Currenda 4/2023
15 marca 2023|23:15
(…) Wieczorem w Wielki Czwartek, wkraczając w Triduum Paschalne, będziemy przeżywali we Mszy Wieczerzy Pańskiej to, co wydarzyło się podczas Ostatniej Wieczerzy. Jest to wieczór, w którym Chrystus pozostawił swoim uczniom testament swojej miłości w Eucharystii, nie jako we wspomnieniu, ale jako pamiątce, jako swojej odwiecznej obecności.
Za każdym razem, gdy sprawowana jest Eucharystia, ponawiana jest ta tajemnica odkupienia. W tym Sakramencie Jezus zastąpił żertwę ofiarną, baranka paschalnego samym sobą: Jego Ciało i Krew dają nam wybawienie z niewoli grzechu i śmierci, zbawienie od wszelkiego zniewolenia.
Jest to wieczór, w którym On nas prosi, abyśmy się wzajemnie miłowali, stając się sługami jedni drugich tak, jak to uczynił, umywając uczniom nogi. Jest to gest, który zapowiada krwawą ofiarę na krzyżu, która była ofiarą służby dla nas wszystkich, ponieważ ta służba Jego ofiary odkupiła nas wszystkich. I rzeczywiście – Nauczyciel i Pan umrze dzień później, aby uczynić czystymi nie nogi, lecz serca i całe życie swoich uczniów. (…)
Wielki Piątek jest dniem pokuty, postu i modlitwy. Poprzez teksty Pisma Świętego i modlitwy liturgiczne, będziemy, jak gdyby zgromadzeni na Kalwarii, aby upamiętnić mękę i odkupieńczą śmierć Jezusa Chrystusa. (…) Adorując krzyż, będziemy przeżywali drogę niewinnego Baranka złożonego w ofierze dla naszego zbawienia. Będziemy zanosili w umysłach i sercach cierpienia chorych, ubogich, odrzuconych przez ten świat; będziemy pamiętali o „barankach złożonych w ofierze”, o niewinnych ofiarach wojen, dyktatur, codziennej przemocy, aborcji… (…)
Wielka Sobota nazywana jest dniem milczenia, wielka cisza panuje nad całą ziemią; przeżywany w płaczu i przerażeniu przez pierwszych uczniów, wstrząśniętych haniebną śmiercią Jezusa. (…)
Papież Franciszek podczas audiencji generalnej, 31.03.2021
KOMUNIKATY
► REFLEKSJE NAD SŁOWAMI BŁ. KARD. STEFANA WYSZYŃSKIEGO
KWIECIEŃ: tylko Kościół ma gwarancję, że Chrystus będzie z nim po wszystkie dni, aż do skończenia świata i że bramy piekielne nie zwyciężą go. Można więc mówić o religijnym kryzysie poszczególnych ludzi, nie jest to jednak kryzys Kościoła. Kościół jest zawsze Nauczycielem Dobrym, który naucza w prawdzie, przebijając się przez świat, przez wszystkie jego kłopoty, trudności i męki. Przebija się niekiedy boleśnie, ale zawsze żywotnie.
► SPRAWOZDAWCZE ZEBRANIE SOBOTA, 25 MARCA RADY DIAK
Przypominamy, że w sobotę, 25 marca br. odbędzie się sprawozdawcze zebranie Rady DIAK. Rozpoczniemy je Mszą św. w Kaplicy Najświętszego Sakramentu w katedrze poznańskiej o godz. 10:00. Po Eucharystii przejdziemy do Sali Archiwum Archidiecezjalnego w Poznaniu na obrady.
► 18. ROCZNICA ŚMIERCI ŚW. JANA PAWŁA II NIEDZIELA, 2 KWIETNIA 2023
W niedziele, 2 kwietnia br. w 18.rocznicę śmierci św. Jana Pawła II bardzo prosimy o wywieszenie flagi papieskiej (żółto-białej), udekorowanie okien wizerunkiem Świętego Papieża oraz zapalenie o godz. 21:37 świecy (znicza) i odmówienie dziesiątki różańca św.rozważając trzecią tajemnicę światła – GŁOSZENIE KRÓLESTWA BOŻEGO I WZYWANIE DO NAWRÓCENIA w intencji wszystkich atakujących św. Jana Pawła II, prosząc naszego Wielkiego Patrona o wstawiennictwo.
► KONKURSY DLA DZIECI I MŁODZIEŻY
Serdecznie zapraszamy dzieci i młodzież do udziału w konkursach: Archidiecezjalnym Przeglądzie Poezji i Pieśni Patriotycznej oraz konkursie związanym z pielgrzymkami Jana Pawła II do Poznania. Bardzo prosimy Państwa Prezesów oraz Członków POAK o włączenie się w przeprowadzenie konkursów poprzez zainteresowanie nauczycieli ich organizacją na terenie szkoły oraz tam, gdzie to możliwe bezpośrednie zachęcenie dzieci i młodzieży. Regulaminy znajdują się na naszej stronie internetowej. Zostały również przesłane mailem do szkół i Państwa Prezesów.
► UROCZYSTOŚĆ ŚW. WOJCIECHA NIEDZIELA, 23 KWIETNIA 2023
Zachęcamy członków Akcji Katolickiej do modlitwy za wstawiennictwem św. Wojciecha, patrona Polski i Akcji Katolickiej. Zapraszamy też do udziału w głównych uroczystościach ku czci św. Wojciecha w Gnieźnie.
► PIELGRZYMKA NA JASNĄ GÓRĘ
Przypominamy, że do końca marca należy wpłacić I ratę w wysokości 200 zł na dwudniową pielgrzymkę AK do Częstochowy, która odbędzie się w dniach 16-17 czerwca br.
► GODZINY PRACY BIURA DIAK
wtorek 13:00 ÷ 16:00
czwartek 13:00 ÷ 17:00
► NUMER KONTA BANKOWEGO DIAK
Bank PEKAO S.A. II/o Poznań
10 1240 1763 1111 0000 1812 9605
Katecheza IV – ks. Wojciech KUCKO, Płock
Przeżywanie wiary we wspólnocie Kościoła
Streszczenie / DIAK Poznań
I. Wprowadzenie:
Rozmawiają dwaj przyjaciele. Jeden stara się wiernie świętować niedzielę, a drugi ją lekceważy. Pierwszy zwraca się do przyjaciela:
– Załóżmy, że ja mam siedem cennych monet w kieszeni i spotykając na drodze biednego, darowuję mu sześć. Co byś o tym powiedział?
– Uważałbym cię za bardzo hojnego, a obdarowany winien okazać ci wdzięczność.
– Dobrze, a jeśli on zamiast mi podziękować, zabrałby mi siłą siódmą monetę?
– Należałoby go surowo ukarać.
– Przyjacielu, ta historia odnosi się do ciebie. Bóg podarował ci sześć dni do pracy, a ty zamiast okazać mu wdzięczność, odbierasz Mu jeszcze siódmy (opoka.org.pl).
Kościół ze swej natury jest wspólnotą wierzących, zrodzoną z przebitego boku Chrystusa. Każdy ochrzczony jest wezwany i zaproszony do budowania tego Ciała Chrystusa, odkrywania swojej roli w tej wspólnocie i tworzenia klimatu braterstwa. Zauważmy, iż odkrycie wartości wiary dokonuje się wśród innych ochrzczonych. Wśród wielu aspektów wiary należy wziąć pod uwagę następujące: wierność, powołanie, posłuszeństwo, nawrócenie i świadectwo.
II. Rozważanie:
1. Wierność
Na kartach Ewangelii możemy odnaleźć zdanie, w którym czytamy, że nie można służyć Bogu i mamonie(por. Mt 6, 24; Łk 16, 13). Mamona to nie tylko pieniądz, ale wszystko to, co nie należy do świata Bożego. W języku hebrajskim słowo mamona pochodzi od rdzenia mn, który oznacza „zaufanie, zawierzenie, zastaw”. Od tego samego rdzenia mn pochodzi inne, znane nam słowo, powtarzane niemal codziennie –Amen – czyli „wierzę, niech tak się stanie”. Rdzeń tych słów – mn – oznacza także „być niesionym”. Ten, kto wierzy, jest niesiony przez innego, opiera się na innym, pokłada w nim zaufanie. Możemy być niesieni przez Boga albo przez bogactwa (Mamonę). Nasza wiara może więc pójść w kierunku albo Mamony, albo Amen. Działanie chrześcijanina jest zatem z jednej stronywiarą, która nie jest statyczna, a z drugiej samo działanie staje się aktem wiary, jej wyznaniem. Chrześcijanin to człowiek, który jest wierny. Wierność to decydujący wymiar wiary. Z jednej strony chrześcijanin odkrywa w życiu moralnym związek wiary z codziennością i nie powinien oddzielać od siebie tych dwóch rzeczywistości. Z drugiej wierność daje siłę do przekonania, że wezwanie moralne nie jest już samym nakazem, ale łaską. Chrześcijanin to człowiek, który jest wierny: „Po tym zaś poznajemy, że
Go znamy, jeżeli zachowujemy Jego przykazania. Ktomówi: «Znam Go», a nie zachowuje Jego przykazań, ten jest kłamcą i nie ma w nim prawdy. Kto zaś zachowuje Jego naukę, w tym naprawdę miłość Boża jest doskonała” (1 J 2, 3–5).
2. Powołanie
Wiara jest ciągłym dawaniem odpowiedzi Bogu, który jako pierwszy kieruje do człowieka zaproszenie do przyjaźni i do podążania z Nim. Czynienie dobra jest zatem wypełnianiem tego powołania; ma ono również charakter eucharystyczny, ofiarny – człowiek składa siebie, swoje życie i talenty, swoje działania Bogu.
3. Posłuszeństwo
Wiara rodzi się ze słuchania (fides ex auditu) – jak tłumaczy Rzymianom św. Paweł (por. Rz 10, 17), nie jest ono jednak jedynie powierzchowną wiedzą lub rozpoznawaniem głosu. Słuch wiary nie jest tylko pewnym głosem Boga, ma on bowiem również charakter wezwania do posłuszeństwa. Wiara i posłuszeństwo są w ciągłej, nieustannej i wzajemnejrelacji. Dla św. Pawła brak wiary oznacza także brakposłuszeństwa (por. Rz 11, 30.31). Jezus nazywany jest przez Ewangelistę Jana Słowem, które wiele mówio sobie. To Słowo „działa w wierzących” (1 Tes 2, 13)i sprawia, że człowiek zaczyna je rozumieć i poddawać się Jego mocy.
4. Nawrócenie
Wierna i posłuszna odpowiedź na słowo zbawienia znajduje się u podstaw wolności nawrócenia chrześcijanina. Chrystus od początku swojej ziemskiej misji nawoływał do zmiany życia, do podjęcia tego procesu przemiany: „Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!»” (Mk 1, 15). Wezwanie do nawrócenia wymaga jasnej decyzji ze strony człowieka, polegającej na rozpoczęciu procesu zmiany, weryfikacji dotychczasowego stylu i sposobu życia. Bóg w nowym świetle okazuje się dla człowieka najwyższym dobrem, które w sposób bardzo sugestywny przyciąga człowieka, by stawał się podobny do Niego.
5. Świadectwo
Z etycznego punktu widzenia wiara potrzebuje promocji i świadectwa, by chwała Boga szerzyła się na ziemi oraz by jak najwięcej ludzi mogło o Nim usłyszeć. Przykład takiego postępowania dają święci, a przede wszystkim Maryja – oni jaśnieli światłem, którego źródło odnajdywali w adoracji Chleba i medytacji Słowa Bożego. Jak zauważa o. Andrzej Potocki OP, w czasach PRL w Polsce ukształtowały się dwie warstwy katolicyzmu: katolicyzm w skali makro („religia narodu”) oraz katolicyzm w skali mikro („religia życia codziennego”). „Religia narodu” była związana z przeżyciami wspólnotowymi i organizowanymi wielkimi przedsięwzięciami duszpasterskimi: Wielką Nowenną przed Tysiącleciem Chrztu Polski, peregrynacją kopii Ikony Jasnogórskiej, pielgrzymkami Jana Pawła II do Ojczyzny. Były one wyrazem jedności i wspólnotowości w wymiarzeogólnonarodowym, co bardzo leżało na sercu kard. Stefanowi Wyszyńskiemu, który jako prymas Polski scalał myślenie i działanie Kościoła nad Wisłą. Katolicyzm w skali mikro był zaś przeżywany we wspólnocie parafii, rodzin; miał na celu kształtowanie wiedzy, praktyk religijnych i właściwych zachowań moralnych. Katolicyzm „narodowy” stracił w ostatnich latach na znaczeniu, natomiast zaczął je zyskiwać swoiście rozumiany „katolicyzm życia codziennego”, objawiający się przede wszystkim w konieczności świadomego opowiedzenia się po stronie Boga i Jego Kościoła, wymagający poszukiwania konkretnych argumentów, dający sposobność do odkrywania tożsamości wspólnotowej w ruchach i stowarzyszeniach, mniej klerykalny, bardziej zaś nastawiony na angażowanie świeckich w posługi w Kościele.
Dziś zjawisko laicyzacji dotyczy szczególnie pokolenia ludzi młodych, uwikłanych dziś w miraże mediów społecznościowych, które nierzadko odciągają ich od idei wiary i przeżyć religijnych. W tejperspektywie z pewnością ważne będą małe grupy i ich rola w kształtowaniu wiedzy i moralności wierzących, o czym bardzo dobitnie mówi doświadczenie wielu krajów Europy Zachodniej. Kardynał Willem Jacobus Eijk zauważa, jak w Holandii, która zlaicyzowała się radykalnie w ostatnim półwieczu, wiara przetrwała w małych wspólnotach, trwających w tradycyjnej, katolickiej wierze, opartej na moralności i etyce Dekalogu. Ideał Dziejów Apostolskich pozostaje ciągle aktualny. Ten ciągle żywy Kościół jest budowany przez prawdziwą miłość, żywą nadzieję i wiarę, która może przenosić góry.
III. Wnioski i postulaty pastoralne:
➢ Najpiękniejszym i najpełniejszym momentem objawienia wspólnoty wiary jest sprawowanie Najświętszej Ofiary, w której sam Chrystus gromadzi nas i uczy, że jak z wielu ziaren rodzi się jeden chleb, tak ze wspólnej wiary rodzi się jedność braci.
➢ Ważne jest tworzenie klimatu wspólnoty i zrozumienia we wspólnocie wierzących w parafii,a zwłaszcza w grupach i stowarzyszeniach parafialnych.
➢ Warto docenić wartość wspólnotowego czytania Słowa Bożego, organizowanie maratonów biblijnych oraz kół biblijnych, które są szansą na odkrywanie wspólnototwórczej roli Pisma Świętego.
➢ Wartościowe w czasie formacji w Kościele, jest czytanie żywotów świętych i poznawanie drogi cnót różnych kandydatów na ołtarze, będących żywymi i prawdziwymi przykładami, w jaki sposób we wspólnocie Kościoła można współpracować z innymi w dziele zbawienia.
➢ W nawiązaniu do powyższych wniosków i postulatów, dwie propozycje dla Parafialnych Oddziałów Akcji Katolickiej:
1. W informacji zamieszczonej na stronie internetowej Archidiecezji Poznańskiej czytamy: Dnia 17 grudnia 2022 r. papież Franciszek podpisał dekret o heroiczności cnót ks. Aleksandra Woźnego, kapłana Archidiecezji Poznańskiej, wieloletniego proboszcza parafii pw. św. Jana Kantego w Poznaniu. Jego proces beatyfikacyjny rozpoczął się 25 stycznia 2014 r. Dekret jest oficjalnym orzeczeniem Kościoła, że Sługa Boży cieszy się sławą świętości i heroiczności cnót i może
zostać beatyfikowany. Od tego momentu przysługuje mu tytuł Czcigodnego (Venerabile) Sługi Bożego. Do ukończenia procesu potrzebny jest jeszcze cud za jego wstawiennictwem. Zachęcamy do ufnej modlitwy w tej intencji”. W kontekście powyższej zachęty do modlitwy oraz postulatu z katechezy dotyczącego poznawaniadrogi życia kandydatów na ołtarze proponuję, aby POAK zorganizował Drogę Krzyżową w oparciuo teksty Czcigodnego Sługi Bożego ks. AleksandraWoźnego w intencji Jego beatyfikacji. Pomocą może być książka: ks. Aleksander Woźny, „Drogi Krzyżowe”, Poznań 2015r. Wersja w formacie PDF dostępna jest na stronie internetowej parafii pw. Maryi Królowej w Poznaniu. Link do książki: https://www.parafia-maryikrolowej.poznan.pl/images/pdf/Drogi_Krzyzowe_Wozny.pdf
2. Zachęcając, jak zostało to sformułowane w postulatach katechezy do tworzenia „klimatu wspólnoty i zrozumienia we wspólnocie wierzących w parafii” proponuję także, aby w ramach odbywającej się w Wielkim Tygodniu adoracji przy grobie Pańskim, członkowie POAK zaprosili parafian do wspólnego odmówienia Koronki do Najświętszych Ran Pana Jezusa. Zobacz link na stronie: http://www.siostrypasjonistki.pl/artykul-nabozenstwodo-najswietszych-ran-jezusa/ .
Na rozpoczęcie: – O Jezu, Boski Odkupicielu, bądź nam miłościw i całemu światu. Amen.
– Święty Boże, Święty mocny, Święty nieśmiertelny, zmiłuj się nad nami. Amen.
– Przebacz, zlituj się mój Jezu, w otaczających niebezpieczeństwach Krwią Twoją Najdroższą osłoń nas. Amen.
– Ojcze Przedwieczny, błagamy Cię przez krew Jezusa Chrystusa, Syna Twego Jednorodzonego, okaż nam miłosierdzie. Amen.
Na dużych paciorkach różańca: Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Rany Pana naszego Jezusa Chrystusa / — na uleczenie ran dusz naszych.
Na małych paciorkach różańca: O mój Jezu przebaczenia i miłosierdzia / — przez zasługi Twoich świętych ran.
Na zakończenie 3 razy: Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Rany Pana naszego Jezusa Chrystusa na uleczenie ran dusz naszych. W miarę naszych możliwości postarajmy się odpowiedzieć Jezusowi na Jego wezwanie i prośmy, aby Przenajświętsze Rany wyjednały miłosierdzie dla świata, który w dzisiejszych czasach boryka się z tak wieloma problemami będącymi skutkiem naszych grzechów.
Króluj nam Chryste! – ks. Roman
