebie oskarżysz, nie będziesz się lękał żadnego oskarżyciela. Jeśli sam na siebie doniesiesz, choćbyś był umarły, ożyjesz”.
Wyznanie grzechów ma być także szczere. Nieszczerość w materii koniecznej pociąga za sobą grzech świętokradzkiego kłamstwa. Ponieważ kłamstwo w rzeczy ważnej wpływa istotnie na kształt osądu spowiednika i wypacza go, pociąga to za sobą nieważność rozgrzeszenia.
Ważną cechą wyznania jest zupełność. Osiąga ono swój cel pod warunkiem, że jest zupełne w tym znaczeniu, że obejmuje wszystkie grzechy ciężkie, które nie zostały jeszcze wyznane i rozgrzeszone wraz z okolicznościami, które grzechowi ciężkiemu mogą nadać nową jakość Penitent powinien grzechy tak wyznawać, aby spowiednik wyrobił sobie prawdziwy sąd o stanie jego duszy.
Warto zwrócić uwagę również na psychologiczne wartości wyznania grzechów. Grzech zostaje rzeczywiście wyrzucony na zewnątrz dopiero wtedy, gdy zostanie wypowiedziany. Wypowiadając osobisty grzech, widzi się oczyma drugiego człowieka i demaskuje prawdziwe jego oblicze. Z chwilą gdy w obecności kapłana dokonuje się wyznanie grzechu, pada ostatnia twierdza samousprawiedliwienia się.

3. Nasze zadania:
W praktyce życia codziennego pamiętajmy o powinności przebaczenia bliźnim. W sytuacjach konfliktowych, nieporozumień, kłótni, wzajemnego oskarżania się pamiętajmy, by dążyć do pojednania. Ważnym jego warunkiem jest przyznanie się do błędów, do tego, że wypowiedziało się w emocjach oskarżycielskie słowa, że zabrakło cierpliwości, zrozumienia, empatii, wyjścia naprzeciw bliźnim. Wypowiedzenie tych słów pomaga uwolnić się od nienawiści, pomaga przełamać uprzedzenia, wyjaśnić nieporozumienia, wygasić wzajemne pretensje.
Członkowie Akcji mają być elitą w życiu Kościoła. Nie są pewnie większością w życiu naszych wspólnot parafialnych. Mają być jednak cząstką najlepszą, wspólnotą dającą szczególnie wyraziste świadectwo życia chrześcijańskiego. Mają świadczyć również o szczerej gotowości życia w prawdzie, przyznania się do win, przeproszenia za wyrządzone zło. Niech to czynią na wzór Kościoła, który z okazji Jubileuszu roku 2000 dokonał dzieła oczyszczenia przeszłości w geście przeproszenia Boga za grzechy członków Kościoła, które wydarzyły się w przeszłości

Króluj nam Chryste!
ks. Roman

2015 wrzesień currenda

Katecheza_2015_09_Currenda_Wrzesień